Les Lyonnais (a.k.a. A Gang Story – 2011)
Les Lyonnais (hier in de videotheken te huur als A Gang Story) is een aardig gemaakt en goed geacteerd misdaadverhaal over een Franse bende die in de jaren 60-70 van de vorige eeuw in de buurt van Lyon wat gewelddadige overvallen pleegde. Vrijelijk gebaseerd op het boek van één van de hoofdrolspelers bood het mij een volledig onbekend maar wel interessant verhaal, waarvan een aantal onderdelen erg veel op scènes uit bekende grote misdaadfilms leken, of waarbij de schrijvers – om het verhaal wat ‘aan te kleden’ – wel erg makkelijk leentjebuur speelden bij o.a. The Godfather.
En dat is ’n beetje jammer. De openingsscène van de film, waarin de kleinzoon van hoofdkarakter Momon wordt gedoopt, lijkt namelijk keihard op de trouwscène in The Godfather, en daardoor ga je deze film vanaf de eerste scène dus al langs die grandiose meetlat leggen die Francis Ford Coppola met (één van) z’n meesterwerk(en) creëerde. Dat dat een onwinbare vergelijking is, dat lijkt me duidelijk. Gelukkig acteert vooral Gérald Lanvin, die de 60-jarige versie van Momon speelt, erg goed. Tchéky Karyo speelt Momons beste vriend en de net wat meer on the edge-partner-in-crime Serge met een paar vingers in de neus, terwijl de rest van de rollen ook aardig ingevuld zijn. Weet wel: de film speelt zich zowel in ‘het heden’ als tijdens de hoogtijdagen van hun bende af, en daarin zijn Momon en Serge dus ergens in de 20. Er passeren aardig wat karakters, ook al krijgen ze niet allemaal genoeg tijd om goed neergezet te worden.
Te weinig ‘ademruimte’
En daar wringt de film wel wat. Doordat de film namelijk wat blijft hangen tussen een gewelddadige misdaadfilm en ’n karakterstudie, krijgt vooral de karakterstudie wat te weinig ruimte en tijd krijgt om je mee te nemen: regisseur Olivier Marchal (zelf voormalig politieagent, btw) weet wat hij moet laten gebeuren, maar geeft de scènes net niet genoeg tijd om te gaan leven, waardoor het meer een samenraapsel van gebeurtenissen is dan ’n film die je bij de strot grijpt. Want die potentie had het verhaal zeker wel, maar dan ga ik ‘m weer vergelijken met de Mesrine-/Public Enemy #1-films (met Vincent Cassel in de hoofdrol), en die vergelijking wint Les Lyonnais ook niet…
Weet je, Marchal maakt films die er qua production value behoorlijk goed uit zien en qua acteren zeker de moeite waard zijn, maar waar ik bij hem ’n beetje ‘moeite’ mee heb is de manier waarop hij z’n verhalen balanceert, waardoor z’n films (hij maakte eerder ook o.a. Department 36) hun potentie niet volledig benutten. Department 36 was ook zo’n film die goed werd ontvangen op DVD, wat met Les Lyonnais ook zeker zal gebeuren, maar echt lang blijven hangen zal deze film waarschijnlijk ook niet. Dat is overigens ook lang niet altijd erg, want enkel vermaak bieden (zonder ergens te irriteren) is ook ’n best nobel streven, en dat gaat Marchal zeker goed af…
De films over Mesrine hebben de nederlandse bioscopen amper gehaald, het eerste deel was binnen enkele weken verdwenen, het 2e deel is nooit verschenen en op internet heb ik ze (nog) niet gevonden.
Het verhaal van de bende van Lyon was mij onbekend, ben uiteraard gaan googelen en ken het verhaal.
De film is hier en daar dramatisch aangezet maar kon mij toch wel boeien.Je moet door de flashbacks het verhaal goed in de gaten houden maar het ontwikkeld zich prima.
De slotscene in de houten schuur doet mij wat onnatuurlijk aan, een groep bewapende agenten buiten die wachten tot er een schot is geklonken?
Desalnietemin vond ik het een prima film die mijn aandacht wel kon trekken.