Don’t Worry Darling (2022)
Wat een heerlijk modern-scherpe film is Don’t Worry Darling geworden zeg. Waarmee de vergelijkingen met (het overigens totaal andere) Bodies Bodies Bodies van ‘ons eigen’ Halina Reijn nog niet ‘op’ zijn, want ook dit is de tweede regieklus van een actrice: Olivia – Tron, Drinking Buddies – Wilde. Na het heerlijk hilarische Booksmart zet ze nu wel een erg grote stap ‘vooruit’, door volgens mij een film te maken waar iedereen die denkt dat anderen “nog niet wakker!” zijn, daar zijn/haar/hun eigen visie wel op los kan laten…
Ik vond het vooral geweldig, dat Wilde Thierrisov Baudetski’s natte droom persifleert, waarbij de marketingmensen achter de film stiekem waarschijnlijk erg blij zijn met het feit dat de welbespraakte Canadese, conservatieve opiniemaker Jordan Peterson als behoorlijke snowflake reageerde op deze film…
Het verhaal
Alice (Florence – Midsommar, Black Widow – Pugh) is über-happy getrouwd met Jack Chambers (Harry – Dunkirk, Eternals – Styles) en ze wonen in de ogenschijnlijk utopische woongemeenschap /bedrijfsstadje Victory, Californië. We bevinden ons in de jaren 50, dus de mannen vertrekken iedere ochtend gezamenlijk naar het hoofdkwartier, terwijl de vrouwen hun dag vullen met poetsen, shoppen en ballet: alles is erop gericht om een goed gemeenschapsgevoel te creëren. Het bedrijf Victory wordt geleid door de charismatische Frank (Chris – Hell or High Water, Star Trek Beyond – Pine), bijgestaan door z’n wat mysterieuze vrouw Shelley (Gemma – Eternals, Crazy Rich Asians – Chan). Deze Frank is voor Jack en z’n vrienden Dean (Nick – Sausage Party – Kroll), Peter (Asif – WandaVision (tv) – Ali) en Ted (Ari’el – Zola – Stachel) echt de held die ik enkel ken van Tony Robbinson/Jordan Belfort (de inspiratie voor Scorsese’s The Wolf of Wall Street)/Jordan Peterson/Donald Trump-achtige patser-speeches…
Ondertussen hebben wij als kijkers echter al wat argwaan gekregen, want waarom heeft Alice af en toe van die verontrustende visioenen? En wat is er aan de hand met de eerder lieve buurvrouw Margaret (KiKi – If Beale Street Could Talk – Layne), die het leven in de gemeenschap steeds minder lijkt te trekken? Langzaam maar zeker lijkt Alice ook wat af te glijden richting psychoses, maar iedereen in Victory weet dat ‘moeilijke vrouwen’ er ook voor kunnen zorgen dat hun mannen in de problemen komen. En hoe hard Jack ook van z’n prachtige vrouw houdt, ook hij begint zich af te vragen of hij z’n vrouw nog wel kan helpen. Terwijl baas Frank juist steeds geïnteresseerder wordt in haar…
Spoiler alert
Zoals je mogelijk al weet: van ‘belangrijke’ films wil ik vooraf niets weten. Iets dat zich bij Don’t Worry Darling uitte door continu m’n ogen en oren dicht te ‘houden’ tijdens vertoningen van de trailer. Ik wist enkel dat ie door Wilde gemaakt had, dat Pugh en Styles erin zaten, dat Wilde en Styles iets voelden ontluiken tijdens de opnames, en dat Jordan Peterson naderhand behoorlijk voorspelbaar scheen te hebben gereageerd. Nu ik wél weet waar de film over gaat – spoiler alert: dat de wereld waarin ze leven gecreëerd is, met medeweten van een bepaald deel van de bewoners, dat het andere deel graag onder de duim houdt vanuit een soort incel-fantasie (beetje een safe space voor FvD-adepten?) – einde spoiler alert, kan ik niets anders doen dan Wilde prijzen met haar film, en de onderwerpen die ze hierin aanraakt. Toevallig vertelde ik na afloop van de film tegen een vriendin dat ik naar deze film was geweest. De titel zei haar niets, maar toen ik ‘m “Baudets natte droom” noemde, wist ze wél direct over welke film ik ’t had…
Aan de andere kant: de film is ook erg goed in het neerzetten van de kracht van het (mannelijke) overtuigen/strijden; een strijd waarin meer sociale mensen eigenlijk altijd het onderspit delven ten opzichte van dit soort opportunistische wetiko’s. Beetje zoals je met nuance ook nooit een discussie van Trump zult winnen, want die overschreeuwt je en laat z’n aanhang meejoelen tot je zo geïntimideerd bent dat je het maar laat varen?
Cast & crew
Florence Pugh heeft zich inmiddels wel ontwikkeld als één van de interessantste actrices van haar generatie. Hier mag/moet ze ook al haar registers opentrekken, want het is haar ‘verandering’ die we vrijwel geheel op haar gezicht kunnen aflezen. Styles is natuurlijk veeeeeeeeeeeeeeeel bekender als zanger dan als acteur (vind popmuziek niet mega-interessant (meer), maar Styles staat dus wél in m’n Spotify-lijst), en ergens mag hij mogelijk nog wel ‘extremer’ doen dan Pugh. Olivia Wilde speelt overigens zelf ook mee, als buurvrouw Bunny (die met haar twee kinderen, waarvan er één ook echt haar dochter is (die ze samen met Jason – SNL (tv), Ted Lasso (tv) – Sudeikis kreeg)). Waarbij ze overigens één van de interessantste uitspraken van de vrouwen in de film voor eigen rekening neemt (die over haar keuze). En naast deze hoofdkarakters viel het me vooral op, dat er qua achtergronden nogal een mix van culturen in de cast aanwezig is, maar dat ze wel allemaal Bill, Ted, Shelley, Peg e.d. heten (dus super-witte namen hebben). En Pine natuurlijk, want hij heeft volgens mij wel hard genoten van zijn Peterson-achtige rol.
“We based that character on this insane man, Jordan Peterson, who is this pseudo-intellectual hero to the incel community,” aldus Wilde in een interview. Dus mocht je die link als kijker zelf al gelegd hebben: die is ook letterlijk zo bedacht. Gaaf hoe ze in dat interview met gestrekt been tegen het patriarchaat in gaat; iets dat ‘ze’ niet echt gewend zijn (en dus terugverlangen naar een tijd waarin witte mannen niet zo bang hoefden te zijn dat hun macht afkalfde). Terwijl de film dus waarschijnlijk ook zogenaamde ‘wappies’ misschien wel kan steunen in hun opvatting dat de niet-wakkeren gewoon met open ogen in tal van valkuilen lopen. Iets dat de film dus best ‘perfect contemporary/hedendaags’ maakt. Ook al is de film zeker niet zonder fouten hoor. Er zit namelijk ook een ’trucje’ in de film, dat voor mij niet helemaal bevredigend werkte. Zou zo ook niet weten hoe scenaristen Katie – Booksmart – Silberman en Shane en Carey Van Dyke (broers die ooit begonnen als acteurs, maar een scenarioduo zijn geworden) dit beter hadden kunnen ‘oplossen’. Waarbij het sowieso best opvallend is dat die twee Van Dyke’s überhaupt bij zoiets ‘groots’ betrokken zijn geraakt. De ‘bekendste’ film in hun filmografie is namelijk het verschrikkelijk slechte Chernobyl Diaries (uit 2012). Daarnaast maakten ze een mislukte versie van het A Quiet Place-verhaal: The Silence (2019), terwijl ze ook betrokken waren bij Titanic II, een titel waar wij in de videotheek ooit een paar weken hard om glimlachten (en niet op een positieve manier).
Final credits
Nog effe een – spoiler alertje – want als ik de film zou moeten duiden/vergelijken, dan zou ik ‘m The Truman Show meets WandaVision (tv) meest The Stepford Wives, met een vleugje Sorry to Bother You-achtige (absurdistische) maatschappijkritiek noemen – einde spoiler alertje, waarbij Nope ook heel kort even door m’n hoofd schoot…
Maar ja, als jij de trailer wél al gezien hebt (ik keek ‘m een half uur na het zien van de film pas), dan kan ik sowieso niet meer zoveel spoilen volgens mij. Maar mogelijk dat jij dan tijdens de film al kunt contempleren over de vraag of die twee mannen die ik hierboven aanhaal, misschien juist wel zo streberig zijn geworden omdat ze als kind gepest werden met hun meisjes-voornaam..? ;)
En dan nog een makkelijkere/serieuzere/meer filmgerelateerde vraag: wat zou er achter die mini-aardbevingen en ontploffende straatlantaarns zitten..?