The Bourne Legacy (2012)
Ook al was het me uiteindelijk niet duidelijk wat ze nu precies wilden met deze film, ik merkte na ’n half uur wel dat ik er ontzettend lekker in zat. Op dat moment moest ik me namelijk even ‘herbeseffen’ dat ik gewoon in de IMAX-zaal van de lokale Pathé zat. Jeremy Renner heeft het stokje overgenomen van Matt Damon, en qua actie-tough guy doet hij niks voor hem onder. De regisseur-switch naar Tony Gilroy heeft er wel voor gezorgd dat het verhaal een stuk ingewikkelder (of verwarrender, als je negatief bent) in elkaar steekt, en mogelijk voelde ik juist daarom aan ’t eind wel een licht onbevredigend gevoel. Ondanks dat de film dus heerlijk escapisme biedt en ik naderhand met aardig wat adrenaline in m’n lijf huiswaarts fietste…
Gilroy vs. Greengrass/Damon
Gilroy schreef overigens de eerste drie delen van de Bourne-franchise wel, maar de regie was daarbij in handen van eerst Doug Liman en daarna Paul Greengrass. Bij deel 3 schijnt er al ’n breuk ontstaan te zijn tussen Gilroy en het Greengrass/Damon-kamp, en voor ’t vierde deel lukte het Greengrass niet om snel genoeg met ’n scenario te komen. Om eenzelfde ‘gehannes’ als bij deel 3 te voorkomen trok Greengrass ’t niet om weer ’n scenario van Gilroy te gaan verfilmen, waarop Greengrass en Damon vertrokken en Gilroy gevraagd werd de regie op zich te nemen. Met Michael Clayton bewees hij al ’n ontzettend ingenieuze complotfilm te kunnen maken, en je merkt wel dat hij hier wat meer vrijheid in heeft gehad. Dat pakt voor ’n deel goed uit, maar voor ’n net zo’n groot deel ook niet helemaal. De film voelt namelijk aan als tussenfilm naar volgende Bourne-films, want ook al is de wereld van CIA/USN/USAF/Blackbriar/Outcome/Treadstone zeer complex neergezet, wat genoeg mogelijkheden biedt voor vervolgfilms, de motivatie van onze nieuwe held Aaron Cross is eigenlijk best ‘karig’.
Het ongewisse…
En dat zorgt voor ’n raar gevoel. Ik vond het persoonlijk geweldig dat je in de eerste twintig minuten vrijwel niet weet welke kant de film op gaat, wie nu precies wie aan ’t belazeren is, et cetera. Misschien dat Gilroy hierbij ’n beetje teruggrijpt naar wat die miniserie met Richard Chamberlain uit ’88 zo goed deed: laat de kijker zoveel mogelijk met de protagonist meevoelen door hem/haar ook in ’t ongewisse te laten. Iets wat in The Bourne Identity kort getracht werd, maar wat opmerkelijk genoeg in bv. Hanna veel ‘beter’/bevredigender werd gedaan. Ik vind het namelijk fijn om zelf na te moeten denken bij ’n film, ook al vraag ik me af of Gilroy precies weet hoe alle complotten en verhaallijnen nu in elkaar steken, want niet alle subplotjes worden even goed neergezet en/of uitgewerkt…
Montage
Natuurlijk bevat de film ook flink wat actiescènes, waarvan er ’n paar zeer krachtig zijn, maar het voelt toch allemaal wat anders aan dan bij Matt Damons trilogie. Waar daar nog flink wat lekker rauwe actie in één take getoond werd, daar viel de montage me hier ’n paar keer op, terwijl mij dat normaliter niet op dient te vallen. Vergelijk het ’n beetje met het acteren van Sean Penn: dat is meestal zó geweldig dat het niet opvalt dat hij acteert…
Maar: qua actie wordt er bv. meer met wolven gevochten dan in The Grey en de film bevat ook een paar echte knokscènes die misschien wel wat (te) snel geknipt zijn, maar wel heftig over komen. Misschien wat te kort, dat dan weer wel, maar dat wordt vrijwel volledig goedgemaakt door ’n achtervolging op motoren door Manilla, een mij onbekende en daarmee verfrissende locatie.
Acteurs
Zoals ik al zei: Jeremy Renner doet helemaal niks onder voor Matt Damon. Mogelijk dat ie z’n achternaam wat mee heeft voor zo’n film, maar hij heeft natuurlijk de laatste jaren ook flink wat actie-ervaring opgedaan in o.a. The Avengers en Mission: Impossible – Ghost Protocol. Je kent ‘m mogelijk ook nog van z’n doorbraakrol in The Hurt Locker. En naast de nog altijd gruwelijk aantrekkelijke Rachel Weisz viel mij de goede rotkop van Stacy Keach op en herkende ik Oscar Isaac uit Drive. Meest opvallend trouwens hoe Matt Damon, Albert Finney, David Strathairn, Joan Allen, Paddy Considine en Scott Glenn wel ‘aanwezig’ zijn in de film, maar vrijwel niet hoeven te acteren.
Ik las overigens ergens dat het verhaal van The Bourne Legacy zich ten tijde van The Bourne Ultimatum afspeelt, maar ik weet niet of ik dat wel wil geloven. Het zorgt er in elk geval wel voor dat ik zin heb om nog wat te gaan puzzelen, en misschien ga ik ‘m dus nog wel ’n keer kijken in de bioscoop…