Sightseers (2012)
Een leuke DVD-verrassing, deze pikzwarte Engelse komedie over ’n nogal sullig stelletje op ’n road trip door de schoonheid van het Engelse Midland. Maar als blijkt dat vooral de mannelijke helft van het stel sociopatisch gezien niet helemaal in orde is, ontstaat er een onverwachte maar heerlijke lompe thriller-komedie, die bij vlagen hilarisch is, maar af en toe ook ietwat verontrustend…
Het verhaal
Tina wil niets liever dan de verstikkende greep van haar moeder ontvluchten. Ma laat geen enkele mogelijkheid onbenut om Tina te wijzen op ’t feit dat het toch wel haar schuld was dat haar geliefde hondje nogal lomp is komen te overlijden. De manier waarop ze in de eerste scène haar pijn uit toont direct dat Sightseers geen ‘normale’ film is die zich op ’n groot mainstream-publiek richt, want daarvoor is dat begin veel te weird.
Tina is dan ook maar wat gewillig als haar nieuwe vriendje Chris haar op ’n caravantocht mee wil nemen door het Engelse platteland, en dan allerlei suffe plekken wil bezoeken als het potloden- en het trammuseum. Onderweg krijg je al flink wat van de flauwe maar donkere humor mee, vooral als ze ongestoord en ongegeneerd denken te kunnen genieten van een potje caravanseks. Dat Chris echter niet zo ‘ongestoord’ is blijkt echter ook al vrij snel, want overeenkomstig de wat melancholische kijk op het rijke Engelse verleden (in de vorm van de locaties en de bezochte musea), blijkt ook Chris nogal terug te verlangen naar een tijd waarin hoffelijkheid ontzettend belangrijk was. Zo belangrijk zelfs, dat overtreden van de regels der hoffelijkheid best wel de dood tot gevolg mag hebben.
En zo wordt dus al snel duidelijk dat Chris toch een best rare sociopaat is. En waar zijn motieven initieel nog doen denken aan Franks motivatie in God Bless America, gecombineerd met dat sterke gevoel van nette hoffelijkheid en een beetje klassejustitie, daar lijkt zijn motivatie toch steeds troebeler te worden. Waarschijnlijk zoals het een sociopaat betaamt hoor, maar ik vond het wel gedurfd dat ze dit wat grijzer durfden te tonen…
Cast/crew
Tina en Chris worden gespeeld door Alice Lowe en Steve Oram, mij volledig onbekend voordat ik deze film zag. Maar Lowe en Oram hebben de rollen van Tina en Chris al jaren gespeeld in talloze sketches. Als stand-up comedians hebben ze de karakters verder uitgediept, en je voelt ook wel dat ze de karakters bijna ‘zijn’. Via Edgar Wright, regisseur van Shaun of the Dead, kwamen ze in aanraking met regisseur Ben Wheatley, die eerder al ervaring opdeed met zwarte thriller-komedies waarin het morele kompas nogal afwezig lijkt. Want damn ja, ik voelde me wel even wat ongemakkelijk toen ik erachter kwam dat vooral Chris vrijwel geen enkel moreel besef heeft…
Final credits
Overeenkomstig de film zal ik deze recensie ook vrij strak en kort houden. Ik heb – ondanks (of dankzij?) een enkel ongemakkelijk gevoel – behoorlijk genoten van Sightseers. Een beetje schoppen tegen de ogenschijnlijke versimpeling van de samenleving en geschoten op zeer mooie locaties, wat mogelijk bijdraagt aan dat melancholische gevoel van dat ‘betere’ Engeland van weleer. Mogelijk het Engeland zoals Chris het zich graag voorstelt. Maar helaas: de werkelijkheid is toch een stuk rauwer en minder romantisch.
Dus neemt Chris het recht maar in eigen hand, want wat moet hij anders..?