The Company Men (2010)
In de (Nederlandse) bioscoop verscheen ie nooit, maar nu is deze film met o.a. Ben Affleck, Tommy Lee Jones, Chris Cooper, Maria Bello en Kevin Costner dan toch in Nederland uitgebracht op DVD. Ik begrijp wel waarom dit even heeft geduurd, maar het uitstel heeft er helaas niet voor gezorgd dat ie nu ineens wél urgentie heeft of zo. Ben namelijk een beetje bang dat ’t urgentieprobleem vooral bij de makers en/of regisseur lag, want waarom hebben ze deze film gemaakt..?
Lastige identificatie
Mogelijk dat ze wilden tonen dat de financiële en economische crisis niet alleen de minder rijken trof, maar dat er ook echt wel wat managers in de problemen zijn gekomen, toen ze van een six figure salary ineens weer moesten ontdekken wat het betekent om écht te moeten werken voor hun geld. En ik neem aan dat je m’n ironische ondertoon voelt, want daar ging het wat mij betreft bij het idee voor deze film al fout. De film lijkt namelijk op zo’n jammerlijke klaagkreet van een miljonair die vindt dat hij ook een probleem heeft omdat z’n aandelenpakket nog maar 50 miljoen waard is, terwijl het een dag eerder nog 200 miljoen waard was.
Okay, ik overdrijf behoorlijk om m’n punt te maken, maar het was wel ’n beetje de reden dat ik me niet kon/wilde identificeren met Bobby Walker (Affleck), hoofdrolspeler in deze film over een bedrijf waar flink veel mensen worden gedownsized omdat voor de aandeelhouders de koeren omhoog moeten, no matter what. Natuurlijk is het pijnlijk te zien hoe mannen van rond de 60 nergens meer aan de bak zullen gaan komen, ook al hebben ze 30 jaar als één of andere manager hun geld verdiend, maar had daarvoor dan een ervaren dramafilm-regisseur gevraagd, en niet de bedenker van de TV-serie E.R..
Helaas geen HBO-film
Want daar zit de crux van deze film: het voelt aan als TV-serie-drama; een in your face en bijna pijnlijk voorspelbaar melodrama met acteurs die hun werk gewoon goed doen, gecentreerd rondom iets waar iedereen wel ’n mening over kan hebben. Maar de film blijft zelf ook teveel hangen tussen waar ie nou staat, waardoor alles ’n beetje suf wordt, ondanks de aanwezigheid van een aantal grote acteurs. Door die grote hoeveelheid acteurs en de onbekendheid van de film dacht ik eerst dat het een HBO-film was (zoals ’t geweldige Too Big to Fail of The Life and Death of Peter Sellers, to name a few), maar daarvoor is ie veel te safe.
Ik vond het trouwens wel interessant om ’n kijkje te krijgen in de wereld van Amerikaanse werklozen, en hoe bedrijven die jou ontslaan ervoor kunnen kiezen hoeveel hulp je naderhand krijgt bij ’t zoeken naar werk. Helaas is de climax (of ‘openbaring’) van de film zo voorspelbaar dat ie niet echt aan of over komt. Ik moest even aan Margin Call denken, maar die toont de bekrompenheid van de financiële sector veel beter en beklemmender.
Zoals ik al zei, de film lijkt niet vanuit de juiste urgentie gemaakt te zijn, maar meer vanuit de aanname dat je zo’n verhaal ook goed kunt vertellen zónder de pijn van de economische crisis te hebben gevoeld, en uit deze film blijkt dat dat dus níet kan. Of misschien moet John Wells zich gewoon met TV-drama bezig blijven houden, want z’n speelfilmdebuut toont niet echt aan dat hij onmisbaar is op het witte doek…
En nee, ik ga niet in op Kevin Costners rol als timmerman, die via tough love de juiste levenslessen weet over te brengen, en daarmee misschien wel ’n link legt met die andere timmerman, die zo’n 2000 jaar geleden mensen levenslessen trachtte te geven…