Bad Grandpa (2013)
Doordat ie in Nederland als Jackass presents: Bad Grandpa wordt uitgebracht is het natuurlijk direct al duidelijk: dit is een vrij makkelijke rip-off van de Jackass-MTV-serie en -films. Maar in deze film jatten ze vooral ook van Sacha Baron Cohens Borat en Brüno, en hebben ze ook flink wat inspiratie opgedaan bij het zien van Little Miss Sunshine.
Wat ik eigenlijk in het kort wil zeggen: Bad Grandpa is niet alleen weinig origineel, de Jackass poep- en plasgrapjes doen het bij mij ook al lang niet meer. Maar bij jou mogelijk wel, want naast me zaten een paar mensen ongegeneerd hard te lachen…
Het ‘verhaal’
Net als bij Machete Kills moet ik “verhaal” dus wederom tussen enkele aanhalingstekens zetten, want daar draait het bij deze film natuurlijk ook niet om. En eigenlijk wil ik het ook geen film noemen, want als je bijvoorbeeld de acteurs moet gaan beoordelen op hun acteerkwaliteiten, dan kan ik wel wat credits geven aan Johnny Knoxville (en vooral ook aan de make-up mensen die hem omgeturnd hebben tot 86-jarige opa), maar moet ik Jackson Nicoll toch aanraden om goed op te blijven letten op school, want acteren kan hij echt niet. Of zou ik daar regisseur Jeff Tremaine daar de schuld van moeten geven, want hij heeft natuurlijk nog nooit een echte acteerscène hoeven te regisseren in al die vorige Jackass-afleveringen en -films?
Maar qua verhaal worden alle sketches dus opgehangen aan een verhaal over een lompe crackverslaafde moeder die haar zoontje Billy (eerdergenoemde Nicoll) op de begrafenis van oma bij opa achterlaat, die dan besluit om hem af te gaan leveren bij de vader van het jochie, die aan de andere kant van Amerika woont. Opa wil namelijk gaan genieten van z’n vrijheid, want oma was eigenlijk maar een “kutwijf”, in zijn ogen én woorden. En onderweg beleven ze dus tal van lompe avonturen, waar vrijwel alles te voorspelbaar is als je Jackass goed kent, maar waar ze dus wel Cohens trucje gebruiken, als in: de andere mensen in de sketches zijn zich vooraf niet bewust dat ze in een film zitten. Dus hun reacties zijn authentiek. En daarbij moet ik toegeven dat ik toch wel zeker vijf keer gegniffeld heb, en één of twee keer met geluid heb gelachen…
Spike Jonze?
Bij filmfreaks is het waarschijnlijk al langer bekend dat regisseur Spike Jonze, die je kent van geweldige films als Adaptation. en Where The Wild Things Are, z’n kwajongensstreken al jaren weet bot te vieren bij Jackass. Hier wordt hij als één van de schrijvers opgevoerd, maar veel lijkt er niet vooraf geschreven te zijn. Johnny Knoxville kan vanuit z’n grote ervaring natuurlijk wel ad rem reageren op situaties die zich ontvouwen, maar dat kleine jochie heeft volgens mij een ‘oortje’ in gehad, waar dan mogelijk mannen als Jonze hem influisterden wat hij moest zeggen in bepaalde scènes. Daarnaast heeft Jonze ook als acteur een rol gespeeld. Op de aftiteling staat hij als “Gloria” vernoemd, maar op IMDb als “Old Woman”. Dus of hij nu de overleden grootmoeder “Ellie” speelt, die opa en kleinzoon meezeulen in de kofferbak, dat durf ik zo niet te zeggen. En inderdaad: who cares?
Final credits
Voor die-hard Jackass-fans zal het wel een must zijn, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik na afloop direct dacht dat als ik er op TV voorbij zou zijn gekomen, ik na tien seconden wel weer doorgezapt zou zijn. Ik heb me niet geërgerd, dat is mogelijk een compliment, maar ik had m’n tijd ook veel beter kunnen besteden. Maar zie dit niet als film, maar meer als ideale begeleiding bij een avond heel veel bier drinken met vrienden. Dus als ik geen Pathé Unlimited-kaart had gehad, dan had ik vrij hard gebaald dat ik er geld aan uitgegeven had…