Thunder Force (2021)

Ja, soms moet de boog even volledig ontspannen worden, en daar was het gisteravond nodig tijd voor. Samen met een maat (die vrijwel nooit zin heeft in arthouse-films, en deze zelfs letterlijk naar mij vernoemt (“Oh, zeker weer zo’n Filmofiel-film?“)) en een krat bier vierden we gisteravond het einde van de avondklok. Daarbij wilden we iets opzetten ter afleiding ende vermaak, waarbij opletten niet echt noodzakelijk was. En met Thunder Force kregen we exact de heerlijke k@%-film (van het ‘komedies met gemiddeld een 5 op IMDb’-echtpaar Melissa McCarthy en Ben Falcone) waar we behoefte aan hadden. Waardoor het mega-voorspelbare plot me gelukkig totaal niet in de weg zat…

Het verhaal
In 1983 zorgt een of andere kosmische straal ervoor dat enkel psycho-/sociopaten een bepaalde superkracht krijgen. Deze ‘Miscreants’ zijn er vrij snel daarna verantwoordelijk voor dat de ouders van Emily sterven, juist terwijl zij onderzoek deden naar hoe deze onverlaten te verslaan. De jonge, eenzame en nerderig intelligente Emily vindt overigens wel een beste vriendin in de wat lompe (maar ook sterke) Lydia, en samen zetten ze het plan op, om ooit die Miscreants te verslaan.

Jaren later zijn onze protagonisten echter uit elkaar gegroeid, maar formuletechnisch weet je dan al: daar gaat een reünie komen. En laat hun oude middelbare school nou net zo’n reünie organiseren..!!
Maaaaaaaaaar, als de inmiddels zeer succesvolle Emily (Octavia – The Help, Hidden Figures – Spencer) niet komt opdagen, besluit de tot vorkheftruckchauffeur opgewerkte Lydia (McCarthy) haar maar eens op te zoeken in haar kantoor/laboratorium. En zoals je op iedere slof al van mijlenver aan voelt komen, gaat het daar mis en wordt Lydia per ongeluk geïnjecteerd met een goedje dat haar supersterk maakt. Rest er niets, dan met de hulp van beveiligingsdame Allie (Melissa – The Fighter, Snowden – Leo) en nóg pienterder dochter Tracy (Taylor Mosby), aan het trainen te slaan, zodat deze voormalig beste vriendinnen de strijd aan kunnen gaan met de bad guys (waaronder Jason Bateman met krabscharen als armen en Miscreant Laser (Pom – Guardians of the Galaxy Vol. 2 – Klementieff)). En dan is er ook nog een burgemeestersverkiezingscampagne gaande, met een wel heel erg op AOC gebaseerde ‘grassroots‘-kandidate…

Te simpel voor woorden
Ja, als je zo’n beetje elke twist in een verhaal aan voelt komen, en ook duidelijk ziet dat in beginscènes karakters net iets te lang in beeld blijven (zodat je weet dat ze later nog wel ergens terug móeten komen), dan begrijp ik het best, dat als je met iets van verwachtingen deze film aanzet, dat je best wat te zeuren zult hebben. Zoals ik in m’n inleiding echter al meldde: mijn verwachtingen waren zo laag, dat ik de film bijna als ‘achtergrondbeeld’ opzette tijdens een gezellig avondje met een vriend van me.
Toch viel het me wel op, dat vooral de dialogen tussen McCarthy en Spencer best goed grappig waren, alsof ze op de set wat extra vrijheid hebben gekregen om het lekker deadpan in te kunnen vullen…

Crew & cast
Iets wat mogelijk niet verrassend is, als je weet dat hoofdrolspeelster McCarthy getrouwd is met regisseur/scenarist Ben Falcone. Volledig passend bij de rollen die ze allebei ook in de film spelen, kan ik me – kort door de bocht – ook wel voorstellen dat McCarthy in hun relatie de spreekwoordelijke broek het vaakste aan heeft. Dus of Falcone überhaupt wel iets te zeggen heeft, dat betwijfel ik. Nu moet ik toegeven, dat ik niet ‘gehinderd’ ben door hun eerdere samenwerkingen (Superintelligence, Life of the Party, The Boss en Tammy), dus voor mij voelde het niet zo uitgemolken, als wat ik in de IMDb-reacties op deze film lees. Want volgens mij hebben veel mensen deze film wél met iets van verwachtingen gekeken…
McCarthy doet inderdaad wel ‘gewoon’ wat we van haar kennen, dus daar hoef ik weinig woorden aan vuil te maken. Wat ik overigens wel grappig vond, was om te zien dat vooral de actrice die haar tiener-versie speelt (Mia Kaplan), heel erg goed naar haar maniertjes heeft gekeken. De Oscarwinnende (en dubbel -genomineerde) Spencer had ik echter niet in zo’n film verwacht, maar haar enorm rustige voorkomen past wel goed bij de rustige wetenschapper die ze speelt hier. Totaal buiten haar meer reguliere ‘betere-film-comfort zone‘ (denk ook The Shape of Water) natuurlijk, maar vooral de scènes tussen haar en McCarthy werken best goed (of steken in elk geval boven de kwaliteit van de rest van de film uit). Bijrollen zijn er voor de dus eerdergenoemde Klementieff, regisseur Falcone zelf, Melissa Leo en Jason – Ozark, Game Night – Bateman, maar ik vind het ook altijd gaaf om Bobby – The Station Agent, Mr. Robot – Cannavale te zien. En waarom zien we Kevin – Mississippi Burning, Ghostbusters II – Dunn al lang niet meer in goede films..?

Final credits
Thunder Force is ook zeker geen goede film hoor. Maar wel enorm vermakelijk, als je ‘m met de juiste mindset aan kunt zetten. Ik begrijp namelijk vrijwel alle kritiek – dat het misschien zelfs wel erg saai wordt als je deze ‘serieus’ aanzet – maar ik had gisteravond schijnbaar behoefte om alles effe volledig uit te zetten, en lekker te genieten van een film die je niet alleen direct weer kunt/mag vergeten, maar die volgens mij ook met enorm veel plezier gemaakt is.
Want die fun, die spat wel aardig van het scherm :).