Ip Man 3 (2015)
Ik weet niet of het de bescheidenheid van het Ip-karakter of van maker Wilson Yip is, of doordat deze filmserie gebaseerd is op historische feiten (de serie vertelt het verhaal van een Wing Chun-meester die later Bruce Lee’s leraar werd), maar er is een reden waarom ik deze films niet schaar onder de zorgwekkende trend die ik makkelijk even ‘franchisisering’ noem. Is het omdat je aan alles voelt dat het zo accuraat mogelijk vertellen van meester Ips biografie belangrijker is dan de eventuele commerciële potentie?
En ja, dat durf ik ook te zeggen ondanks de nogal verrassende aanwezigheid van Mike Tyson als ‘acteur’…
Het verhaal
Nadat Wing Chun-meester Ip in de eerste Ip Man-film geïntroduceerd werd tijdens de Tweede Wereldoorlog en in Ip Man 2 (die ik raar genoeg wel gezien maar niet gerecenseerd heb?) z’n strijd tegen andere vechtsportmeesters tijdens het begin van de Britse overheersers in Hong Kong getoond werd, daar speelt dit derde verhaal zich af in 1959-1960: de periode waarin z’n vrouw ernstig ziek werd en waarin hij door de bekendste Wing Chun Kung Fu-vechter aller tijden gevraagd werd om zijn trainer te worden. Inderdaad, waar Bruce Lee in deel 2 nog slechts als licht wraakzuchtig manneke opgevoerd werd (vanwege een rechtenkwestie met Lee’s familie, meen ik), daar heeft hij hier een iets grotere rol als arrogante jongeman, die ik natuurlijk al had moeten herkennen aan z’n kenmerkende duim over mondhoek-en-kin-actie.
Maar het leeuwendeel van het verhaal van dit derde deel gaat over de Amerikaanse vastgoedontwikkelaar Frank (Tyson), die de corrupte Engelse politiecommissaris en wat thugs inschakelt om het hoofd van de school, waar toevallig Ips zoontje op zit, te overtuigen om de school te verkopen, zodat hij daar iets kan gaan bouwen. Maar de bad guys hadden natuurlijk geen rekening gehouden met Ip, die samen met z’n leerlingen de school beschermt tegen de aanvallen. Daarbij wordt hij initieel geholpen door de vader van een nieuw vriendje van Ips zoontje, maar de dubbele ambitie van deze Cheung Tin-chi (Jin Zhang) wordt door de lompe Frank aardig uitgespeeld. En natuurlijk dient Ip het dan niet alleen op te nemen tegen de krachtige vuisten van Mike Tyson, maar uiteindelijk, voor de eer van zijn sport, ook tegen Cheun Tin-chi.
Waarom niet kritisch..?
En in die twee gevechten zit een nogal doorzichtige thematiek, maar juist doordat er niet voor een ‘makkelijke’ good guy vs bad guy-vertelling is gekozen, werkt die ‘vechten met eer vs. vechten vanuit ego’-thematiek wel. Zeker het eindgevecht heeft een mooie afwikkeling, die echt wel aardig corny is, maar waar ik dus het duidelijkst bij voelde dat ik helemaal niet echt kritisch wil zijn op deze film. Daarnaast zijn de gevechten wederom erg goed gechoreografeerd, dus ik verwacht dat vrijwel alle martial arts-fans hier wel van zullen genieten. Daarbij zit er een scène in die een beetje geïnspireerd lijkt op één van de beste scènes uit Ryan Goslings Drive en is vanaf scène 1 al duidelijk dat het cinematografisch en production design-technisch ook allemaal wel goed zit in deze film…
Cast
Natuurlijk is de aanwezigheid van Mike Tyson nogal raar, zeker met die zeer opvallende gezichtstatoeage van hem, maar ergens past dat wel beetje in een vechtsportfilm-setting. In veel martial arts-films worden vaak lomp sterke westerlingen opgevoerd om zich te meten met het vaak meer gracieuze oosterse vechten, en dat daar deels ook de imperialistische westerse expansiedrift mee bekritiseerd wordt, dat lijkt me duidelijk. Hier is dat ook letterlijk het geval, maar het gaat hier vooral om de strijd tussen zijn snoeiharde vuistslagen en Ips stijlvollere kung fu. Natuurlijk is Tysons acteren behoorlijk lachwekkend, alhoewel hij me wel verbaasde met het feit dat hij af en toe wat Chinees lijkt te praten. Of dat voor Chineessprekenden net zo fout overkomt als wanneer een paar van z’n over-the-top thugs stoer trachten te praten in het Engels weet ik niet, maar dat geeft de film af en toe wel dat foute overacting-gevoel dat ‘kenners’ mogelijk wel zullen herkennen.
Yen is inmiddels volledig in z’n karakter gegroeid, en hij krijgt ook goed tegenspel van Lynn Hung, die in alle drie de films tot nu toe z’n vrouw speelt, maar zeker ook van Jin Zhang, die eerder o.a. ook al te zien was in Wong Kar-Wai’s The Grandmaster. En kan iemand mij ooit een keer uitleggen wat de juiste ‘volgordenotitie’ van Chinese voor- en achternamen is, want een topregisseur als Wong Kar-Wai wordt op IMDb ook ‘gewoon’ “Kar-Wai Wong” genoemd..?
Final credits
Ja, de rol van Bruce Lee is in deze film een stuk groter dan in het tweede deel. Zo heeft de eerste scène waarin hij opdraaft een leuke link met z’n later beroemd geworden “Be like water“-uitspraak, terwijl hij later in het verhaal Ip, z’n latere leermeester dus, juist helpt met iets waar hij eind jaren 50 in Hong Kong ook bekend om stond: z’n danskwaliteiten.
Als z’n grotere aanwezigheid in dit derde deel een teken is dat Lee’s familie de rechtenkwestie heeft gesetteld, dan verwacht ik dat de meester-leerling-relatie tussen Ip Man en Bruce Lee in een vierde of misschien vijfde deel dieper uitgewerkt zal worden. En zonder mogelijk-in-de-weg-zittende torenhoge verwachtingen heb ik daar eigenlijk best wel zin in…