Fast X (2023)
Ja, ik kijk echt bijna alles hè? Zelfs zo’n tiende deel in een franchise die van mij na deel 7 eigenlijk had ‘móeten’ stoppen (na de dood van Walker), maar daar toonde ‘Hollywood’ toch wel dat geld een stuk belangrijk is dan ‘legacy‘. Al heeft de franchise natuurlijk ook enorm veel fans, en als je ziet welke grote sterren (en zelfs Oscarwinnaars) er nu ook weer opdraven: iedereen lijkt het vet te vinden om zo’n heerlijke KWATS te maken.
Al had ik halverwege – tijdens een niet-meer-tegen-te-houden toiletbezoek – ook even de gedachte om de film ‘morgen’ maar af te kijken. Als in: meer dan vermakelijk, maar qua inhoud en opzet een schaamteloze herhaling van alle zetten…
Het verhaal
De film start in 2011 in Rio de Janeiro, waar beelden uit Fast Five worden gebruikt om te tonen hoe ‘onze’ helden Hernan Reyes (Joaquim de Almeida) dan wel van z’n kluis (en leven) beroven, maar ze hadden Hernans zoon Dante (Jason Momoa) over het hoofd gezien. Een ogenschijnlijk thema in de film is verrijzenis, want deze Dante lijkt die brugscène helemaal niet te overleven, maar duikt zo’n 10-12 jaar later dus toch weer op, met WRAAK in z’n hart. En nee, hij moet Dom c.s. niet doden, maar laten lijden (daar hebben ze een coole oneliner voor verzonnen).
Vandaar dat deze Dante zo hard achter alles en iedereen aan gaat, dat op gegeven moment zelfs aartsvijand Cipher (Charlize Theron) bij Dom op de stoep staat om om hulp te vragen, want die Dante blijkt nóg lomper dan zij. Ook oma (Rita – West Side Story – Moreno) is aanwezig, en Dom heeft dus schijnbaar al een 8-jarig zoontje, Little B. genaamd. Wie precies de moeder is, dat is me even ontschoten, maar de film zit wel vól met dramatische opbouw-scènes waarin de liefde tussen al deze mensen extra wordt aangezet, omdat je natuurlijk weet dat Dante hier de ultieme bedreiging voor gaat zijn.
Maar gelukkig ziet Dom werkelijk alles supersnel (ogenschijnlijk zelfs sneller dan de scenarioschrijvers), en ook Dante’s karakter voelt meerdere keren vooraf al aan dat velen al die death defying stunts gaan overleven. En ook exact op de manier waarop hij vooraf dacht, want er staat altijd nóg wel een sterk voorbereide volgende valkuil klaar ;)
“Stel je voor dat dit de enige film is die je ziet..!“
Bovenstaande citaat is exact wat ik mezelf meerdere keren voorhield, vooral bij al die opvallend lange ‘motivatie-zet-scènes’. Doordat je dit al honderden keren hebt gezien in films, is de bedoeling/betekenis van deze scènes zo overduidelijk, dat het bijna ‘schattig’ wordt. Aan de andere kant: ik zeik films net zo makkelijk af als ze deze motivatie níet goed zetten. Hier zetten ze ‘m zó geweldig, dat het allemaal wel erg doorzichtig wordt. Diesel moet zelfs af en toe echt emoties acteren (iets dat hem beter afgaat dan je zou verwachten, als je bijvoorbeeld ooit interviews met hem gezien hebt (“Ouch!“)), waarbij familie natuurlijk hét vaste gegeven is. Maar dan wel een open familie die uit naïeve vriendelijkheid soms ook de verkeerde mensen toelaat, die dan toch weer wél bad guys blijken, dus dan moeten ze toch weer ‘dood’. Al viel me dus wel op, dat – zeker bij die aanslag op Rome – er bijna Disneyaans weinig slachtoffers lijken te vallen. En dat geldt dus ook voor eerder gevallen Furious-helden, want er komt dus nogal wat terug uit de dood. Terwijl ze Walkers dood in real life juist nog altijd niet hebben willen erkennen in de vele verhaallijnen. Er wordt namelijk nog meerdere keren gerefereerd aan Walkers karakter Brian, maar qua filmwerkelijkheid vindt deze Brian momenteel schijnbaar andere dingen belangrijker dan alles waar Dom voor staat. Met andere woorden: schrijf dat karakter er nou eens uit, of nog veel beter: was de franchise gestopt toen Walker stierf…
Cast & crew
Ik zag laatst Diesel tijdens een Formule 1-weekend over de starting grid lopen, waar hij werd geïnterviewd. Mogelijk dat ie aan de drugs zat, of hij had misschien niet goed geslapen, maar als je zag hoe hij toen over kwam, dan is zijn acteren in deze Furious-films eigenlijk fenomenaal. Als in: ik dacht echt meerdere keren: “Oh, met een regisseur erbij kun je ‘m gewoon verstaan, en lijkt ie ook volzinnen te kunnen maken!” Verder is het ook best grappig dat elke keer dat hij ‘boos zijn’ moet spelen, hij enkel z’n mond pruilt en z’n vuisten keihard balt. Daarnaast komen er dus behoorlijk wat oude bekenden ’terug’, die ik natuurlijk niet zal verklappen (check onderstaande tags en je vindt ze ook daar niet). En ook de niet of buiten beeld stervende karakters in dit deel, die zullen in het elfde deel echt wel weer terugkomen. Opvallendste toevoeging deze keer is natuurlijk Momoa, die buiten z’n indrukwekkende fysiek een vrij queer karakter speelt, mét fleurige kleding en balletpasjes. Een behoorlijk contrast met de lompe niet-ontzienendheid van z’n karakter. Daarnaast vond ik het ook wel vet om Pete Davidson een keer in zo’n grote film te zien, zeker omdat ik net seizoen 1 van Bupkis (tv) gekeken heb, een behoorlijk eerlijke kijk in zijn leven en alle strapatsen die hij daarin uithaalt. En wat doet Oscarwinnares en Captain Marvel Brie Larson in een films als dit..?
Schijnbaar begon Justin Lin de productie als regisseur (hij regisseerde eerder de delen 3, 4, 5, 6 én 9), maar na een week bleek hij nogal wat creative differences met vooral Diesel te hebben. Best raar in hun inmiddels dus zesde samenwerking in de franchise. Maar toen Lin z’n mentale gezondheid belangrijk vond dan de film (en de 10-20 miljoen aan salaris die hij ermee opgaf), nam Louis Leterrier het stokje over. En dat zegt natuurlijk al genoeg, want Leterrier is schuldig aan films als Unleashed, Clash of the Titans en Grimsby (al maakte hij ook het best aardige Now You See Me en de eerste twee The Transporter-films). En nu heeft ie dus maar liefst 340 miljoen dollar (!!) mogen uitgeven bij het maken van deze film (al was 100 miljoen al nodig om de cast te strikken). Een film die waarschijnlijk beter is met iedere vorm van geestverruiming…
Final credits
Ja, van de eerste twee delen was ik echt zeer groot fan. Van die lekkere guilty pleasures die je het beste keek net voordat je op stap ging, om dan lekker vol adrenaline in de kroeg te staan. Daarna werd het overduidelijk een mega-commerciële franchise, waarbij ik sommige delen nog meer dan voldoende vond. Doordat ze – na Walkers dood – de franchise niet stopten, dat zorgde ervoor dat ik het achtste deel (waarin ze naar de ruimte gaan???) niet gezien heb, maar ik kwam er net achter dat ik deel 9 dus wél gezien heb (want heb daar een recensie over geschreven).
Ja, dat toont natuurlijk wel hoe mega-onbelangrijk deze films zijn (in tegenstelling tot films die ik zó ‘belangrijk’ vind dat ik de trailer nog eens niet vooraf wil zien), en dat is ook de reden dat ik halverwege dus zin had om iets anders te doen, om deze film dan later wel af te kijken. Maar inderdaad: wil je 2 uur en 21 minuten totaal hersenloos vermaak met onmisbaar duidelijke motivaties (en ‘drama’), dan kun je hierbij wel heerlijk elke vorm van intelligentie even volledig uitzetten…