Welcome to the Punch (2013)
Nee, er is vrijwel geen moment geweest tijdens het kijken naar Welcome to the Punch dat ik begreep waarom deze film de bioscoop gehaald heeft. Okay, er zitten ’n paar zeer fijne shots in, onze protagonist worstelt wel degelijk ergens mee en met sterren als James McAvoy en Mark Strong kun je natuurlijk wel wat mensen naar de bioscoop lokken, maar het verhaaltje is echt zo simpel dat ik bang ben dat er veel mensen zich wat bekocht voelen als ze de zaal uit lopen.
Of zoals één van de tien (?) mede-bezoekers na afloop zei: “Ik vond het niet zo’n goeie film.”
Het verhaal
Jacob Sternwood (Strong) is een topcrimineel als hij weet te ontsnappen aan de over-ambitieuze rechercheur Max Lewinsky (McAvoy). Die ontsnapping gaat Lewinsky niet in de koude kleren zitten, en als drie jaar later Sternwoods zoon gearresteerd wordt met een flinke schotwond, besluit Sternwood uit z’n vrijwillige verbanning te komen, wat Lewinsky natuurlijk dé kans geeft om z’n aartsvijand alsnog te pakken te nemen en weer écht aan het werk te gaan. Maar er spelen flink wat grotere belangen waar Lewinsky geen weet van blijkt te hebben, dus zijn strijd zal een stuk verder gaan dan enkel het trachten te grijpen van Sternwood.
En wat dan volgt is een ogenschijnlijk aardig doordacht maar uiteindelijk toch erg simpel verhaaltje over corruptie, politieke belangen, PR-shenanigans, et cetera…
Positief
Het budget van zo’n 8,5 miljoen dollar zal natuurlijk deels in de salarissen van McAvoy en Strong hebben gezeten, alhoewel Andrea – Shadow Dancer – Riseborough, Peter – Tyrannosaur – Mullan en David – Basic Instinct 2, The Walking Dead (!) – Morrissey ook niet voor niets langs zullen zijn gekomen. Maar met zo’n cast (toch een aantal van de betere Britse acteurs, if you ask me) verwacht je toch wel wat beter acteerwerk. Denk echter dat dit vooral aan de wat onervaren regisseur Eran Creevy ligt, want Riseborough zorgde eerder al dat Shadow Dancer boven het maaiveld uit stak, terwijl Mullan – samen met regisseur Paddy Considine – van Tyrannosaur één van de betere films van 2011 maakte. En door z’n rol als gouverneur in het derde seizoen van The Walking Dead vond ik het erg lastig om Morrissey’s karakter te vertrouwen, wat vooral een compliment is voor z’n rol in die zombie-apocalyps-serie. Maar hier lijken de acteurs – met een lichte uitzondering voor McAvoy, die me heel even een onbekende kant van hem liet zien – niet veel verder te gaan dan ‘gewoon’ het doen van hun werk…
Het meest positieve aan deze behoorlijke standaard-film is het camerawerk. De mij onbekende cameraman Ed Wild grossiert in topshots, waarin hij gelukkig nét niet overdrijft. Z’n beste werk zie je echter in een scène waarin een shoot-out plaatsvindt op slechts 15 vierkante meter of zo. Okay, er wordt vrij veel in geknipt, dus waarschijnlijk is het niet zo lastig als ik initieel dacht, maar die scène viel me behoorlijk positief op.
Final credits
Zoals ik al zei: Welcome to the Punch is geen bioscoopfilm. Op DVD zal deze film het best goed doen, maar in de bioscoop zal waarschijnlijk toch het gevoel overheersen dat je betaald hebt voor een film die qua kwaliteit wel bijna dagelijks één op TV komt. Daarnaast vind ik het verhaaltechnisch in elk geval opmerkelijk dat ze – zeker in deze tijd na ‘Sandy Hook’ en andere schietincidenten in Amerika – een verhaal in Londen plaatsen en dan keihard zeggen dat er in Engeland inmiddels meer doden vallen door pistolen en geweren dan in Amerika. Ik snap dat ze deze quatsch hebben verzonnen om de plot te dienen, maar had de film dan ietwat futuristisch gemaakt of zo, want nu is het voor mij niet alleen storend, maar ik vraag me ook af of bezoekers van bijvoorbeeld de Edmond Hall bioscoop in Newtown dit niet als pijnlijk en/of beledigend zullen ervaren…