Aliens (1986)
De tweede in m’n pre-Prometheus–Alien-marathon was natuurlijk James Camerons Aliens, een gruwelijk ‘vet’ vervolg dat zeven jaar later werd gemaakt, maar zich wel 57 jaar later afspeelt. Qua diepgang op het eerste oog wat minder intrigerend, maar het lijkt wel dat Cameron z’n maatschappijkritiek ook in deze film al kon combineren met z’n kenmerkende sterke vrouwenrollen. En ik denk dat deze film ’t in 2012 nog altijd goed zou doen in de bioscoop; in elk geval past ie beter bij ’t hedendaagse publiek dan het veel rustigere Alien. En dan te bedenken dat deze film alleen groen licht kreeg omdat Camerons vorige film – met Arnie – zo’n groot succes was…
De quadrilogie-versie die ik zag bevat overigens 17 minuten extra, wat één van de toenmalige kritiekpunten waarschijnlijk wegneemt. Want ik meen dat in de originele bioscooprelease geen aandacht is besteed aan Ripley’s mogelijke pijn/verdriet dat ze haar dochter nooit heeft kunnen zien opgroeien, en dat gebeurt hier dus wel. Dit geeft haar motivatie om aan ’t eind van dit tweede deel een jong meisje te redden ook wat meer juice.
Het verhaal loopt dan ogenschijnlijk wel direct door ná ’t einde van Alien, maar al snel blijkt dat Ripley met poes Jones zo’n 57 jaar in ‘cryo’-slaap heeft rondgedobberd in het heelal. Als ze wordt gevonden en terug in de bewoonde wereld is wordt haar dan ook verteld dat haar dochter twee jaar geleden is overleden, op 65 jarige leeftijd. Intussen heeft Weyland-Yutani (“de Firma” die het ruimtereizen commercieel uitbuit, en waar men in deel 1 ook al voor werkte) een kolonie gesticht op LV-426, de planeet waar ze in deel 1 het gecrashte ruimteschip en de ‘gezichtsknuffelaar’ vonden. Ripley is natuurlijk buiten zinnen als ze dit hoort, en minder toevallig dan ik tijdens ’t kijken dacht gaan een aantal kolonisten op LV-426 net op dat moment op zoek naar dit ruimteschip. Als ze het inmiddels door lava aangetaste schip vinden duurt het niet lang voordat ’t contact met de kolonie verbroken wordt, en vanwege een kans op eerherstel én mogelijk afrekenen met al die nachtmerries besluit Ripley mee te gaan op de reddingsmissie. En natuurlijk breekt de gehele pleuris dan weer uit…
Naast Sigourney Weaver zien we in dit tweede deel de bekende hoofden van Michael Biehn, Lance Henriksen, Paul Reiser en Bill Paxton. Drie hiervan werden door Cameron ‘meegenomen’ van de set van The Terminator, die hij twee jaar eerder maakte. Door ’t succes van die film gaf 20th Century Fox uiteindelijk ’t groene licht aan Cameron om z’n script voor Aliens te verfilmen (een script waar overigens ook Walter Hill, regisseur van ’t best geweldige The Driver, aan meewerkte), en hij maakte van dit tweede deel meer een sci-fi-actie-avontuur-thriller dan een horror, wat het eerste deel meer was. En daarmee is van de vier films uit de saga dit in mijn ogen ook de vetste film geworden. Cameron legde een duidelijke link met de Vietnam-oorlog, waarin ook een zichzelf superieur achtend leger in een onbekende omgeving werd verslagen. De arrogantie en domheid van de mariniers (waaronder Bill Paxton, die z’n rol van Chet in Weird Science nog verder over-the-top trekt) wordt nog eens extra aangezet, en daar zie je duidelijk de hand van Cameron in, want deed hij niet exact ’tzelfde in bv. Avatar?
Want naast de aanwezigheid van ontelbaar veel aliens (in deel 1 zat er maar één!), waardoor je vrijwel geen enkel moment door hebt dat dit tweede deel een half uur langer duurt dan de overige delen, wordt in dit deel de rol van “de Firma” (lees: Weyland-Yutani, lees: Weyland Industries, lees: het bedrijf achter bv. de Fassbender-robot in Prometheus) een stuk dubieuzer neergezet. Op zich vrij apart dat de man die het meeste geld heeft verdiend in de megacommerciële wereld van Hollywood zich in z’n films zo afzet tegen het corrumperende hyperkapitalisme van ‘corporate America’. Paul – TV’s Mad About You – Reisers rol is op z’n minst controversieel te noemen, want uiteindelijk blijkt de Firma toch vooral geïnteresseerd in de militaire mogelijkheden van de aliens, en veel minder in de gezondheid van z’n werknemers. Dus met de gedachte aan een president als Ronald Reagan en bedrijven als Halliburton en KBR sluit ik maar eens af.
Nog anderhalve dag totdat ik Prometheus ga zien :).
Onlangs Alien en Aliens op Blu Ray gekocht en beide weer eens achter elkaar gekeken. Tijdloze klassiekers! Alien vooral door de cinematografie en Aliens door de vertelsnelheid en kinetische energie. Beide films bevatten geweldig acteerwerk. Vind het ook zo mooi dat Sigourney voor deel 2 een oscarnom kreeg. Dat blijft namelijk (helaas) in Oscarlandje een bijzonderheid.