Snow White and the Huntsman (2012)

Raar dat ik bij de titel natuurlijk wel wist dat het ’n gruwelijk bekend sprookje van de Grimm broers was, maar dat gegeven had zich helemaal niet vermengd met mijn verwachtingen bij deze film. Want uiteindelijk is het originele verhaal er ‘gewoon’ één van het pure ‘kwaad’ tegen het pure goede, heerlijk zwart-wit verteld zodat het kinderen helpt een moreel besef te ontwikkelen. Dat dit niet werkt bij een film die kids vanaf 12 jaar pas mogen zien en die z’n ruime budget (170 miljoen dollar..!!!!) natuurlijk terug moet verdienen is duidelijk, dus het is wel allemaal wat ‘grijzer’ gemaakt. Helaas hadden ze daar wat mij betreft nog wel wat verder in mogen gaan.
En wat is het toch met Kristen Stewart die altijd maar schijnt te moeten kiezen uit twee mannen…?

Ik weet de details van de versie die ik vroeger als kind wel eens hoorde niet zo goed meer, maar hier is Sneeuwwitje de dochter van de koning en z’n koningin. Na de dood van z’n vrouw wordt de koning op slinkse wijze verleid door één van de nog altijd mooiste vrouwen ter wereld (Charlize Theron), die hem alleen gebruikt om nog meer macht te krijgen. Haar motivatie wordt in flashbacks verduidelijkt, en dat maakt ’t wat interessanter, maar zoals ik al zei: meer focus daarop zou de film beter hebben gemaakt.
Maar niet te moeilijk doen: dit is gewoon een zomer-blockbuster met het doel om zoveel mogelijk mensen naar de bioscoop te trekken. En met de verrassend goede visual fx zal dat ook wel aardig gaan lukken. De zaal zat in elk geval vrijwel uitverkocht vol.

Terug naar ’t verhaal: papa wordt vermoord en Sneeuwwitje wordt door de evil queen opgesloten in een toren van ’t kasteel, net voordat ze haar gouden spiegel aan de wand laat monteren. Want het “Spiegeltje, spiegeltje, …” komt natuurlijk ook voorbij.
Sneeuwwitje ontsnapt, en omdat zij juist zo puur is, in contrast met het kwaad dat zich manifesteert via koningin Charlize, bedreigt ze de koningin ook. Nog eens niet bewust, maar de kracht van de koningin neemt af naarmate Sneeuwwitje ouder wordt. Dus moet Sneeuwwitje dood, en eerst gevangen worden, en daarvoor ‘huurt’ Charlize de alcoholistische ‘jager zonder naam’ (Chris – Thor – Hemsworth) in.

Zijn motivatie om achter Sneeuwwitje aan te gaan verdwijnt inderdaad als winterse neerslag voor de zon, en niet veel later kwam misschien wel het bekendste element uit ’t verhaal om de hoek kijken: de zeven dwergen. Wederom: vooraf had ik daar helemaal niet bij nagedacht, maar die zijn natuurlijk onmisbaar in dit verhaal. Het aparte aan deze dwergen is echter dat er de gezichten van bekende acteurs (o.a. Ian McShane, Bob Hoskins, Ray Winstone, Nick Frost, Eddie Marsan en Toby Jones) op zijn geplakt, wat ’t voor kenners extra grappig maakt. Aan de andere kant natuurlijk een Life’s Too Short-achtige lulligheid om hiervoor geen echte ‘dwergacteurs’ te gebruiken.

Natuurlijk hoef ik het einde niet te verklappen, want dat is wel bekend. Het beste aan de film zijn de visuele effecten. Vóórdat ik ’t budget wist vond ik dit in elk geval opmerkelijk (en bewonderenswaardig), maar met zoveel dollars koop je dit natuurlijk ‘gewoon’ in. Maar desalniettemin ziet het er allemaal wel erg goed uit. Kristen Stewart speelt de rol van Sneeuwwitje met een paar vingers in haar neus, want dat ze écht kan acteren bewees ze al in Into the Wild, Welcome to the Rileys en recentelijk in On the Road. Hier hoeft ze zich dan ook niet echt hard in te spannen. Wat wel wat raar over kwam waren de scènes waarin ze een schreeuwerige speech moet houden. Daarin ijvert ze met Charlize wel om de prijs voor ‘raarst aanvoelend geschreeuw in een film’, want bij beide actrices komen die scènes niet echt goed over.
Chris Hemsworth viel mij vooral wederom op vanwege z’n aparte accent en nog apartere articulatie, terwijl die andere man in Sneeuwwitjes leven (jeugdvriendje William), zowel als acteur en als rol wat achter ’t net vist.

Ja, al met al gewoon aardig vermakelijk. Ik had de film veel beter gevonden als ze Charlize’s reden om te vervallen tot evil (queen) wat meer hadden uitgewerkt, of ook Sneeuwwitje iets meer hadden laten twijfelen aan haar ‘goedheid’, maar ach, ik raak er langzaam wel aan gewend dat dit niet meer gebeurt in ‘grote’ films. Ik zou bijna willen typen dat het sowieso al licht prijzenswaardig is dat ze iets meer backstory gaven dan ik vooraf had verwacht, maar dat is teveel. Ik voel ‘m namelijk alweer wat verdwijnen uit m’n geheugen, en dat vind ik niet zo erg, want veel ‘minder rijk’ wordt m’n leven daar niet van…

IMDb: http://www.imdb.com/title/tt1735898