The Suicide Squad (2021)
Wauw hey, verraste dit ‘reboot-vervolg’ mij nou boven verwachting? Ik zat in elk geval heerlijk in deze mega-over-the-top en über-gewelddadige James Gunn-film, waarin hij duidelijk zijn Troma-roots niet vergeet (Gunn debuteerde ooit met Tromeo and Juliet en gunt mentor Lloyd – Horizonica (!!) – Kaufman wederom een cameo). Maar daarnaast voel je ook duidelijk dat deze van de maker van Guardians of the Galaxy is, want de film zit ook vol goed-getimede humor.
Yes, puur escapisme natuurlijk, maar een stuk bevredigender dan ik verwachtte. En je kunt deze volgens mij ook wel zien zonder het David Ayers studiofilm Suicide Squad (uit 2016) gezien te hebben…
Het verhaal
Task Force X (de officiële naam van het titulaire ‘veroordeelde-superhelden-en-criminelen’-team) krijgt de opdracht om na een militaire staatsgreep op het fictieve Latijns-Amerikaanse eiland Corto Maltese ‘orde’ op zaken te gaan stellen. Rick Flag (Joel – Snabba Cash, RoboCop – Kinnaman) leidt een team met Harley Quinn (Margot – I, Tonya, The Wolf of Wall Street – Robbie), Boomerang (Jai – Terminator Genisys – Courtney), T.D.K. (Nathan – Firefly, Super – Fillion), Mongal (Mayling Ng), Javelin (Flula Borg), Blackguard (Pete – Saturday Night Live!! – Davidson), Weasel (Sean Gunn) en Savant (Michael – Henry: Portrait of a Serial Killer, Slither – Rooker) een strand op, maar dat gaat direct zó hard mis, dat je je als kijker bijna genaaid voelt dat je net mee aan het leven was met een paar van die karakters.
Blijkt namelijk dat zij vooral afleiding waren voor een tweede team, dat onder leiding van Bloodsport (Idris – Beasts of No Nation, Mandela: Long Walk to Freedom – Elba!!!) op een ander strandje aankomt. Samen met haai-mens Nanaue (stem van Sylvester Stallone!!), Ratcatcher 2 (Daniela Melchior), Polka-Dot Man (David – Prisoners – Dastmalchian) en Peacemaker (John – Trainwreck, F9 – Cena) hebben ze de opdracht om een oud-nazi bolwerk op het eiland te vernietigen, want daar vinden/vonden nogal wat lugubere experimenten plaats.
Langzaam komen onze antihelden er echter achter, dat hun baas Waller (Viola – Ma Rainey’s Black Bottom – Davis) misschien ook niet geheel zuiver is, en dat is het moment dat ik weer blij was, dat in zulke films (geopolitieke) motivaties steeds grijzer worden…
Underdogs in overzichtelijke chaos
Je voelt aan alles dat Gunn veel minder studio-gezeur had dan David Ayer ervoer bij die 2016-film (die hij schijnbaar ook in zes weken móest schrivjen). Gunn mag namelijk lekker los gaan, en wat vooral opvalt: in alle chaos weet hij best goed de focus op de karakters te houden. Hoe mega-over-the-top alles ook gaat, en hoe hard er ook wordt gesmeten met mensenlevens. Je voelt ook aan alles dat de film met een hoop plezier is gemaakt. Daarnaast doe ik het wel eens te makkelijk af, maar voelen dat een film zichzelf ook niet echt serieus neemt, dat lijkt toch ook wel zeker een kunde te zijn. Ik moest ook best glimlachen om de beetje Commando-achtige simpelheid waarmee ze zo’n fictief land verzinnen, waarop veel geopolitieke zaken geprojecteerd kunnen worden. Gevluchte nazi’s die in het geheim ergens aan door kunnen werken: check. Amerikaanse troepen die eerst iedereen afschieten voordat ze zich afvragen op wie ze schieten: check. Een Amerikaanse overheid die bijna nazi-grof kan zijn (maar hun ‘PR’ wel beter heeft geregeld): check. Meeleven met underdogs: check.
Crew & cast
Oh wacht, dat laatste is natuurlijk meer een James Gunn-dingetje. Ik kwam er zojuist pas (weer) achter dat hij ook Super (en Slither) heeft gemaakt. Maar ook in z’n Guardians-films kiest hij continu de kant van de underdogs. En waarschijnlijk is hij zo’n enorm relaxte regisseur, want de hoeveelheid namen, die al dan niet in cameo-vorm voorbijkomen in The Suicide Squad, is echt gigantisch. Nee, ik ga ze niet voor jou verklappen, want sommigen zijn leuk om zelf te ontdekken. Maar ik kan hierboven dus niet voor niets zoveel namen noemen…
Natuurlijk is Margot Robbie een veel te begenadigd actrice om zulke films nodig te hebben, maar wat zij met Harley Quinn doet, dat is pure fun! Elba kan (eindelijk) tonen dat hij als actieheld meer dan z’n mannetje staat (hoe vet zou het zijn als hij wél de nieuwe 007 wordt!??), en zijn motivatie-scène is aardig memorabel. Als in: dat is geen standaard vader-dochter-scène ;).
Final credits
Eigenlijk hoef ik helemaal niet zoveel te schrijven over deze film. Ik was meer dan aangenaam verrast, en merk tijdens dit schrijven dat m’n enthousiasme alleen maar toeneemt (dus effe rustig aan Filmofiel!).
En misschien zit het scherpste van The Suicide Squad wel terloops in een opmerking van Starro, die helemaal niet de bedoeling had om zo’n bad guy te worden: “Ik zweefde gewoon wat rond, beetje naar de sterren kijkend…” Al had ie voor zo’n ‘verlicht’ wezen dan wel een verdomd geweldig ontwikkeld verdedigingsmechanisme zeg, damn…
Yes, heerlijke film!