30 Minutes or Less (2011)
De film is net zo ambitieloos als hoofdrolspeler Nick (Jesse Eisenberg), en dat is maar goed ook, want daardoor genoot ik zaterdagnacht behoorlijk van deze stoner-idiot-comedy die qua kwaliteit ergens ’t midden houdt tussen Zombieland (regisseur Fleischers debuut-hit) en Your Highness. Perfect voor een avond met vrienden en een krat bier (en/of een paar pretsigaretten), maar niet geschikt voor serieuze recensenten…
Gelukkig ben ik niet altijd serieus, want als je deze film serieus neemt dan mis je ten eerste de ‘point’, maar daarnaast zul je ook genoeg dingen vinden waar je iets negatiefs over kunt zeggen. En gelukkig wist ik vooraf niet dat de absurde gebeurtenissen in de film zijn gebaseerd op waargebeurde feiten, want als je die wetenschap wel hebt zul je je tijdens de film al afvragen hoe lullig deze stoner-comedy zal zijn voor de familie van die persoon waar het niet zo goed mee afliep als met de hoofdpersoon in deze film. Die voorkennis heeft er waarschijnlijk ook voor gezorgd dat Amerikaanse recensenten deze film nooit enkel op z’n waarde als simpele quatschfilm hebben kunnen beoordelen.
En als quatschfilm is 30 Minutes or Less behoorlijk genieten. Niet geweldig, want er zijn ook in dit genre betere films (het eerdergenoemde Zombieland, maar ook films als Cedar Rapids en vooral Pineapple Express), maar ik vermaakte me prima. Het verhaal gaat over een al-iets-te-oude-pizzabezorger, wiens vrienden allemaal bezig zijn met een serieuzer leven met banen e.d., maar daar is hij nog niet aan toe. Althans, dat denk ik, want ‘diepte’ hebben de karakters in deze film niet. Z’n beste maat is Chet (Aziz – Parks and Recreation – Ansari), leraar op een basisschool en broer van de prachtige tweelingzus waar Nick iets teveel gevoelens voor heeft. Maar zij staat op het punt te verhuizen vanwege een nieuwe baan, dus Nicks puberale leven begint wat scheuren te vertonen.
Parallel aan Nicks verhaaltje zien we hoe twee nitwit wannabe-criminelen, Dwayne (Danny – Eastbound and Down, Your Highness – McBride) en Travis (Nick Swardson), het absurde plan opvatten om Dwayne’s vader (Fred Ward) om te laten leggen, zodat Dwayne eerder kan genieten van z’n erfenis. De ingehuurde huurmoordenaar (een cameo van Michael – Crash – Peña) wil echter 100.000 dollar voor de klus, en dan komen Dwayne en Travis met een nog dommer plan om dat te regelen. Want waarom ontvoeren ze niet een onbenul, bevestigen een bom om z’n nek en dreigen ‘m dan op te blazen als hij hun opdracht – het overvallen van een bank – niet uitvoert?
Het feit dat de film gebaseerd is op waargebeurde feiten, en deels ook op de ongeloofwaardige verdediging van de familie van die gast die in 2003 door z’n kompanen werd opgeblazen, zorgt er natuurlijk wel voor dat de filmmakers zich op zeer glad ijs begeven. Stoner-comedies worden sowieso al niet door iedereen gepikt, en dan kom je ook nog met een ‘waargebeurd’ verhaal wat zó stupide is dat de plaatsvervangende schaamte hierbij extra ‘wrijving’ oplevert…
Wat de film voor mij echter redde waren een aantal leuke dialogen, maar zeker ook ’t ontzettend verkeerde gebruik van de uitspraak “dat zei m’n vrouw gisteren ook!”. Deze enorm flauwe en gruwelijk uit-te-melken (en -gemolken) ‘grap’ heb ik in ’t verleden vaak genoeg gebruikt om ’t extra leuk te vinden dat ik ’t een keer in een film gebruikt zie worden. Travis gebruikt ‘m vooral te onpas, daarbij hardhandig gecorrigeerd door Dwayne. Nick Swardson (Travis) herken je waarschijnlijk wel van Reno 911 en z’n andere rollen waarin hij meestal een ‘almost-too-gay-to-function’-rol speelt.
Weet je, van mensen als Ruben Fleischer en Jesse Eisenberg verwacht je natuurlijk meer kwaliteit, maar mogelijk was dit voor hen puur een leuk tussendoortje. Eisenberg lijkt na The Social Network (waarvoor hij ’n Oscarnominatie kreeg) weer even voor ’t makkelijke werk gekozen te hebben (er zit zelfs een flauwe grap over Facebook in), en Fleischer doet wat hij kan met ’t wel wat simpele scenario van debuterend schrijver Michael Diliberti. En mogelijk heeft hij z’n energie inderdaad wel een beetje gespaard voor het gangsterdrama waar hij nog dit jaar mee komt: The Gangster Squad (met o.a. Ryan Gosling, Emma Stone, Sean Penn, Nick Nolte, Giovanni Ribisi en Josh Brolin..!).
Stoner comedy? Beide niet. Joint noch grap tegengekomen.
Ik vond hem ook nogal tegenvallen, en dat ondanks mijn hoge Danny McBride tolerantie…