Safe House (2012)
Safe House is gewoon een vermakelijke actiethriller waarin Denzel Washington toont dat hij op driekwart van z’n ‘vermogen’ nog altijd meer cool heeft dan bv. Jason Statham, terwijl hij toch ook al tegen de 60 loopt. Ik vond de film bij vlagen spannend (ik voelde m’n handen zelfs af en toe lichtjes samenknijpen) en gelukkig niet té voorspelbaar. Maar voordat ik je verwachtingen te hoog maak, meer dan een goedgemaakt tussendoortje op een verrassende locatie is het niet hoor…
Die locatie is Zuid-Afrika, en dan specifieker Kaapstad en omgeving. Cameraman Oliver Wood gebruikt z’n ervaring die hij opdeed op de set van de eerste twee Bourne-films om een aantal gevechten en achtervolgingen strak in beeld te brengen. De korreligheid van ’t beeld is volgens mij wel digitaal (ik heb daar niet echt oog voor), maar het wat rauwe daarvan, in combinatie met de ‘dicht-op-de-huid-zittende-gevechten’, trekt je wel letterlijk de gevechten in. Daar is de film ook op z’n best, want qua verhaal zul je je niet vervelen, maar uiteindelijk verlaat je de zaal niet met de gedachte dat je nou hard uitgedaagd bent om mee te puzzelen. Zoals ik al zei: niks voorspelbaars, maar ook weinig verrassends en zeker niks vernieuwends…
En dat verhaal gaat over Matt Weston (Ryan Reynolds), ‘housekeeper’ van het safe house uit de titel en in dienst van de CIA. Schijnbaar heeft de CIA over de hele wereld van dit soort huizen waar verdachten en/of vijanden van Amerika ongestoord kunnen worden vastgehouden, ondervraagd en zelfs gemarteld. Diplomatiek natuurlijk nogal gevoelig, en daarom mag Matt er ook niks over vertellen tegen z’n bevallige Franse vriendin.
Een wederom rustige dag wordt ineens zwaar verstoord als blijkt dat voormalig CIA operative Tobin Frost (Washington) het Amerikaanse consulaat in Kaapstad is binnengelopen en zichzelf heeft aangegeven. Hij wordt al 10 jaar gezocht door de CIA omdat hij data verkoopt aan buitenlandse inlichtingendiensten. Hij dient tijdelijk gestald en ondervraagd te worden in Matts ‘safehouse’ (volgens Wiki de NLse variant hierop), maar hij is nog maar net gearriveerd of een groep bad guys schiet hun weg naar binnen. Matt kan nog net wegkomen met Frost en dan ontspint zich niet alleen een kat en muis-spel tussen CIA, achtervolgers en onze twee mannen, maar ook één tussen Frost en Weston zelf. In de dialogen tussen hen zit af en toe best wat interessants, maar daar toont de film ook direct dat eerdergenoemde Bourne-films wel beter en scherper zijn in dit genre…
Het contrast tussen het cynisme van voormalig agent Frost en de jonge naïviteit van Weston, die nog gelooft dat de CIA vooral ‘goed’ werk doet (ondanks z’n getuigenis van waterboarding) biedt genoeg ingangen om een scherpere film te maken, maar dat gebeurt (helaas) niet. En dat is eigenlijk ook wel mijn kritiek op de hele film: nergens word je verrast of uitgedaagd. Het ‘frisse’ van de nog altijd wat onbekende locatie werkt zeker wel, maar kan ook niet verbloemen dat dit regisseur Espinosa’s eerste Hollywoodfilm is. Hij baarde zo’n twee jaar geleden opzien met ’t Zweedse Snabba Cash, en ook hier toont hij zeker wel potentie hoor, maar in de handen van bv. Doug Liman zou Safe House een topfilm in het genre zijn geweest. Nu net niet, maar eigenlijk vergeef ik dat Espinosa wel. Ik ken genoeg regisseurs die na een succesvolle (buitenlandse) debuutfilm daarna direct falen in Hollywood, en dat doet Espinosa zeker niet. Maar hij haalt het niveau van bv. Tomas Alfredson ook niet, die na het geweldige Let the Right One In in Hollywood debuteerde met het zeer interessante Tinker Tailor Soldier Spy.