The Woman in the Window (2021)
Zonder enige voorkennis is The Woman in the Window interessant en gevuld met werkelijk een TOPcast, maar na het zien dacht ik al “Hmmmm, beetje Rear Window meets The Father meets een te simpel commerciële thriller-twist-formulefilm“. En als je dan wat onderzoek gaat doen naar het boek (en vooral de schrijver daarvan) waarop het scenario gebaseerd is, dan zal waarschijnlijk ook jouw teleurstelling zienderogen toenemen. Dat is bij mij nu namelijk in volle gang.
Hoe prachtig het huis van die vrouw (Amy Adams) er op film ook uit ziet…
Het verhaal
Anna (Adams) heeft pleinvrees en vult haar dagen daarom met het uit het raam staren van haar gegentrificeerde Harlem-brownstone-huis en het bellen met haar man (Anthony Mackie) en dochtertje. Af en toe krijgt ze bezoek van haar psychiater (Tracy Letts), die een beetje aan het experimenteren lijkt inzake welke medicijnen haar anxiety het beste behandelen (ja, ik moest zeker ook aan The Crime of the Century denken, in hoe makkelijk (verkeerde?) pillen worden voorgeschreven daar). Het lullige is, dat één van de bijwerkingen hallucinaties kunnen zijn, dus zó goed lijkt die psychiater niet te zijn. Maar dat terzijde…
Anna raakt namelijk direct nogal gefascineerd door haar nieuwe overburen. Allereerst omdat de 15-jarige zoon des huizes (Fred Hechinger) nogal fragiel over komt – wat direct wat beroepsdeformatie oproept (Anna is namelijk kindpsycholoog) – als hij een lavendelkaarsje komt brengen van z’n moeder. Als moeder Jane (Julianne Moore!) langs komt, voelt Anna ook aan al haar water dat er iets niet helemaal pluis is, wat extra wordt versterkt als papa Alistair (Gary Oldman!) langskomt, met de mededeling dat ze zich niet zo met zijn gezin moet bemoeien…
Helaas neemt Anna de bijsluiter van haar medicijnen niet al te serieus, en drinkt ze er behoorlijk bij. Het gevolg: nog meer hallucinaties, of toch niet, of toch weer wel, of…
Commercieel broddelwerk
De film begint met een paar prachtige shots van de binnenkant van Anna’s huis, en gekoppeld aan Anna’s onbetrouwbare geest roept dat thematisch gezien nogal wat Hitchcock-gedachten op. Maar waar Hitchcock talloze essayisten, filosofen en psychologen inspireerde tot diepgravende analyses over wat hij nou precies wilde vertellen, weet ik zeker dat elke serieuze analyse van The Woman in the Window tot vrij grote teleurstellingen zal leiden. Als je echter weet hoe het originele boek tot stand is gekomen, dan verwacht ik dat je nog eens geen moeite gaat nemen om deze film überhaupt serieus te nemen. Ik kwam er naderhand namelijk pas achter, dat de schrijver bij een uitgever werkt(e), en na het succes van wél goede thrillers als Gone Girl besloot om mee te liften op die populariteit. Sommigen zullen denken: “Oh, dat is toch een slimme commerciële kans!!?“, en daar kan ik nog wel deels in komen. Maar als je dan leest dat A.J. Finn het pseudoniem is van een notoire fantast – meen dat hij zelfs de niet-werkelijke zelfmoord van een broer of zus verzon, puur om aandacht te trekken – dan valt bij mij elke noodzaak om iets van thematische diepgang in zijn verhaal te zoeken volledig weg.
En uiteindelijk blijkt hij qua ’twist-op-twist-op-twist-of-toch-niet’ dus een beetje een Trumpiaans opportunistische versie van M. Night Shyamalan te zijn, en ja: dat is een hard bedoelde sneer…
Crew & cast
Het is dus eigenlijk best apart, dat er zoveel talent aan deze film verbonden is. Regisseur Joe Wright maakte hiervoor namelijk onder andere Atonement en Darkest Hour, terwijl Tracy Letts niet alleen Anna’s psychiater speelt, maar ook als scenarist optrad (wat hij eerder veel succesvoller/beter deed bij films als Killer Joe en August: Osage County).
Al zullen de meeste filmfans hem herkennen van rollen in onder andere Lady Bird, tv-serie Homeland of Ford v Ferrari. De zesvoudig Oscargenomineerde Adams speelt de hoofdrol met ogenschijnlijk speels gemak, maar ze kan ook niet veel meer doen dan wat het script haar opdroeg. Gary Oldman zei waarschijnlijk “Ja” tegen Wrights vraag vanwege hun eerdere samenwerking in Darkest Hour, en veel meer dan schreeuwen hoeft hij hier niet te doen. Voor mij persoonlijk de meest opvallende acteurs waren Brian Tyree Henry – die doorbrak met z’n Paper Boi-rol in Donald Glovers Atlanta-serie, maar ook al te zien was in onder andere White Boy Rick, Widows en If Beale Street Could Talk, to name just a few – en Wyatt Russell, die hier toch wel een iets sympathieker persoon speelt dan in het populaire The Falcon and the Winter Soldier. Al zat hij dus ook al in het heerlijk rare Ingrid Goes West (een Aubrey Plaza-film die ik vergeten ben te recenseren…)
Final credits
Ja, het nut van al dat namedroppen is vooral om te tonen dat er dus wel een geweldige cast verbonden is aan deze film. Want nogmaals: The Woman in the Window is een licht vermakelijke film als je van teveel plottwists houdt, maar ga ‘m alsjeblieft niet serieus recenseren, want daar word je alsmaar cynischer van. Het verhaal is namelijk onnodig ingewikkeld, en omdat de afwikkeling geen enkele ‘menselijk logische’ bevrediging geeft, concludeerde ik eerder al dat ik ‘m vanwege al het talent echt graag leuk/goed had gevonden, maar dat is ie dus totaal niet…