Dying of the Light (2014)

Het is mogelijk een te flauw grapje om de titel te laten slaan op zowel de carrière van hoofdrolspeler Nicolas Cage als op die van schrijver/regisseur Paul Schrader, maar voor velen zal hun krediet – opgebouwd met respectievelijk bijvoorbeeld Wild at Heart/Leaving Las Vegas/Con Air en het schrijven van Taxi Driver/Raging Bull – allang verdwenen zijn. Ik gaf beiden nog een kans met deze film over een op wraak beluste CIA-agent, maar wat een draak van een B-film is dit geworden zeg. Het licht van beiden lijkt dus inderdaad behoorlijk uitgedoofd te zijn, of zou de film dan toch door de studio zijn verneukt, zoals Schrader ons wil doen geloven..?

Het verhaal
Evan Lake (Cage) is zo’n 20 jaar geleden zwaar gemarteld door de eendimensionale moslimterrorist Banir. Nog altijd getekend door die marteling – z’n rechteroor is nogal vernacheld – blijkt dat deze Banir bij Lake’s bevrijding helemaal niet gedood is, want als er ergens in Boekarest iemand medicijnen koopt voor een experimentele behandeling voor een erfelijke aandoening, dan moeten die natuurlijk wel voor deze Banir zijn. De koper van de medicijnen is namelijk ook moslim, en Banir lijdt ook aan die aandoening. Dus na dit sterke staaltje deductie móeten die medicijnen wel voor deze Banir zijn en kan Lake eindelijk wraak gaan nemen op de man die niet alleen z’n oor voor het leven tekende.

Lake schijnt namelijk ook aan frontotemporale dementie te lijden, mogelijk het gevolg van de grote hoeveelheid klappen die Banir hem ooit met een cricket-bat gaf. Als gevolg daarvan wordt Lake eervol ontslagen door de CIA, maar dat weerhoudt hem er niet van om – ondanks z’n steeds steviger wordende moodswings en trillende handen – op onderzoek uit te gaan. Waarom hij geholpen wordt door de veelbelovende CIA-agent Schultz (Anton Yelchin) is mij nog altijd onduidelijk, want deze Schultz zou hier z’n carrière wel eens mee kunnen vergooien. Maar samen volgen ze dus een spoor via Boekarest naar Mombasa, Kenia. En inderdaad, daar komt het toch een showdown met Banir.
Maar toen was de film mij allang kwijt…

Zoeken in de goot
Zeker door de flinke staat van dienst van vooral Schrader ben ik echt op zoek gegaan naar wat mogelijk ooit de essentie van deze film was. Als het bijvoorbeeld een metafoor moest zijn voor de afkalving van Amerika’s machtigste agentschap, dan is het wel een erg simpele metafoor, zonder enige doordachte/diepgaande scherpte. Mogelijk dat de film initieel bedoeld was als karakterstudie van een ooit belangrijk agent die nu langzaam (en letterlijk) begint weg te kwijnen en nog één laatste keer z’n ziel wil redden, maar dat komt echt nergens uit de verf. Of in elk geval niet op de juiste manier. Mogelijk dat de ziekte van Lake bedoeld was om die gruwelijk slechte exposé te verdoezelen, maar vrijwel alle reacties van de karakters op wat er gebeurt zijn zo opgelegd, in tegenstelling tot logisch volgend, dat ik diverse keren mezelf “ai ai ai” hoorde denken. Daarnaast veranderen de gemoedstoestanden van zowel Lake als Schultz zó vaak en zelfs bijna in één en hetzelfde shot, dat echt alles ongeloofwaardig wordt. En met series als Homeland en 24 in m’n achterhoofd is de manier waarop de CIA wordt neergezet zo simplistisch, daar kun je in een serieuze film gewoon niet meer mee wegkomen. Lachwekkend ook hoe twee keer agenten op stakeout gesnapt worden en beide keren hetzelfde zeggen: “Shit, he’s seen us!“.

Final credits
Oorspronkelijk zou Nicholas Winding Refn deze film gaan regisseren, met Harrison Ford en Channing Tatum in de hoofdrollen. Dat zou waarschijnlijk een betere film opgeleverd hebben, maar Winding Refn deed er goed aan om voor het regisseren van Drive te kiezen. Een dag na de officiële release van Dying of the Light verklaarde Schrader dat de studio de film uit z’n handen heeft genomen en opnieuw heeft gemonteerd e.d., maar zou dat de reden zijn dat zowel zijn regie, als ook de gehele look van de film, B-film uitademt..? Zo zijn kleurcorrectie en grading toch voor iedereen toegankelijk?
Nee, wiens schuld het is maakt eigenlijk ook niet uit. Ik hoop na het schrijven van deze recensie nooit meer aan deze film te hoeven denken…

IMDb: http://www.imdb.com/title/tt1274586