Safety Not Guaranteed (2012)
Safety Not Guaranteed is zo’n fijne kleine American indie waar ik gruwelijk van kan genieten (denk Another Earth meets Jeff, Who Lives at Home). Door z’n bescheidenheid is het ook zo’n film die je wel wat dingen wilt vergeven, maar naast ’n mogelijke plot-inconsistentie is er niet veel te vergeven in deze aparte romantische-sci-fi-komedie, want naast ’n geweldige casting, sterke dialogen en ’n zeer oprecht aanvoelende romance is het ook ’n debuutfilm van zowel regisseur als scenarist. En dat voel je..!
“Breng je eigen wapens mee…” – het verhaal
Naast de titel van de film is dit één van de zinnen uit ’n nogal opmerkelijke advertentie die in de classifieds verschijnt en die ’n luie maar arrogante verslaggever van ’n hip magazine uit Seattle ’n smoesje verschaft om ’n oude jeugdliefde op te zoeken in het prachtige Ocean View, Washington. Vanwege z’n luiheid neemt deze Jeff (Jake Johnson) twee stagiaires mee, de wat depressief ogende zelfreflectieve Darius (Aubrey – Funny People, Scott Pilgrim vs. the World – Plaza) en über-nerd Arnau (Karan Soni). Samen trachten ze te achterhalen of er ’n leuk verhaal zit achter die opmerkelijke advertentie, waarin iemand wordt gezocht om mee te gaan tijdreizen. Maar dat is niet zonder gevaren (zie de titel), vergt flink wat training en zou wel eens ’n tocht richting waanzin kunnen zijn. Althans: dat is wat uit de advertentie blijkt.
Al snel hebben ze de plaatser van de advertentie gevonden, de nogal excentrieke Kenneth (Mark – The Puffy Chair, Your Sister’s Sister – Duplass), en hij lijkt echt redelijk rijp voor opname in ’n mental hospital. Natuurlijk werkt Jeffs arrogante aanpak in de benadering van Kenneth niet, en dan laat hij Darius haar vrouwelijkheid in de strijd gooien (ik zeg ’t netter dan in de film). Laat ik nu dan maar vertellen dat deze Darius de echte hoofdrol vertolkt in de film, en we volgen haar vanaf haar kennismaking met Kenneth en haar poging te achterhalen wat Kenneths plannen nu precies zijn. Langzaam maar zeker wint ze zijn vertrouwen, maar je zult uit de eerste alinea wel al aan voelen komen dat hun contact haar niet ongemoeid laat.
Quirkie balans
Door vooral Darius te volgen weten de makers jou als kijker ook heerlijk te laten balanceren tussen “Is ie nou gek?” of “Zit hier echt ’n gaaf verhaal achter?”, en combineer dat met Darius’ groeiende twijfel over waar haar loyaliteit nou echt ligt (bij het magazine of bij haar hart), en ik denk dat je wel weet wat de sfeer van de film is. Natuurlijk moet ik het woord “quirkie” ook weer gebruiken, want daar zit de film vol mee. Of het nu Darius’ introductie aan het begin van de film is, de vechttraining die Kenneth voor haar in petto heeft, de paranoia die af en toe bijna pijnlijk wordt, en ga zo maar door. Misschien wel het knapste aan Safety Not Guaranteed is dat regisseur Colin Trevorrow, geholpen door ’t scenario van Derek Connolly, hier ’n zeer goede balans in gevonden heeft. De film bevat ’n flink aantal momenten waar hij uit de bocht had kunnen vliegen (zowel qua verhaal als qua karakterontwikkeling), maar dat doet hij niet. Zou het iets te maken hebben met ’t feit dat dit ’n debuutfilm is, waar ze jaren aan gewerkt/-ploeterd hebben?
SPOILER ALERT
“I have only done this once before” is de afsluiter van de advertentie. En ook al is de film gebaseerd op ’n werkelijk verschenen advertentie (wat weer ’n grap van ’n redacteur was die wat ruimte moest vullen, zie http://www.backwoodshome.com/articles2/silveira125.html, als je dat mag geloven) en hoeft dit niks te betekenen, het zou kunnen duiden op het feit dat Kenneth zijn eigen missie al succesvol heeft afgerond (Belinda is namelijk helemaal niet dood), en dat hij nu iemand anders wil helpen..? Hier zitten misschien wel wat plotgaten in, maar daar wil ik niet teveel naar gaan zoeken, want mogelijk ‘vernietig’ je dan de schoonheid van de film door te rationeel te gaan puzzelen. Maar hier zijn dus wel wat leuke theorieën over uit te wisselen (zie de Message Boards op IMDb).
Cast
Weet je, deze film zal je niet achterover doen slaan van verbazing of zo, maar qua menselijkheid is ie wel mooi oprecht. Daarnaast is het natuurlijk altijd sweet als de underdog van zich af weet te bijten. Daarin schuilt één van de overeenkomsten met Jeff, Who Lives at Home. Een andere overeenkomst is multi-talent Mark Duplass, die samen met z’n broer al ’n aantal geweldige mumblecore-films maakte (The Puffy Chair, Cyrus, Jeff, Who Lives at Home; en ze produceerden Safety Not Guaranteed ook mede), maar als acteur ook steeds getalenteerder blijkt. Hier speelt ie Kenneth met precies de juiste paranoia, corkiness en overtuiging, en blijkt ie ook nog te kunnen zingen..! Ook al weet hij het als acteur hier wat te verdoezelen, want zijn karakter mag eigenlijk niet perfect kunnen zingen.
Maar zoals ik al zei is de hoofdrol die van Darius, waarvoor Aubrey Plaza perfect is gecast. Ik kende haar vooral als die rare meid uit de tv-serie Parks and Recreation, maar hier toont ze ook ’n speelfilm aardig te kunnen dragen. Ook Karan Soni is geweldig gecast als nerderige Amerikaans-Indiase stagiair, terwijl Jake Johnson bijna letterlijk ’n combinatie van Ryan Reynolds en Richard Rucculo uit de Comedy Central-serie Two Guys and a Girl speelt, maar dan zonder die politieke-sitcom-correctheid. Ook blijft hij precies binnen de grenzen van irritant zijn (wat met zo’n rol nogal makkelijk/snel kan gebeuren). En om de aparte casting te ondersteunen speelt Mary Lynn Rajskub (nerd Chloe O’Brian uit 24) de nogal lompe hoofdredacteur van het hippe magazine.
Ja, Safety Not Guaranteed is een leuke en mooie film, over liefde als ultieme avontuur. Zouden Trevorrow en Connolly ook zo’n mooie nuance weten te vinden in hun tweede film, als er naar hen gekeken wordt en er meer druk op ligt? Ik ben erg benieuwd. Maar met deze film verrasten ze me heerlijk…