Movie 43 (2013)
Het probleem met Movie 43 is dat het eigenlijk geen film is, maar ’n soort van Upload Cinema van de meest foute en shockerende filmpjes die zogenaamd op internet te vinden zouden zijn. Conceptueel verpakt in ’n nogal flauwe strijd tussen ’n stel pubers, en ik dacht nog even dat de ‘film’ een heerlijk scherp randje zou krijgen richting de strapatsen die Hollywood steeds meer uit moet halen om mensen te verrassen, juist omdat ze zó losgeslagen lijken van originaliteit en steeds meer risicoloze herhalingsoefeningen uitvoeren wat wel eindig móet zijn. Maar helaas, die scherpte is volledig afwezig.
Al was ik wel wat jaloers op een aantal mensen om mij heen, er werd ook echt heel hard gelachen tijdens de film. Maar ’t feit dat de film hier in ’n behoorlijk andere versie wordt uitgebracht dan in Amerika, waar de film ondanks het ontzettend grote aantal aanwezige sterren jammerlijk flopte, dat mag je natuurlijk ook wel zien als nog ’n extra waarschuwing…
Het verhaal
Want het is inderdaad waar: in Amerika wordt het raamwerk van de film gevormd door ’n wanhopige Hollywood-producent die om één of andere redenen slechte filmideeën pitcht. In dit segment spelen Greg Kinnear, Dennis Quaid en Seth MacFarlane, maar dat hele idee is dus aangepast voor de Europese markt. Hier zien we ’n film waarin twee jochies door het jongere broertje van één van hen goed voor de gek worden gehouden, en om hem terug te pakken moeten ze hem af zien te leiden. Dus vragen ze hem met al z’n computerkennis te zoeken naar de zogenaamde “Movie 43”: ’n undergroundfilm die zó gevaarlijk is dat ie zelfs in Amsterdam verboden is (!!).
En dan krijgen we dus ’n opeenvolging van steeds fouter wordende filmpjes, waarin echt grote sterren voorbij komen. Denk Hugh Jackman, Kate Winslet, Halle Berry, Stephen Merchant, Anna Farris, Kate Bosworth, Emma Stone, Elizabeth Banks (die ook één van de filmpjes regisseerde), Bobby Cannavale, Richard Gere, Terrence Howard, Johnny Knoxville e.v.a. Maar het feit dat ik vrijwel deze hele alinea met namen vul is omdat ik me niet wil wagen aan de inhoud van de afzonderlijke filmpjes.
YouTube-avondje
Natuurlijk is en blijft humor het meest persoonlijke genre en zijn er genoeg mensen die de film wel geweldig zullen vinden omdat ze ’n paar keer keihard lachen om de grofheid, lompheid en gewoon viezigheid in de film. Maar als je Movie 43 als film bekijkt, dan moet je concluderen dat het conceptueel zo mislukt is dat je het gewoon moet zien als ’n avondje zieke filmpjes op YouTube kijken. En daarom was ik extra blij dat ik ’n Pathé Unlimited Card heb, want ik was pas écht pissed geweest als er voor had betaald…
Nee, ik verwacht zelfs dat deze film bij de Oscaruitreiking lekker door de mangel gehaald gaat worden, zeker omdat de presentatie van de Oscars in handen is van Seth MacFarlane, die niet alleen ’n klein rolletje in Movie 43 had dat wij hier niet te zien krijgen, maar ook omdat de laatste sketch (officieel de één-na-laatste, want na de aftiteling zit er nog één) voor 96% ’n kopie van Ted is.
Zó creatief waren de makers ja…