Facing Animals (2012)

Maker Jan van IJken mag op www.facinganimals.com dan wel zeggen dat z’n film “…not a pamphlet against intensive farming, but a visual essay about the complex, intriguing and sometimes confusing relationship between man and animal.” is, maar hij deed ’t bij mij wel erg goed als extra eye-opener, want wát ’n heftige, pijnlijke maar ook ontzettend goed gemaakte documentaire is dit. Van IJken vindt ’n perfecte balans tussen het tonen van de gruwelijkheden die plaatsvinden zodat jij veel te goedkoop ’n stuk plofkip of varkenslapje kunt kopen, maar maakt ’n erg mooi contrast met hoe ongelooflijk bezorgd we omgaan met bv. onze hond of cat. Of zoals George Orwell het ooit treffend zei: “some animals are more equal than others“.

Natuurlijk is Orwells quote ’n metafoor voor de mensheid, maar hij past op ’n letterlijke manier dus ook perfect bij Facing Animals. Een documentaire die zeker niet voor tere zieltjes bedoeld is, want bij mij kwam ook enkele momenten het gevoel op dat ik ’t niet meer trok. Wil je weten waarom bv. de Partij voor de Dieren tegen het onverdoofd castreren van biggetjes is, dan vind je in deze docu het antwoord. En ik durf wel zo hard te zijn en te zeggen dat als jij gezien hebt hoe dit gaat en het dan nog steeds niet met mevrouw Thieme eens bent, jouw hart ’n stuk kouder is dan ’t mijne. Maar ook het ‘knippen’ van de snaveltjes van jonge kuikentjes wordt getoond, of het gruwelijk lompe inenten van biggetjes voordat ze in ’n volgende bak gesmeten worden. Meest treffend hierin zijn de ogen van de verschillende dieren, die ’n angst uitschreeuwen waar je makkelijk nachtmerries van kunt krijgen. En ik weet niet hoe Van IJken het voor elkaar heeft gekregen, maar door mini-camera’s tussen de dieren te verstoppen ga je als kijker ook écht mee op die lopende band, of richting dat start-afschroei-apparaat…

Contrast
Maar aan de ander kant toont Van IJken dus ook hoe we begraafplaatsen voor onze honden hebben. Of hoe sommige honden gezegend worden in de kerk. Maar ook het prachtige alternatief voor de intensieve veehouderij komt voorbij, want bij de shots van ’n biologische boer die z’n beer (mannelijk varken) vertroetelt verscheen er ’n stevige glimlach op m’n gezicht…

De oplossing is zo simpel
Weet je, ik zelf vind vlees ook ontzettend lekker, maar zoals iedereen weet ik (onbewust) ook hoe groot de milieuproblematiek is die de intensieve veehouderij veroorzaakt, of het dierenleed. Dat dit leed echter zo groot was, dat wilde ik niet geloven. Na het zien van Facing Animals kan ik hier in ieder geval niet meer onderuit. En zoals ik al zei, mogelijk is deze documentaire niet voor tere zieltjes, ik zou ‘m eigenlijk verplicht willen laten vertonen op alle TV-zenders, zodat iedereen ‘m ziet. Ik kon de heftige beelden nét aan, maar hij maakte me wel zó kwaad, dat ik deze recensie nu schrijf. Zeker omdat de oplossing voor de getoonde problemen er gewoon is. Een oplossing, die gelukkigere boeren oplevert, met zo natuurlijk mogelijk opgroeiende en daarmee gelukkigere dieren, een gruwelijke ontlasting van ’t milieu betekent en een veel gezonder leven voor de mens. Want minder dierlijke eiwitten binnen krijgen betekent ’n gezonder leven. En dat kan zo makkelijk: door ’n paar keer in de week géén vlees te eten. Als je het dan eet, dan geniet je er waarschijnlijk zóveel meer van, dat je er mogelijk ook iets meer voor wilt betalen. Ga dan naar ’n biologische slager, en proef hoeveel lekkerder het vlees is van ’n dier dat het grootste deel van z’n leven in ’n diervriendelijke omgeving heeft doorgebracht…

Zoals je ziet ben ik nogal geraakt door deze documentaire. Aangezien hij (nog) geen landelijke release heeft, verwijs ik je graag naar www.facinganimals.com. Hier vind je meer informatie over screenings en over bijvoorbeeld de aankoop van de DVD.

IMDb: http://www.imdb.com/title/tt2255797