The Hunter (2011)
Een film over een man die wordt ingehuurd om in de wilde natuur van Tasmanië de mythische Tasmaanse Tijger op te sporen en daarvoor al z’n skills zal moeten inzetten doet een spannende avonturenfilm met metafysische trekjes vermoeden, en ik denk dat het boek – waarop The Hunter gebaseerd is – daar ook wat meer mee zal spelen. Ik vond ’t zeker een interessante en prachtig geschoten film, maar heb toch ’t gevoel dat niet alle stukjes in elkaar zijn gevallen. En dat is met een topacteur als Willem Dafoe ietwat jammer…
Afgelopen vrijdag was ik aanwezig bij de Jameson Film Experience op het Internationaal Film Festival Rotterdam. Na een leuke entree en wat gratis cocktails werd de film geïntroduceerd door regisseur Daniel Nettheim. Jammer dat de presentatrice liever vragen van haar blaadje voorlas dan dat ze in gesprek ging, want dan was het een interessanter gesprek geworden. Maar de aanwezigheid van de regisseur bij deze officieuze Europese première gaf de filmervaring wel iets extra’s natuurlijk.
Willem Dafoe speelt dus freelance jager Martin David, die door een paar wat obscure mannen wordt ingehuurd om op Tasmanië bloedmonsters te verzamelen van de mogelijk toch nog niet uitgestorven Tasmaanse Tijger. Het beest heeft een mythische reputatie; zo zou z’n beet gepaard gaan met wat gif, waardoor je langzaam bewusteloos raakt en hij lekker aan je kan peuzelen. Maar op oude videobeelden (het dier zou in de jaren 30 van de vorige eeuw uitgestorven zijn) zie je vooral een aparte schuchtere hond met opvallende strepen op z’n onderrug, net boven z’n kangoeroe-achtige staart.
Martin dient wat geheimzinnig te doen over z’n werk, want er zijn meer kapers op de kust. Daarnaast speelt het verhaal zich af in de sociaal onrustige situatie van een eiland waar de bossen beschermd worden door milieu-activisten, maar dat gaat wel ten koste van de lokale houtkapindustrie. Iets wat de eigenaar van de cabin waar hij z’n twee weken spendeert waarschijnlijk met z’n leven moest bekopen. Gelukkig wonen z’n twee ontzettend schattige kids en hun depressieve moeder er nog wel, wat Martin de kans geeft z’n menselijkheid te tonen. En langzaam maar zeker lijkt hij ook wel degelijk dichter bij het legendarische dier te komen. Zou er dan toch nog één leven..?
Als je weet dat de film gebaseerd is op ’n boek, dan voel je ook direct dat er in het boek veel meer backstory gegeven zal worden. Vooral over Martin, want de film lijkt zeker wel een soort existentieel profiel van deze jager te geven, maar dat komt er niet echt uit. Natuurlijk is Willem Dafoe geweldig in zo’n rol, maar deze film was vrijwel zeker een stuk indrukwekkender geweest als ’t Werner Herzog was geweest die dit als zijn nieuwe film was komen presenteren. Want het verhaal heeft heel veel potentie, iets waar Herzog in films als bv. Grizzly Man en Rescue Dawn veel beter gebruik van maakt…
Maar ik wil niet al te negatief zijn. Die 6,7 op IMDb past wel, vind ik. Ik denk dat de Tasmaanse VVV best blij is met deze film, want de natuur is prachtig in beeld gebracht. De lokale bevolking wordt daarentegen wel wat negatief neergezet, met ook een ietwat onbevredigende rol van Sam Neill (waarom zat hij bv. bij de houthakkers in de auto?). Willem Dafoe toont dat zijn gezicht boekdelen kan spreken, en hij geeft de film ook zeker een positieve boost.
Uiteindelijk is het echter jammer dat er nogal wat losse eindjes zijn. Nu is dat normaliter helemaal niet erg, maar dan moet de ‘reis’ van de hoofdpersoon wel afgerond zijn, of een doel hebben bereikt. En dat lijkt hier helaas niet ’t geval. Of althans: ik voelde/zag ’t niet. En nu kan ik wel allerhande theorieën loslaten en letterlijk gaan zoeken naar iets van een diepere essentie, maar dat zou nogal geforceerd overkomen, ben ik bang. Misschien moet ik het boek maar eens lezen…
Prima inhoudelijke film, die blijft boeien tot het eind.
!!Let op: Spoiler Alert!! Denk niet dat er een bijzonder diepe betekenis achter deze film schuilt. Mooie beelden en dito verhaal waarin de kijker niet alles wordt voorgekauwd. Ik heb me dan ook niet zo gestoord aan de losse eindjes. Voor het vertelde verhaal waren die in mijn ogen ook niet zo relevant. Mijn interpretatie. Je krjgt als kijker sympathie voor de bad guy (Dafoe aka The Hunter) doordat deze hoofdpersoon van het verhaal is gemaakt. Best knap, want feitelijk is the hunter natuurlijk niet heel nobel bezig door op een bijna uitgestorven diersoort te gaan jagen voor geld. Hij laat zich van zijn goede kant zien door voor het gezinnetje te zorgen waar hij logeert. Het karakter van Sam Neill is hier niet zo heel blij mee (die was juist bezig mevrouw onder zijn invloed te houden door haar van drugs te voorzien). Wanneer ze er weer bovenop komt is hij het waarschijnlijk die de lokale bevolking heeft opgejut om stennis te gaan schoppen(uit jaloezie of vanwege loyaliteit richting opdrachtgever?). Eenmaal aangekomen bij de cabin schaamt hij zich hier enigszins voor gezien zijn terugetrokken houding in de auto (hij is niet helemaal slecht). Later zal hij contact opnemen met de opdrachtgever en daarbij Dafoe in een kwaad daglicht stellen. Dit pakt niet uit zoals hij wenst (Dafoe dood, tijger gevangen, gezin geisoleerd), maar juist wat hij niet wil (Dafoe leeft, tijger buiten bereik, gezin dood). Hij toont berouw richting Dafoe als die verhaal komt halen na de brand(dus het was toch jaloezie en geen pure evil selfish act). Het karakter van Dafoe blijft consistent handelen. Keihard: als ik het vuile werk niet opknap doet iemand anders (een vervanger) het wel. Dit typeert hem en zo begint hij zijn misie, maar in de loop van het verhaal krijgt hij zijn twijfels door zijn omgang met het gezin. Als Sam Neill niet had ingegrepen zou hij desondanks de klus waarschijnlijk wel geklaard hebben. Maar door de louterende ervaring van de dood vh gezin kiest hij er uiteindelijk voor “het goede” (ook al vermoord hij het dier) te doen door er voor te zorgen dat de organisatie het beest niet in handen krijgt en geen slechte dingen kan doen met het beruchte gif. Mooie grijze karakters in mijn optiek met heldere en consistente motieven. En dat je bijvoorbeeld niet weet wie de camera plaatst en wat er met de vorige eigenaar is gebeurd, doet voor mij niks af aan het verhaal, maar komt het juist ten goed. (7/10)
Tsja…ook ik weet niet wat ik over deze film moet zeggen of vinden. Op zich keek hij lekker weg, maar liet me toch een leeg gevoel achter toen hij was afgelopen.
Leuke website dit trouwens ! Het is erg moeilijk om goed over films te schrijven en u doet dit prima ! Ik ga dit ‘bookmarken’.