mijn top 25 films van 2015
Zoals elk jaar was het ook dit jaar weer best lastig om tot een top 25 te komen. Gelukkig heb ik dit jaar – ondanks een lichte verslaving aan TV-series als True Detective, The Walking Dead, The Flash, Narcos, Arrow, Unbreakable Kimmy Schmidt en Game of Thrones – weer bijna 150 films gezien, tegen dat beschamende aantal (minder dan 100!) vorig jaar. Nu is onderstaande lijst ook wel wát afhankelijk van m’n bui (zoals dat bij belevingen van films vaker het geval is), maar aan m’n keuze voor de nummer 1 kun je deels wel zien waar ik me persoonlijk het afgelopen jaar steeds verder in geïnteresseerd ben geraakt: het ego, onzekerheid, zelfkennis, creativiteit, de wonderbaarlijkheid van het leven/mens zijn, et cetera. Nu gaat m’n nummer 2 daar óók over (en de nummers 3, 5, 6, 10, 11, 14, 16 en 20 ook geheel of gedeeltelijk), maar ik ben in m’n keuze uiteindelijk overstag gegaan door de underdog-positie van de film, plus het feit dat deze voor mij persoonlijk nóg herkenbaarder was dan nummer 2.
Omdat er dit jaar verdomd veel goede documentaires uit zijn gekomen, heb ik daar een aparte top 5 voor gemaakt, waarvan de nummer 1 (en 2) waarschijnlijk anders wel in m’n top 5 van het jaar waren gekomen. En omdat de nieuwe Star Wars om één of andere reden niet mocht ontbreken en ik altijd een zwak heb voor leuke komedies (ook al zijn die als film niet altijd ‘goed’), heb ik een speciale categorie toegevoegd getiteld “Fun”.
Okay, bij dezen m’n top 25 van het jaar:
- The End of the Tour
Eerlijk relaas over het belang van onzekerheid in creatieve beroepen, met daarbij een enorm inzicht in hoe het ‘mannelijke’ ego werkt, hoe je dat kunt doorzien, hoe mensen daarmee worstelen, et cetera. De enige film die er dit jaar voor zorgde dat ik een boek kocht, omdat dat waarschijnlijk gevuld is met vergelijkbare dialogen als in de film. - Birdman
Mijn vetste droom en grootste angst in één scène gevangen, en dat in een technisch prachtig gemaakte en ego-technisch superinteressante film. Eigenlijk is dit meesterwerk van Iñarritú de gedeelde nummer 1 hoor… - The Lobster
Lanthimos is en blijft ontzettend creatief, en wordt als filmmaker steeds interessanter. Hier parodieert hij op absurdistische wijze onze zoektocht naar liefde, maar geeft hij jou talloze mogelijkheden voor je eigen interpretatie. - Mad Max: Fury Road
Een geweldige rit, maar ook een ‘klein’ verhaaltje over een man die tegen ‘bekende’ demonen vecht. - Youth
Als ie nog langer de tijd had gehad om na te sudderen had was ie mogelijk nog hoger gekomen… - Love & Mercy
Prachtig hoe de muziek van de Beach Boys (letterlijk) ontleed wordt, en gekoppeld wordt aan de gekte van genie Brian Wilson… - Beasts of No Nation
Heftig contrast tussen creatieve kwajongens en kindsoldaten; toont zeer sterk wat sommige vluchtelingen in onze AZC’s waarschijnlijk hebben moeten doorstaan… - A Most Violent Year
Voelt beetje als een ‘instant classic’, met Oscar Isaac én Jessica Chastain in prachtrollen. - Ex Machina
Spiritueel zeer interessant en mogelijk voer voor tal van filosofie-essays. - Frank
Ook hier weer veel onzekerheid, botsende ego’s, ontluikend zelfvertrouwen en een zanger in een papier maché-masker, voor 98% van de film! - I Origins
Niet alleen vanwege die prachtige kijk op ‘god’, die menig rationalist om de oren zal slaan… - Sicario
Waar Traffic nog wat hoop toonde, lijkt Villeneuve’s nieuwste die compleet cynisch de grond in te drukken. Goed om ‘naast’ de TV-serie Narcos te zien. - The Skeleton Twins
Twee van m’n favoriete komedie-acteurs tonen hun dramatische kracht in film die me harder raakte dan ik verwachtte… - The Imitation Game
Tragisch verhaal over iemand die niet alleen belangrijk was in het verslaan van de nazi’s, maar ook naam gaf aan de test die in Ex Machina wordt uitgevoerd. - Inherent Vice
Paul Thomas Andersons ‘weed-noir‘ is een genot vanwege de dialogen en het spel, en een must-see vanwege z’n regisseur. - While We’re Young
Noah Baumbach is een jonge en meer toegankelijke Woody Allen, met Ben Stiller en Naomi Watts aan de ayahuasca. - Black Mass
Vooral vanwege Johnny Depps angstaanjagende rol, maar verder ook een goede (en waargebeurde) misdaadfilm… - Lost River
Ryan Goslings regiedebuut is niet voor iedereen, maar bij mij blijft ie fijn mysterieus hangen. - Bridge of Spies
Onverwacht ‘leuk’ geschreven spionnenfilm, met zeer scherpe dialogen én een waargebeurd verhaal… - Turist
Zweedse film die je doet lachen om huilende kinderen, maar hij gaat ook ‘dieper’. - Er ist wieder da
Veel scherper nog dan ik hoopte, en eigenlijk een must-see voor elke volger van de Grote Geblondeerde Leider. - American Sniper
Vooral vanwege de eindscène ineens urgent (en zelfs anti-oorlog?), ook al is ie vrij controversieel. - Slow West
Fijne western die me wat deed denken aan No Country for Old Men. - Schneider vs. Bax
Alex van Warmerdam staat op vrij eenzame hoogte in Nederland… - La isla minima
Qua sfeer wat True Detective (seizoen 1), qua verhaal beetje Twin Peaks-achtig.
Top 5 documentaires
Het was dit jaar vooral het jaar van de muziekdocu’s, waarvan er twee m’n top 5 gehaald hebben. Hieronder m’n favoriete docu’s die ik dit jaar zag:
Citizenfour
Eigenlijk één van de beste films van het jaar, en ook één van de belangrijkste. Het feit dat deze docu toch wat minder media-aandacht krijgt zegt veel meer over onze media dan menigeen door heeft. Over Edward Snowden en waarom hij eigenlijk de Nobelprijs voor de Vrede zou moeten ontvangen…- Amy
Prachtig pijnlijk relaas over iemand waar ik na het zien van deze docu een groter fan van ben geworden. - The Wolfpack
Ongelooflijk verhaal over kinderen die door hun pa in hun appartement in NY worden gehouden, en hun tijd verdoen door op ontzettend creatieve wijze films na te spelen. - Cobain: Montage of Heck
Ik was ooit groot fan van Nirvana en ik zal Cobains zelfmoord nooit vergeten. Deze documentaire, met geweldig toegang tot ontzettend veel privé-materiaal, biedt een perfecte kijk in Cobains leven, muziek, passie en demonen… - Cowspiracy: The Sustainability Secret
De documentaire werd écht interessant op het moment dat de maker grote milieuorganisaties confronteerde met het feit dat zij vrijwel niets doen aan de nummer 1-vervuiler op deze planeet.
Fun top 5
Bij dezen dus m’n fun-lijstje, aangevoerd door een film die ik in acht dagen drie keer in de bioscoop zag (zowel in ‘gewoon’ 3D, als in IMAX 3D en in een Dolby Cinema-zaal). Verder gewoon films die je wel móet zien, maar niet in m’n top 25 kwamen:
Star Wars: The Force Awakens
De eerste keer blies ie ook mij omver, maar na een paar dagen begon ik toch wel wat kritischer te worden. En ja, volgens mij is het echt Daniel Craig in dat Stormtrooper-kostuum (die door Rey ‘ge-Force-t’ wordt). Ben benieuwd wat Slavoj Zizek over de ‘creativiteit’ in deze film zou zeggen…- Trainwreck
Amy Schumer toont zo mee te kunnen doen met Tina Fey, Kristin Wiig en Amy Poehler in de ‘grappigste vrouw van de wereld’-contest, maar ergens deed de film me meer dan enkel aan het lachen maken. - Inside Out
Beste animatie van het jaar! - Welcome to Me
Kristin Wiig speelt iemand die zó graag bekend wordt, dat ze na het winnen van een loterij haar eigen TV-programma gaat maken en alleen maar dingen gaat doen die (alleen?) zij leuk vindt… - Top Five
Iedereen die van komedie én New York houdt moet deze film zien, punt.
Okay, dat waren mijn lijstjes. Ik sta altijd open voor discussies en ben ook erg benieuwd naar bijvoorbeeld jouw lijstje, dus voel je vrij om te reageren hieronder. En onder ons: ik kan niet wachten om The Revenant op groot scherm te zien, want wat ik er tot nu toe van gezien heb lijkt dat mijn nummer 1 van 2016 te worden…
Maar als je star wars drie maal bent gaan zien hoort deze toch gewoon op nummer 1 in je hoofdlijst?