Ice Age: Continental Drift (2012)
Dit vierde deel in de Ice Age-franchise is ’n echte familiefilm en eigenlijk de eerste van de vier waarbij ’t me opviel dat ik ‘m iets te ‘kindvriendelijk’ vond. “Kinderachtig” vind ik iets te negatief klinken, want ik heb zeker wel genoten, maar de vele nieuwe en zeer kleurrijke karakters lijken vooral te zijn toegevoegd om ’t wat kale verhaaltje te verdoezelen en de jongsten te vermaken. Daarnaast worden tieners gelokt door de stemmen van o.a. Drake en Nicki Minaj, maar de verhaallijn waaraan zij hun stemmen verlenen voegt niet veel meer dan onnodige afleiding toe. Moet eerlijk toegeven dat ik de animatie-trailers voor de film ’t leukste vond, met als extraatje een kort Simpsons-filmpje..!
Maar de aanleiding voor de titel van dit vierde deel komt (natuurlijk) weer van Scrat, misschien wel ’t leukste karakter van de hele franchise. Z’n niet aflatende zoektocht naar eikels zorgt voor het verschuiven van de continentale platen, en ook al voel ik nu al alle geschiedenisleraren hun tenen bijna tot een breuk krommen, hier wordt in de film wel een leuke zelfbewuste grap over gemaakt.
Het uiteendrijven van de platen zorgt er overigens voor dat Manny van z’n geliefde Ellie én dochter Peaches gescheiden wordt, en dan heeft hij alle hulp van luiaard Sid en sabeltandtijger Diego nodig om weer terug te geraken bij z’n familie. Want het voelt bijna alsof de makers ooit zo’n ruzie met hun eigen familie hadden, dat ze nu maar door blijven gaan met ’t thema dat je ook je eigen familie kunt creëren (met wat voor diersoorten dan ook)…
Nieuw is de oma van Sid, die lekker sloom en schijnbaar erg seniel is. Daarnaast krijgt Diego een love interest die ook nog eens kan zingen (ja, er zit één musical-nummer in de film) en komen onze vrienden onderweg tal van obstakels tegen, waarbij niet zuinig is gejat uit Homerus’ beroemdste verhaal. Het leukste karakter is de apenpiraat Captain Gutt, ‘gevoiced’ door ’n acteur waar ik maar niet op kon komen tijdens ’t kijken. En vooral dáár had ik misschien wel ’t meeste plezier mee, met ’t uitvogelen van wie al die stemmen waren. Hieronder zie je flink wat namen getagd, maar als jij dat ‘puzzelen’ ook leuk vindt zou ik er niet naar kijken…
Conclusie
Mogelijk had ik iets te hoge verwachtingen, doordat ik ’t derde deel ’t leukste deel vond, of mogelijk was ik niet helemaal in de juiste mood. Het is ook wel opvallend dat veel mensen een ander deel als favoriet kiezen (achter me schreeuwde iemand tegen ’t eind zelfs dat ze niet kon wachten op ’t vijfde deel).
Helaas is dit vierde deel niet mijn favoriet, hoe hard Scrat ook maar blijft aanklungelen, zeker als hij per toeval Scratlantis ontdekt, met wederom ’n geweldig verrassende stemacteur.