Baywatch (2017)
Vanaf de eerste scène weet je al dat dit een quatsch- of kutfilm gaat worden (afhankelijk van je ‘gevoel’ voor humor), en als je deze filmversie van die populaire serie uit de jaren 90 ook maar één moment serieus neemt, dan vrees ik dat je ‘m niet gaat trekken. Nu laat die opening ook direct zien dat je dit geen enkel moment móet doen, maar zelfs met m’n bijgestelde verwachtingen merkte ik wel dat ik diverse keren m’n tenen voelde krommen bij de ‘logica-kwaliteit’ van een slechte TV-serie. Maar ik lachte ook diverse keren keihard hoor, deels uit plaatsvervangende schaamte, deels om de vele grappen die Dwayne Johnson maakt ten koste van de nogal ripped Zac Efron en natuurlijk bij de aangekondigde cameo van vooral David Hasselhof. Helaas is miss P. Andersons cameo wel héél kunstmatig (en achteraf?) aan het verhaal toegevoegd…
Het ‘verhaal’
Simpeler dan simpel natuurlijk, en waar de originele serie ook al wat probeerde te tippen aan de actie en spanning van het veel betere (en wat oudere) Miami Vice, daar worden hier vooral alle bekende elementen van een TV-aflevering opgevoerd: een paar onverwachte helden, een sinistere bad ‘guy’, corrupte politici, veel feestjes, veel badpakken en vooral veel slow-motions.
Mitch Buchannon (Johnson) is hoofd van de Emerald Beach-strandwachten. We staan aan de vooravond van de jaarlijkse selectiewedstrijden, en voorafgaand daaraan worden één voor één al de uiteindelijk drie nieuwe rekruten geïntroduceerd. Ronnie (Jon – Loving (!) – Bass) is de wat gezette underdog die knetterverliefd is op CJ (Kelly Rohrbach) en elk jaar met de selectie meedoet. Summer (Alexandra – San Andreas – Daddario) is de nieuwe babe en direct al waarschijnlijke love interest van de ontzettend arrogante Matt Brody (Zac Efron), die als aan lager wal geraakte Olympisch kampioen bij de strandwacht denkt z’n taakstraf makkelijk uit te dienen. Maar helaas, daar is de vastgoedmagnate Victoria Leeds (Priyanka Chopra), die er nogal wat grove technieken op nahoudt om lokale ondernemers en politici voor haar karretje te spannen. En omdat de politie natuurlijk zwaar incompetent lijkt moeten onze helden dus aan de slag om hun baai te beschermen..!
Over-the-top slecht
De kop hierboven was m’n eerste notitie nadat de film was afgelopen. Wel getypt met een glimlach, om helemaal eerlijk te zijn, maar damn, deze film gaat mensen met hogere verwachtingen misschien zelfs wel kwaad maken. Nu verwacht ik dat Chopra in de vele Bollywood-films waarin ze speelde wél geloofwaardig over kwam, maar ik kon maar amper langs haar half kromgetrokken mond kijken, wat hopelijk een gevolg is van dat ze normaliter waarschijnlijk niet in het Engels acteert en wat moeite had met de uitspraak. Ik snap dat ze haar vanwege haar uiterlijk (en commerciële aantrekkingskracht in India) gekozen hebben voor die rol, maar zulk acteerwerk zie je normaliter in een film die voorafgegaan wordt met een letter die niet op de eerste twee plaatsen van het alfabet voorkomt. Daarnaast zit het verhaal dus vol met elementen die geschreven zijn omdat het verhaal door moest, niet omdat dat logisch volgde uit één van de karakters. Dat is een paar keer zo opzichtig slecht gedaan (denk aan het ontdekken van een net wat te duidelijk in beeld zijnd vat met een logo dat niet het gebruikelijke is, waarna een karakter zegt: “Hey, dat is niet gebruikelijk. Denk dat daar de drugs in zitten!” (en dan weet je wel waar de drugs gevonden worden natuurlijk)), dat je bijna gaat denken dat de makers het erom gedaan hebben…
Crew & cast
Deze ‘film’ heeft maar liefst zes (!!) gecrediteerde schrijvers (naast de twee bedenkers van de originele serie). Maar veel verder van Freddy v Jason en Night at the Museum kwamen Jay Scherick, David Ronn, Robert Ben Garant, Damian Shannon en Mark Swift niet. Voor de tellers, dat zijn er slechts vijf ja. Van Thomas Lennon had ik namelijk wel wat meer verwacht, juist omdat je hem ook kent als acteur. Niet dat hij in veel topfilms heeft gespeeld, want hij is vooral bekend geworden als sukkelige politie-luitenant in de serie Reno 911 (waar overigens Ben Garant ook in speelde!), maar hij zat toch ook in kleine rolletjes in Terrence Malicks Knight of Cups, We’re the Millers, The Dark Knight Rises én Memento, to name just a few. Regisseur Seth Gordon brak ooit door met de geweldige documentaire The King of Kong (over arcade-game nerds), maar werd daarna waarschijnlijk verleid om in Hollywood films als Four Christmases, Horrible Bosses en Identity Thief te maken, naast aardig wat afleveringen van TV-series als Sneaky Pete, Parks and Recreation en Community. Geen hoogvliegers dus, de creatieve crew van deze film.
Johnson heeft zich ontzettend vermaakt op de set van deze film, waarschijnlijk omdat hij qua acteren natuurlijk nooit een makkelijker klusje had, schat ik zo. In tal van virale videootjes zag je hem en vooral Efron zich behoorlijk kapot lachen op de set, en dat voel je wel tijdens het kijken. Efron is overigens wel flink naar de sportschool geweest, waar hij volgens mij ook wel wat minder-natuurlijke middeltjes bij gebruikt heeft om er zo ‘droog’ en ripped uit te kunnen zien. Ik ben niet echt fan van hem, maar hij heeft wel die combinatie die Brad Pitt vooral aan het begin van z’n carrière goed inzette: een uiterlijk waar meiden bij wegzwijmelen en (veel?) mannen van dromen, maar ook een drollerigheid zodat ie makkelijk uitgelachen kan worden. Daarnaast zijn de rollen van Alexandra Daddario, Kelly Rohrbach, Ilfenesh – Oldboy, Billions – Hadera en Yahya – The Get Down – Abdul-Mateen II eigenlijk te klein om te beoordelen, maar ze worden natuurlijk ook weinig uitgedaagd om iets van serieus acteerwerk te laten zien…
Final credits
Dat IMDb bij deze film ook het genre “drama” heeft aangevinkt, dat begrijp ik niet, alhoewel deze film voor vele mensen waarschijnlijk als één groot drama aanvoelen. Ik kan echter wel tegen een flinke dosis quatsch en ben ook niet vies van al dan niet vrouwonvriendelijke slow motion-shots van rennende dames, dus ik heb me wel vermaakt. Ondanks dat ik continu op die bekende tudududududududuuuh-tune zat te wachten, en die vrijwel niet kwam.
Maar mogelijk is de enige reden dat ik deze film nog niet vergeten was het schrijven van deze recensie…
Bay–what…?