Our Idiot Brother (2011)
Ja, bij mij deed ie ’t wel, maar ik kan me goed voorstellen dat je deze film ook niet gaat trekken. Als je je namelijk niet over een kleine drempel heen kunt zetten en met hoofdrolspeler Ned mee kunt gaan, dan ga je je ten eerste waarschijnlijk ergeren aan z’n acties en daarna kritischer kijken naar hoe de verschillende karakters worden neergezet en zeggen dat het wel heel simpel gedaan is allemaal. En daar heb je dan misschien ook wel een punt, maar als je wél mee kunt gaan, zoals ik, dan is Our Idiot Brother een heerlijke indie komedie over familie en het mooie en naïeve van (te) eerlijk zijn…
Misschien komt het wel door het flinke aantal negatieve reacties dat ik overal tegen kwam dat ik bovenstaande alinea typte. Ik heb me namelijk ontzettend vermaakt met deze film. Dat komt deels door de zeer fijne cast (Paul Rudd, Zooey Deschanel, Emily Mortimer, Elizabeth Banks, Steve Coogan, Rashida Jones), maar ook door ’t thema van iemand die zo eerlijk en naïef is dat hij continu in de problemen komt en door iedereen als onvolwassen wordt gezien. En natuurlijk hebben z’n drie zussen uiteindelijk net zo goed problemen waar Neds naïviteit juist een oplossing voor kan bieden. Maar deze problemen zijn zo divers dat het ook een behoorlijk ‘rijke’ film oplevert, die mij tot de laatste seconde bleef boeien.
Maar kort ’t verhaal: Ned (Rudd) wordt aan ’t begin van de film gearresteerd als hij wiet verkoopt aan een politieagent in uniform. Inderdaad: Ned is zo goedgelovig dat hij ’t smoesje van de agent – dat hij een zware week heeft gehad – gelooft en vanuit compassie hem wat natuurlijk geteelde marihuana verkoopt om te ontspannen. Een paar maanden later komt hij vrij en ontdekt dat z’n vriendin inmiddels een ander heeft en hem niet meer op hun biologische boerderij terug wil hebben. Daarnaast houdt ze z’n golden retriever (Willie Nelson), en dat is eigenlijk nog wel ’t ergste.
Wat volgt is een familiediner waarbij direct duidelijk wordt hoe de verhoudingen liggen, maar ook dat z’n zussen eigenlijk allemaal succesvoller zijn. Vanuit de goede familieband staan ze allemaal wel open om Ned even op te vangen, maar als hij daar gebruik van gaat maken voel je natuurlijk al direct aan dat hij levens op hun kop gaat zetten. Vooral de scènes met z’n veel te rationeel opgevoed wordende neefje zijn leuk, maar daarin zie je ook direct het contrast tussen volwassen en 100% eerlijk zijn, tussen rationaliteit en het volgen van je gevoelens…
Het is geen verrassing dat Ned uiteindelijk een positieve invloed heeft op de levens om ‘m heen. Dat hij uiteindelijk leert om meer voor zichzelf op te komen is ook gewoon een logisch gevolg, en zoals ik al zei: als je niet mee kunt gaan in Neds onschuld en naïviteit zul je dit allemaal als voorspelbaar en ‘simpel’ zien. Our Idiot Brother bevat genoeg punten waar je kritiek op kunt hebben, maar als je je wel kunt ‘verliezen’ in de dromerige en irrationele wereld van Ned, dan kun je deze film ook zien als de light-versie van een film als Lars and the Real Girl.
Maar dan wel gezet in het zonnige Los Angeles.
Dinsdag zat ie in de sneak bij de Zien.Ned is een ontwapenend vriendelijk personage die het toch al chaotische leven van zijn zussen op stelten gaat zetten
De film had de lachers op zijn hand en geheel terecht, mij bleef de film in elk geval boeien.