Tower Heist (2011)
Misschien wel ’t leukste aan Tower Heist voor mij is dat ik ‘m gisteren onwetend terugbracht naar de videotheek, waar me werd gevraagd wat ik er van vond. “Ach ja, ik had lage verwachtingen, dus ik heb me aardig vermaakt”, was m’n response. “Ik schat een 6,2 of een 6,3 op IMDb.” Toen we even later op IMDb checkte in hoeverre m’n gok klopte kreeg ik ’n glimlach op m’n gezicht, want die 6,3 klopt dus exact.
Maar zoals ik dus al zei: ik heb me aardig vermaakt met deze film…
Josh Kovacs (Ben Stiller) werkt als manager van een grote woontoren in Manhattan. De gemiddelde prijs van een appartement is bijna zes miljoen dollar, dus het personeel doet er alles aan om het de rijke bewoners zo relaxed mogelijk te maken. Josh is geweldig in en trots op z’n werk, en één van de gasten waar hij ’t het beste mee kan vinden is Arthur Shaw (Alan Alda), een rijke investment banker in het penthouse bovenin. Maar dan blijkt meneer Shaw nogal frauduleus bezig te zijn geweest, waarvan de gevolgen ook voor Josh en z’n collega’s niet te overzien zijn. En dan besluiten ze om wraak te gaan nemen.
Ondertussen hebben we ook al kennis gemaakt met de FBI-agente Denham (Téa Leoni) die het onderzoek naar Shaw leidt. De spanning tussen Josh en Denham is direct voelbaar en wordt leuk uitgewerkt, if you ask me. En naast Stiller, Alda en Leoni komt er nog een shitload aan bekende acteurs voorbij, zoals Casey Affleck, Matthew Broderick, Michael Peña, Gabourey Sibide (met Jamaicaans accent), Eddie Murphy én Robert Downey Sr. (inderdaad: de pa van Jr.). Aan het roer stond Brett Ratner, die eerder de combinatie actie en komedie ‘oefende’ in de Rush Hour-films.
Weet je: Tower Heist is een film waarvan men vooraf mogelijk hoopte dat het een mega-blockbuster zou worden, maar dat is uiteindelijk niet gelukt. Ik had ook weinig zin om ‘m in de bioscoop te kijken, want daar zou ie mij ook behoorlijk tegengevallen zijn, verwacht ik. Maar zo op een zaterdagavond op DVD of Blu-ray is ie zeker vermakelijk. Natuurlijk had ie veel scherper gemogen, maar aan de andere kant verraste de film me wel wat qua spanning (hoogtevrees anyone?), dus ik vind ’t niet erg dat ik ‘m gezien heb.
Haha, of je dat als een compliment moet zien weet ik niet, dat mag je natuurlijk ook zelf beoordelen. Met de juiste (lees: lage) verwachtingen kun je dit als een vermakelijk tussendoortje zien. Niets meer, maar ook niks minder…
Ik had lekker lage verwachtingen dus ik vond hem toch nog verassend leuk. Die 6,3 staat ‘m goed.