Thin Ice (2011)
Waar deze film op IMDb dus als The Convincer vermeld staat, zag ik (helaas) de door de Amerikaanse distributeur ingekorte en behoorlijk aangepast theatrical version van deze film met sterk acteerwerk van Greg Kinnear, Billy Crudup en vooral Alan Arkin. De versie die ik zag – Thin Ice genaamd – moet het dus uiteindelijk van een ’twistclimax’ hebben die mij juist het gevoel gaf dat er wat teveel ‘makkelijke toevalligheden’ in de plot geslopen waren. En dat zorgt ervoor dat ik ’t niet meer dan ’n vermakelijke zondagavondfilm vond, die ergens ’t midden houdt tussen Win Win, Fargo en Cedar Rapids.
Maar dan helaas wel de mindere van de vier is…
Sleazy drijfzand
De film vertelt ’t verhaal van de toch wel wat sleazy verzekeringsagent Mickey Prohaska (Kinnear), die gedurende de film niet alleen langzaam afglijdt naar grote wanhoop, maar je komt er ook achter dat z’n schijnbaar goede leventje een aantal scheuren vertoont waar je z’n dikke auto makkelijk in kunt laten verdwijnen. En daarmee kom ik bij m’n tweede aardige compliment voor deze film: ik voelde me wel aardig mee wegzakken in Mickey’s drijfzand, dus dat zat scenario- en dialoogtechnisch goed in elkaar…
Baas boven baas
Aan het begin van de film waarschuwt Mickey’s voice-over je er al voor dat je in zijn wereld vaak slechts halve waarheden te horen/zien krijgt, en zo ontspint de film zich zelf ook. Mickey is maar wát happig als hij ’n verzekering kan verkopen aan de licht seniele Gorvy (Arkin), die op verschillende momenten zowel de zielige-ouder-wordende-opa-symphatie oproept, maar net vaak genoeg helder is om een ‘normaal’ persoon toch wel een schuldgevoel te geven. Als Mickey ontdekt dat Gorvy een aardig dure replica-viool in z’n bezit heeft, waarvan hij de waarde zó niet begrijpt dat z’n hond er af en toe mee mag spelen, besluit Mickey ’t verkeerde pad op te gaan. En op dat pad komt hij al vrij snel slotenmaker Randy (Crudup) tegen, waardoor ze onbedoeld samen verwikkeld raken in ’n web van misdaad, waar vooral Mickey zich geen raad mee weet.
Verschil tussen twee versies…
Meer ga ik over de plot niet vertellen, want er zitten veel leuke twists e.d. in. Nu had ik naar ’t einde toe al de hoop dat het uiteindelijk allemaal niet teveel uitgelegd zou gaan worden, maar dat wordt het in Thin Ice dus wel. In The Convincer schijnbaar niet, maar mogelijk dat de distributeur dus bang was dat die film niet genoeg geld op zou gaan leveren. Er werd niet alleen 15 tot 20 minuten zonder medeweten van regisseuse Jill Sprecher uitgeknipt, de structuur werd op sommige plekken aangepast, er werd een hele nieuwe score onder gezet en men ging zelfs zo ver om andere takes te gebruiken. Het resultaat dat ik dus zag was ’n film met een erg lekkere zwarte komedie-sfeer die op ’n gegeven moment wel wat té twisterig wordt, maar dan overduidelijk wordt uitgelegd.
Ik had echter graag meer zelf na moeten denken. Ik weet niet zeker of die versie dan zó goed zou zijn geweest dat ie überhaupt had kunnen tippen aan bv. Fargo, maar heb ’t gevoel dat de film daar dan mogelijk ook wat minder op geleken had. Nu schijnt de Amerikaanse Blu-ray beide versies te bevatten, maar aangezien mijn speler niet regio-vrij is, weet ik niet of ik die ooit te zien krijg. Of zou er ’n distributeur in Nederland zijn die hier wél de juiste versie uit durft te brengen?
Conclusie
Ja, zeker voor het acteerwerk is ook Thin Ice wel ’n aanrader. Daarnaast wordt de sfeer wel degelijk goed neergezet en kreeg ik ’n ongemakkelijk gevoel doordat ik goed meeging op Mickey’s ‘reis’. Maar wat de film vooral heeft gedaan, is mij geïnteresseerd gemaakt in Sprechers eerdere films (die ze samen met haar zus schreef en die volgens mij ook nooit in Nederland zijn uitgebracht, te weten Clockwatchers en Thirteen Conversations about One Thing). En mocht jij (ooit) in de gelegenheid zijn te kiezen tussen Thin Ice en The Convincer, dan raad ik je dus aan voor de laatste te kiezen.
Ik verwacht namelijk wél dat jij zelf genoeg na kunt denken om van ’n ingewikkelder film te genieten…