Rush (2013)
Goed om te zien dat Ron Howard na z’n wat mindere werk terug is met wederom een flink dramatisch heldenverhaal, dat veel meer in lijn ligt met Apollo 13 dan met z’n recentere The Dilemma of die Dan Brown-verfilmingen. Rush vertelt het verrassend indrukwekkende en waargebeurde verhaal over de strijd tussen Formule 1-rijders James Hunt en Niki Lauda in de jaren 70 van de vorige eeuw (toen de Formule 1 nog niet zo veilig (en suf!) was als nu). En omdat Howard er óók een karakterstudie van maakt hoef je helemaal geen racefan te zijn om van deze film te genieten. Al zullen échte fans ook zeker hun hart ophalen bij het bij vlagen geweldig in beeld gebrachte racegeweld en de daverende racegeluiden.
En mogelijk zitten er wel wat nominaties in voor scenarist Peter Morgan…
Het verhaal
Want ook al zit er aardig wat exposé in de voice-over in de eerste scènes, iets dat ik normaliter wel als kritiekpunt opvoer, hier was het vooral nodig om mensen die helemaal niks weten van vooral Niki Lauda toch de juiste achtergrondinformatie te geven. Daarnaast wordt het verhaal hierdoor ook goed ingekaderd, wat direct de basis legt voor de combinatie van rivaliteit, sportiviteit en dramatische ontwikkeling én die gruwelijke spanning die Formule 1-races in de jaren 70 nog met zich meebrachten. Of zoals Niki Lauda het in de film zelf zegt: “De kans dat ik tijdens de race overlijd door een ongeluk is zo’n 20%“.
Ik zal zeker niks spoilen hier, maar ik vond het wel erg fijn dat ik niet meer wist wie er uiteindelijk als overwinnaar het 1976-raceseizoen zou afsluiten. Dus als sportliefhebber zat ik ook geweldig in spanning, terwijl tussen al die sportieve spanning door de film vooral ook een aardige karakterstudie is van twee mannen die elkaar mogelijk wel nodig hadden om tot zulke grote hoogtes te geraken. Om van Rush een geweldige film te maken had hier nog meer op gefocust mogen worden (vooral Hunts karakter zat schijnbaar vol angsten, depressies, woede e.d., maar daar wordt hier niet echt bij stilgestaan), maar dat had mogelijk niet helemaal gepast in dit sowieso al zeer uitgebreide verhaal, dat uiteindelijk net een speelduur boven de twee uur oplevert…
Peter Morgan
Scenarist Peter Morgan deed eerder al flink wat ervaring op met de strijd tussen sterke persoonlijkheden, zoals in The Queen, The Last King of Scotland en ook Howards Frost/Nixon. Ook in Rush weet hij een geweldige balans te vinden, waarbij het knap is hoe hij ook mijn voorkeur voor één van de racers wist te veranderen tijdens de film, zoals dat bij het publiek ook gebeurde. Natuurlijk geholpen door flink wat heroïsme, maar Morgan weet het verhaal uiteindelijk ook weer erg goed in balans te trekken. Daarnaast is het contrast tussen de flamboyante Hunt en de saaie en calculerende Lauda mogelijk ietwat gedramatiseerd, wat natuurlijk mag in film, zeker als het wat extra en functionele spanning oplevert, zoals hier het geval is. Al verdienen Hemsworth en Brühl daar zeker ook wel credits voor hoor, wat de casting is uitermate geslaagd.
Cast
Chris – Thor – Hemsworth laat zien toch wel duidelijk ‘verder’ te zijn dan z’n broer Liam (van o.a. Paranoia) en weet met z’n blonde lokken het juiste charme te koppelen aan z’n agressiviteit op de baan. Daniel – The Edukators, Inglourious Basterds – Brühl heeft geweldig goed naar Niki Lauda gekeken. Ergens kan ik nog wel vaag zijn persconferenties herinneren uit m’n jeugd, en daar werd ik door Brühl ook vrij goed naar ’teruggebracht’. Olivia Wilde blijft één van de mooiere actrices van dit moment, dus haar rol als model en (ex-)vrouw van Hunt is niet zo verrassend, alhoewel ik haar strakke kaaklijn een enkele keer iets teveel aanwezig vond. Christian McKay heeft slechts een klein rolletje, maar ook in de bijrollen zitten dus klasse-acteurs, want wat was hij ontzettend goed als Orson Welles in Me and Orson Welles uit 2008. Verder herkende ik Alexandra Maria Lara (als frau Lauda) nog uit Der Baader Meinhof Komplex en Coppola’s Youth Without Youth, terwijl Natalie – Game of Thrones – Dormer een heerlijk te verleiden verpleegster speelt…
Final credits
Het gebeurt weer, dat hoe meer ik typ, hoe enthousiaster ik word. Terwijl ik na de trailer helemaal niet zo enthousiast was, omdat de beelden zo mismatchten met de beelden die ik van Formule 1 ken (voornamelijk van één van de RTL-zenders). Daar had ik tijdens de film gelukkig geen seconde last van, zeker omdat de racebeelden zo spectaculair zijn. Daarnaast is Rush een goede companion piece bij Senna, die ik vorig jaar met groot plezier zag, over een strijd die zich ongeveer 15 jaar later afspeelde met daarin de voorlopig laatste dode in de Formule 1…
Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik die huidige 8,3 op IMDb en een (voorlopige) plek in de top 250 aller tijden op IMDb wel wat overdreven vind, maar vooral de overgang van het wat uitleggerige eerste kwartier naar een film over loyaliteit, gedrevenheid, ambitie en sportieve rivaliteit (en respect) verloopt wel heerlijk smooth. En uiteindelijk is Rush ook gewoon een erg goed gemaakte sportfilm, waarin de heroïek niet geschuwd wordt. Ondanks dat kenners natuurlijk al lang wisten hoeveel heroïsme er in die strijd tussen Lauda en Hunt in 1976 zat…