Guardians of the Galaxy (2014)

Als je de trailer van Guardians of the Galaxy hebt gezien, dan weet je waarschijnlijk al dat dit één van de verrassendste Marvel-films is, deels vanwege het feit dat 99,5% van de film zich niet op aarde afspeelt, maar vooral vanwege de heerlijke zelfrelativerende humor. In dat opzicht is de trailer de perfecte representatie van deze nieuwe van regisseur James Gunn, die me een paar jaar geleden enorm verraste met z’n vrij cynische superheldenfilm Super, na het eveneens verrassende Slither.
Het is vooral in de balans tussen humor en actie waarin deze film boven het gemiddelde uitstijgt, al is het af-en-toe-te-ingewikkelde-plot niet het enige kritiekpuntje dat ik heb…

Het verhaal
Peter Quill (Chris – The Lego Movie, Parks and Recreation – Pratt) verliest op jonge leeftijd niet alleen z’n moeder – in een vrij onverwachte emotionele ‘motivatie-opbouw’-scène – maar ook z’n aardse bestaan. 26 Jaar later blijkt hij een Indiana Jones-achtige schatzoeker te zijn geworden, in dienst van Yondu (Michael Rooker). Maar voordat hij z’n waar af kan leveren bij z’n ogenschijnlijke baas wordt ie belaagd door hulpjes van über-bad-guy Ronan (Lee Pace), die met deze ’tesseract’ (oh wacht, dat is de ‘macguffin’ in Thor: The Dark World en/of The Avengers) de wereld wil gaan overheersen. Wat precies z’n motivatie is wordt niet echt duidelijk, maar dat is bij wel meer karakters het geval.

Peter – met z’n tongue-in-cheek-bijnaam Star-Lord – heeft echter wel direct door dat deze bol veel meer waard was dan Yondu hem heeft verteld. Plus dat het dus nogal een gevaarlijk ding blijkt te zijn. Des te meer reden om met z’n nieuwe ‘vrienden’ Gomora (Zoe Saldana), Drax (voormalig WWE-held Dave Bautista) en het premiejagersduo Rocket (een nogal gemanipuleerde wasbeer) en Groot (een levende/’pratende’ boom met flink wat kracht) op pad te gaan om het juiste te doen en een aarde-achtige planeet te redden van de ondergang. Plus dat er ook flink wat persoonlijke wraakgevoelens borrelen bij de verschillende crewleden…

Te ingewikkeld of juist te simpel?
Door de grote hoeveelheid karakters is het logischerwijs lastig om elk karakter een eigen bevredigende backstory te geven, maar toch zat dat hier wel wat in de weg. Mogelijk ook omdat bv. Drax’ motivatie: het willen wreken van de dood van z’n vrouw en kinderen, nogal opmerkelijk is in (of in elk geval ondermijnd wordt door) een strijd waarin werkelijk duizenden, zo niet miljoenen, gezichtloze mensen/aliens/wezens zonder omkijken worden afgeslacht. En ook Gomora’s relatie met haar pleegvader (?) wordt nogal snel afgeraffeld, wat haar karakter daarmee een stuk minder interessant maakt. Nu blijkt dat de plot in de originele Marvel-comics nog veel meer van hot naar her schiet dan hier al het geval is, dus mogelijk was het bronmateriaal hier ook niet ideaal voor. Aan de andere kant: het ontbreken van een duidelijke uitleg waar Peter nou écht vandaan komt (want dat hij niet 100% mens is wordt direct al duidelijk), dat heeft me wel voldoende benieuwd gemaakt naar het volgende deel in deze zeer waarschijnlijke nieuwe franchise van Marvel. Al hoop ik dan wel dat in deel 2 vol wordt ingezet op Peters vader, en dat niet vrij goedkoop als cliffhanger naar een derde deel gebruikt gaat worden…

Goede combinatie…
Niet alleen de combinatie tussen humor en actie werkt echt goed in deze film, ook de keuze voor Pratt als hoofdrolspeler pakt verrassend uit. Pratt bezit namelijk de perfecte combinatie van ogenschijnlijk naïeve kwajongen en iemand met het hart op de juiste plek, terwijl hij fysiek zo’n rol ook aan kan. En dat is precies wat hier nodig is. Op acteergebied zul je Benicio del Toro’s ‘Verzamelaar’ we al herkennen uit die extra na-de-credits-scène in Thor: The Dark World, maar hier heeft ie een iets grotere rol. Zoe Saldana zal onderhand wel moe worden van de uren die zij in de make-up moet voor wederom een rol als alien met een rare huidskleur. Al toont dat ook hoe makkelijk zulke rollen haar afgaan, want ook hier past ze gewoon goed in haar rol. Vin Diesel en Bradley Cooper zijn ‘enkel’ voice-actors, waarin Diesel het als Groot wel erg makkelijk heeft gehad, om even een understatement te gebruiken. Vraag me af of deze film hem een volledige werkdag heeft opgeleverd.

Final credits
Ja, Gunn heeft één van de meest verrassende Marvel-films gemaakt, en dat zit hem vooral in die humor, gecombineerd met de plichtmatige actie en spektakel in zulke films. En die actiescènes zijn niet overdreven geweldig, en dan zag ik ‘m zelfs in een IMAX-zaal. Gewoon voldoende, maar niet awesome, helaas. Maar de humor zit er dus erg goed in en wordt nergens te flauw. Gunn heeft namelijk een goede antenne voor cheesiness, en maakt daar juist ook handig én goed gebruik van, waardoor de comic reliefs niet alleen op de juiste momenten komen, maar ook werken.
Dat een science-fiction superheldenfilm wat ‘raar’ is – omdat er in de ruimte heel wat meer en andere krachten rondwaren waardoor onze helden niet echt krachtiger blijken dan anderen – dat is helemaal niet zo erg. Het gaat namelijk meer over de attitude van dit groepje onverwachte helden. Dát onderscheidt hen van de rest. En op dat vlak liggen wel wat parallellen tussen deze film en andere Marvel-franchises…

IMDb: http://www.imdb.com/title/tt2015381