Skyfall (2012)

Allereerst: Skyfall is qua opzet ’n erg interessante toevoeging aan de James Bond-franchise, waarin veel meer van de achtergrond van 007 wordt getoond en waarin Daniel Craig wederom toont ’n kwetsbare Bond neer te kunnen zetten, maar waar ook erg veel ruimte is voor z’n relatie met M. Daarnaast levert de film geweldige actie en ’n superbe bad guy op, wiens ingenieuze plan wat mij betreft echter net teveel over-the-top gaat en dat mij in ’n discussie na afloop van de film deed concluderen dat deze Silva bijna nét zo intelligent was als de scenarioschrijvers. Want inderdaad: ondanks de vele positieve dingen die ik over Skyfall kan schrijven, heb ik ook zeker wel wat (lichte) kritiek…

Het verhaal
Over het verhaal zal ik niet al te veel uitweiden. Bond wordt ogenschijnlijk gedood na ’n spectaculaire achtervolging door Istanboel en omgeving (Taken 2, eat your heart out!), maar dat geloof je natuurlijk niet. Ook al schrijft M (Judi Dench) Bonds necrologie al, nog net voordat ’n aanval op haar MI6-kantoor in Londen de inmiddels hard zuipende Bond doet besluiten om toch maar terug te keren in active duty. Op zoek naar het briljante meesterbrein – eerdergenoemde Silva, geweldig neergezet door zowel regisseur Sam (American Beauty, Revolutionary Road) Mendes als door één van de toppers van de hedendaagse cinema: Javier Bardem – belandt onze niet zo fitte held in zowel Shanghai, Macau, op ’n voormalig Mitsubishi-‘fabriekseiland’, in Londen en uiteindelijk in Schotland. Alles overgoten met stevig en goed uitgevoerde actie, zeer fijn op beeld vastgelegd door D.O.P. Roger Deakins.

Het interessante aan Skyfall is dat het veel meer inzicht geeft in het verleden van Bond en z’n relatie met M, en de manier waarop M James’ verleden heeft kunnen ‘gebruiken’ om hem tot de top-00-agent te maken. Natuurlijk roept dat lichte herinneringen aan Batman Begins op, maar uiteindelijk voelde ik ’n duidelijkere link met The Dark Knight Rises, maar die ga ik niet verder uitleggen. Interessant is ook de extra uitdaging voor Bond die ontstaat als Silva hem tracht mee te lokken in z’n duistere plannen, want dat gebeurt in ’n zeer opvallende scène waarin Silva niet alleen z’n ‘intimiteitsissues’ toont, maar die ook ’n opmerkelijke respons van Bond oplevert.

Kritiek
M’n kritiek op Skyfall is het beste te illustreren doordat ’n vriendin naast me bij de vierde keer dat ik haar iets toe wilde fluisteren reageerde met: “Nee, niet nóg iets verklappen“, alsof ik de film al eerder had gezien. Maar ik zag dus nogal wat dingen vooraf aankomen, wat ik echt niet enkel op het conto van mijn ‘scherpte’ o.i.d. wil schrijven. Daarbij werden sommige twists/plot-devices nogal opzichtig opgezet/getoond. Zo van: “Hier laten we duidelijk ’n bepaalde geheime doorgang in ’n gebouw zien, want daar gaan we verderop gebruik van maken.” Nu zal ik daar niet ’n al te groot punt van maken, maar dit had creatief gezien ook beter opgelost kunnen worden. Daarnaast moet ik ook vermelden dat ik zo’n freak ben die van dit soort films eigenlijk ook geen trailers moet kijken, omdat ik vaak elk shot in de trailer (hoe kort ook) wel ergens in m’n geheugen op sla, en ik dus bv. wist dat de bad guy op ’n gegeven moment in ’n bepaalde outfit ten tonele zou verschijnen. Maar aan de andere kant: de trailer zet je ook ietwat op ’t verkeerde been, en dat vind ik altijd ’n heerlijk pluspunt…

Craigs trilogie (so far…)
Vergelijk je Skyfall met Craigs eerdere Bond-vertolkingen, dan voelde ik zeker ’n stevige opluchting na Quantum of Solace, die ik (gelukkig?) alweer bijna vergeten ben. Skyfall komt veel meer in de buurt van Casino Royale (of gaat ie er aan voorbij?), alhoewel m’n herinnering aan Casino Royale wel wat meer glamourous is, waarbij Skyfall een stuk rauwer is. En ondanks dat je wel degelijk voelt dat de film in dezelfde tijd is gemaakt als de behoorlijk succesvolle Bourne– en Mission: Impossible-franchises, worden er aardig wat connecties gelegd met de meer ‘klassieke’ Bond-films, waaronder één van Bonds eerdere geweldige auto’s…

Lyrisch of niet?
Daarnaast worden er vragen opgeworpen wie Bond nu werkelijk is en of er nog wel plaats is voor zulke tough guys in onze gedigitaliseerde wereld, en dat maakt Skyfall ook interessant om over ’n tijdje met wat meer afstand te bekijken. Ik was dan ook behoorlijk onder de indruk en vrij positief, maar niet zo lyrisch als de meeste (Engelse) recensenten…

Ja, heftige actie, geweldige production value, exotische locaties, één van de beste Bond-villains ooit, een uitdieping van Bonds karakter, zeer goed acteerwerk all around en wat fijne links met ‘klassieke’ Bond-films, maar ook wel degelijk beïnvloed door hedendaagse (hippe) franchises en ’n verhaal dat voor mij af toe net wat te voorspelbaar was. Voor fans natuurlijk sowieso ’n must, maar ook voor iemand als ik, die geen uitgesproken Bond-fan is, was ’t helemaal niet erg om er m’n ritme wat voor overhoop te gooien door ‘m op de release-dag om 0:07u te gaan kijken…

IMDb: http://www.imdb.com/title/tt1074638