Day Shift (2022)
Combineer het regiedebuut van een stuntman met een immens oeuvre (van Avatar tot Pineapple Express en van Argo via Django Unchained tot John Wick) – waarin wel bovengemiddeld veel vampieren-/horrorfilms te vinden zijn – met de flauwe stonedheid van Snoop – The Beach Bum, Dolemite Is My Name – Dogg, en je hebt het behoorlijk lompe Day Shift.
Waarin de hoofdrol overigens vertolkt wordt door Jamie – Ray, Django Unchained – Foxx, met Dave Franco, Meagan – Brick, Shazam! – Good, Peter – Fargo – Stormare en Calvin Cordozar Broadus (a.k.a. Snoop Doggy Dogg) dus in bijrollen…
Het verhaal
Ik startte deze Netflix-film met de foutieve gedachte dat het een zombiefilm zou zijn, waardoor ik dus verrast was, dat de film zich níet in een apocalyptische wereld afspeelt. Vampieren kunnen namelijk best makkelijk ongezien ‘onder ons’ leven, en dat is ook wat hier aan de hand is. Zo ongezien zelfs, dat de inmiddels ex-vrouw (Meagan Good) van zwembadschoonmaker Bud (Jamie Foxx) helemaal niet door heeft, dat Bud altijd zoveel loog, juist omdat hij haar en z’n geliefde dochtertje Paige (Zion Broadnax) wil behoeden voor de gevaren van z’n echte werk: vampierenjager..!
Bud is echter een nogal typische antiheld, en dus vanwege het verbreken van tal van regels verbannen uit de vakbond van vampierenjagers. Maar als z’n ex-vrouw erover denkt om met Paige vanuit Los Angeles te verhuizen naar Florida, wordt het tijd dat hij z’n werk een stuk serieuzer neemt. Met veel pijn en moeite wordt hij weer toegelaten tot de vakbond, maar alleen als er een vakbondsvertegenwoordiger met hem mee gaat op pad. Deze taak wordt in de schoenen geschoven van pennenlikker Seth (Franco), die in ongeveer elke gevaarlijke situatie in z’n broek piest van angst.
En dan loopt er parallel natuurlijk ook nog een verhaallijn met een wel erg machtige, oude vampier (Karla Souza) doorheen, waardoor een vet eindgevecht gegarandeerd is..!
“Flauwe stonede bullshit on a vampire stick ;)”
Ja, dat was één van m’n eerste notities toen de aftiteling van deze Netflix-film startte. Maar dan wel een flauwe film met behoorlijk heftige blood & gore, iets wat ik dus niet direct verwachtte. En ik denk dat dit meerdere mensen wel wat zal afschrikken, want het nogal opzichtig verwijderen van vampier-hoektanden uit de mond van een afgehakt vampier-hoofd, dat gebeurt zelfs in dit soort films niet altijd direct in de eerste scène.
Maar hier dus wel. Waardoor Day Shift ook eerder ‘Blade met humor’ dan Zombieland is, al bevindt deze film zich dus wel ergens daar tussenin. Daarnaast wil ik wel vermelden, dat ik hem zonder enige twijfel halverwege even stopzette (om een voetbalwedstrijd af te kijken). En dat kwam mede, doordat ik in het middenstuk wel even m’n aandacht voelde verslappen. Ondanks dat er dus wel degelijk een overduidelijke vader-dochter-relatie wordt uitgebuit, wat emotioneel gezien altijd wel werkt (bij mij althans), én waardoor de film nét iets meer body krijgt. Al overdrijf ik nu eigenlijk al teveel…
Cast & crew
Foxx is volgens mij elke ochtend met een big smile op z’n gezicht naar de set gekomen, zeker op de dagen dat ook Snoop Dogg aanwezig was. Ergens heb ik het gevoel, dat de hele film is gebaseerd op een stonede ingeving van deze rapper (zeker ook gezien de laatste zin van zijn karakter in de film), en dan moet ik ineens denken aan hoe hij zelf z’n karakternaam in The Beach Bum bedacht (en daar Harmony Korine midden in de nacht voor belde: “I’ll do the part, but I wanna be called Ray, short for ‘lingerie’..!“). Heeft natuurlijk niks met hun acteerprestaties te maken, maar dit tekent wel de mood waarin deze quatschfilm volgens mij is geschoten. Beide mannen spelen hun rollen natuurlijk met het grootste gemak. En net als Foxx (zie Django U.) lijkt ook Dave – Now You See Me – Franco wel een link te hebben met regisseur Perry vanwege diens stuntwerk, al is dat dan wel via z’n broer James’ Pineapple Express geweest…
Ja, dat de spanningsboog halverwege wat verslapte, dat is waarschijnlijk te wijten aan de regieonervarenheid van Perry. Maar verder doet hij niet al teveel fout daarin. Wat misschien ook wel komt, doordat het scenario van Tyler Tice en Shay – Army of the Dead, John Wick 3, 4 en 5 – Hatten zo’n beetje alle gebaande paden volgt. De grootste verrassing voor mij kwam dan ook door mijn eigen foutieve verwachting, dat het een zombiefilm zou zijn. Maar zulke films moeten het ook niet hebben van de verrassingen natuurlijk, maar van de vele coole oneliners. Ik denk dat Perry misschien wel een Grindhouse-achtige film (denk Planet Terror, Machete) voor ogen had qua coolheid. Maar Day Shift gaat verder nergens echt zo over-the-top, behalve in die scènes met die Gatlin gun misschien…
Final credits
Ja, een lekker maar ook heel simpel tussendoortje, getypeerd door het nummer dat onder de aftiteling zit: een camp-achtige rap met dikke beat en lyrics als “Moving down vamps with my best friend Bud!”
Verder hoef ik er ook niet veel meer woorden aan vuil te maken natuurlijk. Als dat middenstuk wat strakker was gemonteerd (lees: tien tot vijftien minuten korter), dan was dit de ideale indrink- en ‘inblow’-film geweest, om met een groep vrienden te kijken voordat je op stap gaat. Voor mij als recensent was het ook duidelijk een film om te namedroppen (je weet wel: SEO-technisch is het slim om veel links naar andere webpagina’s te maken; excusez-moi ;)).