American Ultra (2015)
Na het zien van de trailer had ik al het gevoel dat dit wel eens een verrassing zou kunnen worden, en dat is American Ultra tot op zekere hoogte ook zeker. Een soort stoner-komedie, maar dan ontzettend energiek en met af en toe ontzettend lompe en harde actie en een best mooi liefdesverhaaltje. En eigenlijk ook meer actiefilm dan komedie, als ik eerlijk ben. Verder voelt ie vooral aan als een fijn en onbelangrijk tussendoortje, maar dan wel één waar de fun vanaf spat en die – als je iets beter kijkt – ook aardig goed in elkaar zit. Mogelijk dat het volgende wel wat verduidelijkt: de film is geschreven door de schrijver van onder andere Chronicle, terwijl de regie in handen was van de regisseur van Project X: twee ’tienerfilms’ die elk op hun eigen manier positief opzien baarden. En dat doet American Ultra dus dunnetjes over…
Het verhaal
Mike (Jesse Eisenberg) is erg gelukkig in z’n relatie met Phoebe (Kristen Stewart) en z’n baantje bij de lokale supermarkt. Samen zijn ze “perfectly fucked up“, zoals hij het zelf noemt, waarin hij Phoebe perfect vindt en zichzelf de “fuck up“. Hun vrije tijd spenderen ze vooral stoned op de bank of in bed, terwijl Mike z’n saaie werk verlevendigt door aan z’n strip Apollo Aap te werken. Dat hij zich weinig herinnert van z’n leven vóór z’n relatie met Phoebe vindt hij minder erg dan de paniekaanvallen die hij telkens krijgt als hij z’n woonplaats wil verlaten. Hij heeft namelijk tickets gekocht om samen met Phoebe naar Hawaii te vliegen en haar daar dan eindelijk ten huwelijk te vragen, maar dat reisje eindigt dus al op het lokale vliegveld.
Phoebe’s reactie is uitermate lief, iets wat bij een stoner mogelijk al wel wat paranoia op zou mogen roepen. Dat gebeurt echter nog niet, zelfs niet als Mike op z’n werk benadert wordt door CIA-agente Victoria Lasseter (Connie Britton), die hem weer tracht te ‘rebooten‘. Mike blijkt namelijk onderdeel te zijn geweest van een top secret-programma om van losers die door de maatschappij verstoten en/of opgegeven zijn geweldige spionnen te maken, en Mike was zó succesvol dat hij na beëindiging van het programma in alle rust een stoner-leven mocht beginnen. Nu Lasseters nieuwe baas Yates (Topher Grace) echter schoon schip wil maken moet Mike opgeruimd worden, maar dan ineens blijkt dat die reboot dus wél heeft gewerkt. Ook al snapt Mike nog altijd geen snars van wat er allemaal met hem gebeurt…
Puzzelgevoel
En daar zit het leukste (en beste) aan American Ultra, dat ons liefdesstelletje zelf ook dient uit te vogelen wat er ‘da fuck‘ aan de hand is. Als oplettende kijker zul je namelijk zelf ook af en toe al vraagtekens plaatsen, die dan even later door henzelf ook geplaatst worden. Door dat soort hints achter te laten heeft schrijver Max Landis (inderdaad, de zoon van John, regisseur van onder andere The Blues Brothers, An American Werewolf in London, Michael Jacksons Thriller-videoclip en Coming to America) de film een puzzelgevoel meegegeven, en dat werkte een paar keer goed. Het zorgde er in elk geval voor dat ik nog makkelijker het verhaal in gezogen werd, wat mijn beleving een stuk beter maakte. Mogelijk dat ik daardoor ook vrij goed kon begrijpen dat Mike het op een gegeven moment, als werkelijk alles tegen zit, eigenlijk op wil geven en stoned in bed wil gaan liggen totdat de schurken hem af komen knallen.
Cast
Het is vrij apart om Jesse Eisenberg eens in een actiefilm te zien, en dan ook nog eens als actieheld. Waarschijnlijk past hij daarom ook best goed in z’n rol, want hij moet zelf natuurlijk ook twijfelen aan z’n ‘nieuwe’ capaciteiten. Een vriendin van me vroeg na afloop af of Michael – Juno – Cera in die rol niet beter was geweest, en mogelijk heeft ze daarmee een punt, alhoewel daar het contrast mogelijk té groot was geweest. Stewarts wat onverschillige uiterlijk past ook wel bij haar rol, alhoewel ik me ook kan voorstellen dat je haar als kijker mogelijk wat wakker zou willen schudden. Verder is Topher – That 70’s Show – Grace als klootzak wat vergezocht, maar ook dat heeft ergens wel weer een functie. Verder hebben Walter – Django Unchained, Machete Kills – Goggings en John – Moulin Rouge!, Ice Age – Leguizamo leuke bijrolletjes, terwijl er ook nog een leuke cameo in zit.
Final credits
Weet je, mede doordat ik in een goede bui was, was ik niet echt kritisch, waardoor ik best goed genoot van deze film. Want ook al blinkt ie op geen enkel vlak echt uit en is ie thuis op de bank (onder het genot van wat bier of een jointje) mogelijk nog wel vermakelijker dan in de bioscoop, regisseur Nima Nourizadeh heeft het energieke van Project X wel kunnen kopiëren naar deze stoner-actiekomedie.
Plus dat hij er dus behoorlijk wat stevige en lompe actie aan toegevoegd heeft…