Don’t Breathe (2016)
Regisseur Fede Alvarez verraste een paar jaar geleden erg positief met de remake van Evil Dead, en ook met Don’t Breathe weet ie een heftige spanning op te bouwen dat ik wel durf te wedden dat jij ook niet de volledige 100% van de speelduur van de film (slechts 88 minuten) met je volledige achterwerk op je bioscoopstoel zult blijven zitten. Qua spanning werkt de film dus zeker wel, maar qua verhaal vrees ik toch dat ik mogelijk té kritisch aan het worden ben. Denk je namelijk iets meer na over waarom sommige verhalen je meer meetrekken dan andere, dan zul je waarschijnlijk ook moeten concluderen dat het verhaal af en toe wel opzichtig ‘verzonnen’ is om de film lopende te houden. Mogelijk was een film met een verhaal vanuit degene waar onze hoofdpersonen gaan inbreken wel interessanter geweest, alhoewel Alvarez dan niet had kunnen shockeren met die continu ineens aanwezige blinde bad (?) guy…
Het verhaal
Alex (Dylan – Let Me In – Minnette) is heimelijk verliefd op Rocky (Jane – Evil Dead – Levy), maar Rocky heeft een relatie met de leider van hun inbreektrio genaamd Money (Daniel – It Follows – Zovatto), en net als het in mijn ogen (veel) betere It Follows is het verhaal gezet in het failliete Detroit. Alex’ pa werk bij een beveiligingsbedrijf, dus Alex kan vrij makkelijk aan sleutels komen van huizen waar z’n pa de beveiliging voor doet. Na een succesvolle inbraak wordt het volgende plan opgevat: inbreken bij een blinde ex-marinier (Stephen – Public Enemies, Avatar – Lang), die na de dood van z’n dochter schijnbaar een flinke schadevergoeding heeft gekregen, en dat geld schijnt hij in huis te bewaren.
Dat lijkt natuurlijk een piece of cake voor ons inmiddels best ervaren trio, en de gedachte dat ze na deze inbraak Detroit kunnen inruilen voor Californië, dat overtuigt Alex uiteindelijk ook. Aan alles zie je namelijk dat hij wordt neergezet als de likeable one, terwijl Money en ook Rocky eigenlijk vanaf scène 1 al als klootzakken worden neergezet. Best lastig als je met hen mee moet gaan voelen in de rest van het verhaal, want onze blinde man blijkt namelijk nogal een geheim schuil te houden. En dan is het ineens best jammer dat ze juist zijn huis moesten kiezen…
Verzonnen
Ja, daar huist m’n grootste kritiek op het verhaal: er is namelijk iets bij verzonnen wat eigenlijk zo ongeloofwaardig is – serieus: wil je volledig genieten van deze film vraag je dan niet af hoe een blinde man ‘dat’ daar in die kelder heeft kunnen regelen – dat het mij helemaal uit de film trok. Ik begrijp dat hij ineens de bad guy moest worden om het verhaal lopende te houden en ons als karakters mee te laten voelen met de inbrekende hoofdrolspelers, maar dat kwam voor mij echt zo opzichtig gekunsteld over, dat ik ineens nóg kritischer werd. En dat moet je bij zo’n film niet doen, zoals een vriendin van me ook meldde. Zij is zwaar horror-thriller-fan en vertelde me dat je bij zulke films nooit teveel op het verhaal moet letten, waarop ik weer reageerde me: “Nou, dat zat me bij bijvoorbeeld die Evil Dead-remake, of eerder bij Drag Me to Hell, totaal niet in de weg,” waarbij de reden is dat die scenario’s waarschijnlijk toch beter in elkaar zaten. En daarmee bedoel ik niet dat het plot nog ingewikkelder of voller moet zijn, maar meer dat zo’n scenario in de basis wat mij betreft best/heel simpel mag zijn, als het logisch/menselijk gezien maar klopt. Maar dát is hier helaas dus niet echt het geval.
Cast & crew
Ik moest bij Langs performance trouwens wel behoorlijk vaak aan Rutger Hauers rol in Blind Fury denken, waarbij ik verwacht dat Lang daar zelf ook wel af en toe aan gedacht heeft. Lang is zo’n acteur die je van zoveel films kunt herkennen, maar die net niet goed genoeg is om als hoofdkarakter een volledige film te dragen. Maar in deze rol is hij ruim dan voldoende hoor. Minnette speelt het wat schuchtere wannabe-stoer-gastje ook best okay, terwijl Jane Levy uiteindelijk de film wel redelijk draagt. Al was het doel van die scène met haar moeder, peetvader en zusje ook wel erg opzichtig ‘Kijk mij echt in een shitsituatie zitten waardoor criminaliteit toch wel geoorloofd is?‘ Zovatto speelde in It Follows die buurjongen waar Jay de ‘vloek’ aan over denkt te kunnen geven. Daarnaast speelde hij, net als Minnette, eerder ook een bijrolletje in de TV-serie Agents of S.H.I.E.L.D.
Alvarez schreef het scenario met Rodo Sayagues, waar hij al sinds hun Argentijnse filmcarrière mee samen lijkt te werken. Samen werkten ze aan de korte films Ataque de Pánico en El Cojondo, waarin ze waarschijnlijk de aandacht hebben getrokken van Sam Raimi, die hen toen vroeg zijn eigen klassieker opnieuw te verfilmen..?
Final credits
Ik vrees toch een beetje dat ze bij Don’t Breathe iets meer druk voelden om sneller te werken. Want ik verwacht dat ze zelf ook wel door hebben dat het verhaal zeker één te moeilijke sprong moet maken om uiteindelijk naar een best goed, maar toch ook ietwat flauw ‘open’ einde toe te kunnen werken.
Maar als je zin hebt in een film waarbij je zeker af en toe van je stoel opspringt, mede omdat er af en toe ook best ‘grafische’ dingen gebeuren, en je bent niet al te kritisch op logica in een verhaal, dan verwacht ik dat Don’t Breathe in de bioscoop beter werkt dan thuis op de bank…