Unlocked (2017)
De grens tussen TV en film wordt steeds dunner: franchises gaan steeds meer op TV-series lijken, terwijl sommige TV-series qua production value al zeker niet meer onder doen voor film. De economische term hiervoor is “marktpenetratie“, en dat is wat ik ontzettend voelde toen ik Unlocked keek: dit is gewoon een uitgebreide aflevering uit een 24-achtige serie, waarbij je gedurende de film dus al begint te voelen dat het verhaal waarschijnlijk niet bevredigend ‘rond gemaakt’ zal worden. En hoe hard Noomi Rapace ook haar best doet (dit is één van haar betere rollen), Michael Douglas en John Malkovich doen het iets te opzichtig op de automatische piloot. Maar gelukkig is de film net wat minder dom dan zo’n Luc Besson-Robert Mark Kamen-Olivier Megaton-lopendebandfilm (denk Taken 2, Transporter 3, Colombiana, et cetera), maar helaas ook niet zo cool als een Bourne-film. Met overigens wel een opvallend expliciete false flag, alhoewel die me ook aan een cynische quote uit Men In Black liet denken…
Het verhaal
Natuurlijk geen geweldig teken dat ik anderhalve week na het zien van de film (in een sneak preview) het verhaal op Wikipedia terug wilde gaan lezen. Helaas lijkt de film in de VS pas in september uitgebracht te worden (straight to digital/video/on demand/…, verwacht ik), dus daar is nog weinig te vinden. Okay, uit het blote hoofd dan maar…
Alice (Rapace) was ooit een top-agent/-onderhandelaar van de CIA, maar nadat ze een aanslag in Parijs niet heeft weten te voorkomen (hoe de Bataclan-aanslagen achteraf in het verhaal verwerkt zijn is ook wat opzichtig makkelijk gedaan) is ze in Londen in een low level-baantje terechtgekomen. Als haar bazen echter op een plot stuiten waarin Londen bedreigd wordt door een aanval met een biologisch wapen, wordt Alice toch weer ingeschakeld. Hierin wordt ze ondersteund danwel tegengewerkt door haar voormalige (Douglas) en nieuwe baas (Malkovich), terwijl ze ook samenwerkt met iemand van MI6 (Toni Collette). Ondertussen komt ook Orlando Bloom nog voorbij, maar de manier waarop ze hem wel of niet dient te vertrouwen verwart ook nogal…
Wat volgt is natuurlijk een kat-en-muis-spel waar onze heldin zich uiteindelijk aardig goed doorheen weet te wurmen, maar niet voordat jij als kijker waarschijnlijk ook al meerdere keren hebt gedacht: “Waar gaat dit verhaal überhaupt heen?” En waar dat in sommige films intrigerend kan werken, mits goed ingezet, daar deed het mij dus het woord “marktpenetratie” herinneren. Want wat ik het nadeel van TV-series ten opzichte van films vind, is dat het verhaal in een TV-aflevering nooit afgerond hoeft te worden. Zelfs een heel seizoen wordt soms opzichtig NIET afgesloten, omdat wij als kijkers een volgend seizoen weer terug moeten komen als trouwe consumenten. Ik vind dat film een afgerond verhaal dient te vertellen, waarmee de makers jou iets willen ‘geven’: of dat nou puur vermaak of een mooie diepe boodschap is, dat maakt me niet zoveel uit. Maar aan het eind van de film moet je wel het gevoel hebben dat je iets hebt gezien dat ‘klaar’ is.
Waarom ik aan Besson moest denken + expliciete false flag
Dat is hier dus zeker niet het geval, en zo erg zelfs, dat de film me zó niet raakte, dat ik er weinig van onthouden heb. Nu weet ik uit m’n notities, die ik meestal direct na afloop maak, dat ik me dus wel redelijk vermaakte en dat er ook wel wat spanning in zit, maar ook dat de film eigenlijk niks bevat dat je niet al kent uit zovele andere films en TV-series. Daarbij moest ik aan de culturele domheid van die Besson-Kamen-Megaton-films denken toen ik een WWF-announcer in het mekka van het voetbal, het Wembley-stadion, een American Football-wedstrijd hoorde aankondigen. Never nooit niet dat Britten zo’n verkrachting van hun cultuur op deze manier toe zouden laten..!
Daar tegenover staat dus wel dat de film heel concreet het begrip false flag toont: een operatie die dusdanig is opgezet dat het lijkt alsof ie wordt uitgevoerd door een andere partij, om daarmee een eigen agenda te dienen. De CIA heeft hier natuurlijk nogal een handje van, maar was er afgelopen week in Duitsland niet ook een extreem-rechtse malloot die een aanslag wilde plegen waarbij hij een moslim-vluchteling de schuld wilde geven, om meer vluchtelingenhaat te creëren? Zo’n false flag wordt dus zeer expliciet aangehaald in Unlocked, iets wat je niet zo vaak ziet in (Amerikaanse) films. Helaas deed dat mij dus ook direct aan Tommy Lee Jones’ karakter in Men In Black denken, die zegt dat de meeste waarheid ook vaak juist te vinden is in ‘quatsch’-tijdschriften. Nu wil ik niet zeggen dat Unlocked een conspiracy-nutters-film is, maar het is dus ook zeker geen meesterwerk dat je je na anderhalve week nog echt zult herinneren, helaas…
Cast & crew
Terwijl de film dus vol zit met grote namen. Misschien wel het grootste mysterie dat je in verband kunt brengen met Unlocked is die casting, want in het verhaal moet je niet al teveel mysterie verwachten. Scenarist Peter O’Brien schreef hiervoor mee aan een videogame (Halo: Reach), maar verder lijkt ie nogal groen. Maar regisseur Michael Apted liet Sissy Spacek toch ooit een Oscar winnen voor haar rol in Coal Miner’s Daughter, maakte ook nog ooit Gorillas in the Mist en Nell, maar lijkt de laatste decennia nogal wat afgegleden te zijn.
Ik vond het goede aan Rapaces rol dat ze haar rol nu een keer niet extreem of apart speelde. Blooms karakter is dus nogal onbetrouwbaar, maar dat is een scenario- en of regiefout, daar kan hij zelf mogelijk weinig aan doen. Verder lijken Douglas en Malkovich echt enkel aan hun paycheck gedacht te hebben, want zeer veel inspiratie straalt er van hun werk niet af…
Final credits
Ik stop met schrijven, want merk dat dit weer zo’n film is waarbij ik kritischer word, hoe langer ik erover nadenk. Als jij eerdergenoemde films van Besson c.s. wel megavet vindt, dan zul jij je echt wel vermaken bij deze film. Maar toen ik net na afloop van de sneak zag dat deze film in Amerika eigenlijk nog helemaal geen duidelijke releasedatum had, toen dacht ik wel direct: “Oooooooooooh ja, zouden ze ‘m daar niet in de bioscoop dúrven uitbrengen..?”
Je overschat de Engelsen, niet alleen op Wembley maar ook op Twickenham zijn dit jaar NFL-wedstrijden. Waar gaat dat toch heen met de wereld…