Atlas (2024)

AtlasPff, wat een respectloze film is dit sci-fi-gedrocht met Jennifer Lopez in de hoofdrol! En daarmee bedoel ik: respectloos richting onze intelligentie als filmkijkers. Nu wil ik niet arrogant overkomen en mensen voor ’t hoofd stoten die wél kunnen genieten van zo’n film, maar er zitten zulke grote stommiteiten in deze film, dat je ze eigenlijk “fouten” zou moeten noemen, Fouten die vrij makkelijk te voorkomen waren, waardoor bij mij dus direct het gevoel ontstaat, dat het de makers en/of studio bar weinig interesseerde of het wel klopte allemaal. En ja, dat doet een beetje ‘AliExpresserig’ aan hè, als je als een domme consument wordt gezien waar zo’n beetje alles aan ‘verkocht’ kan worden..?

Het verhaal
Beetje ongedefinieerd hoe ver het verhaal zich in de toekomst afspeelt, maar Los Angeles ziet er zeker 100 jaar futuristischer uit, en we leren hoe er een bijna catastrofale oorlog heeft plaatsgevonden tussen mensen en kunstmatige intelligente, oftewel AI. Gelukkig hebben de makers die AI gewoon in humanoid robots gestopt, zodat er ook gewoon met normale Amerikaanse wapens op geschoten kan worden, want anders was het schrijven mogelijk te uitdagend (?) geworden. Maar in het uitgebreide exposé leren we dus hoe Atlas’ moeder en AI-wetenschapper Val Shepard (Lana – Lost (tv), The Lincoln Lawyer (tv) – Parrilla) de AI-robot Harlan (Simu – Shang-Chi, Barbie – Liu) heeft gecreëerd, maar daar gaat iets aardig mis mee.

Het is namelijk deze Harlan die na z’n stevige aanvallen op de mensheid met een raket onze planeet verlaat, waarna we 28 jaar verder kunnen springen en Jennifer Lopez ineens de rol van Atlas speelt. De mensheid is aardig hersteld van al die aanvallen zo’n drie decennia geleden, maar Atlas’ trauma is natuurlijk nog alom aanwezig. Toch laat generaal Boothe (Mark – 1917, Tár – Strong) haar meegaan op de missie naar die onbewoonbare planeet waar Harlan zich zou moeten verschuilen, al dient ze dan wel naar kolonel Banks (Sterling – American Fiction, Waves, The Marvelous Mrs. Maisel (tv) – K. Brown) te luisteren natuurlijk.
Logischerwijs gaat dat direct allemaal mis, en waar de gehele mensheid vrij makkelijk intellectueel overtroefd kan worden door Harlan, blijkt Atlas natuurlijk wel een behoorlijk geduchte tegenstander voor hem te zijn. Zeker als ze tussendoor ook nog even haar PTSS van één van de grootste denkbare trauma’s weet op te lossen..!

Atlas-recensie: pfffffffff, wat een dumbed down-versie van veel dat je al kent, met ook wel wat opzichtige fouten...

Dumbed down
Volgens mij kun je uit bovenstaande plot-beschrijving al vrij goed destilleren wat ik van deze film vind. Eigenlijk is het een dumbed down-versie van allerlei films en thema’s die je al kent, maar dan zo inspiratieloos gemaakt dat ze gewoon opzichtig fouten erin gelaten hebben. Een hele simpele, maar die mij wel flink in de weg zat en tekenend is, is dat Atlas’ karakter wordt neergezet als iemand die superslim is, continu AAN staat, en daardoor bij elke koffiemachine die ze tegen komt “STERKE AMERICANO KOFFIE” roept. Oftewel: ze drinkt haar koffie sterk en zwart! Richting het einde van de film, waarin haar wantrouwen voor alles en iedereen duidelijk onderdeel van het thema is, moet ze zich echter openstellen, en even snel veel persoonlijke zaken spuien. En wat denk je, dat ze als opvallendste bekentenis daar ineens zegt? Inderdaad: ze drinkt haar koffie met maar liefst drie klontjes suiker, en soms – om nog even intimiteit te veinzen – is ze ‘zo stout’ dat ze wel vier klontjes pakt…
Mogelijk voel je nu alsof ik spreekwoordelijk met een mier aan het neuken ben, maar als je je bedenkt hoe gruwelijk makkelijk ze gewoon iets anders hadden kunnen verzinnen, dat hetzelfde effect had gehad (had haar laten vertellen dat ze haar tanden soms wel eens vergeet te poetsen, of dat ze niet altijd haar afval scheidt, of enige ander triviaal feitje over haar leven), dan lijkt het bijna opzettelijk amateuristisch geschreven.

Crew & cast
Maar scenaristen Leo Sardarian en Aron Eli Coleite lijken ook totaal geen ervaring te hebben om zo’n ‘grote’ film zomaar te kunnen schrijven. Voor Sardarian is het sowieso z’n eerste speelfilm, nadat hij aan een hier onbekende tv-serie (StartUp) heeft gewerkt. Hij heeft overigens wel nóg een scifi met regisseur Peyton op de spreekwoordelijke rol staan, maar die verwacht ik niet op m’n watchlist te zetten, so to speak. Coleite valt daarnaast als naam meer op dan met wat er op z’n oeuvre staat. Hij schreef ook enkel mee aan een aantal hier niet vertoonde tv-series. Brad Peyton regisseerde overigens wel mijn ‘2015 guilty pleasureSan Andreas, en werkte daarvoor ook al met Dwayne Johnson samen aan Journey 2. En waarschijnlijk zijn dat vrienden, want hij maakte ook die Kong Universe-wannabe Rampage
Jennifer Lopez wilde waarschijnlijk (nog?) een keer een stoere actierol spelen, aangezien ze ook een van de producenten van de film is. Leeftijdstechnisch past ze eigenlijk ook helemaal niet als de ongeveer 35-jarige Atlas, maar soit… Simu Liu herken je natuurlijk van die best geslaagde Marvel-film Shang-Chi and the Legend of the Ten Rings, en hij stond bij de Oscaruitreiking naast Ryan Gosling op het podium als één van de Kens uit Barbie. Hier doet ie met z’n rol wat ie moet doen, maar helaas lijkt hij niet zoveel te hebben hoeven doen. Net als Sterling K. Brown, wiens grote charisma hem direct doet opvallen, maar waarmee de makers eigenlijk niks ‘doen’ verder…

Final credits
AtlasOoooooooooh, en dan besef ik me nu pas dat “Atlas” natuurlijk slaat op de grote verantwoordelijkheid die het hoofdkarakter in de film draagt. Alsof ze het gewicht van de gehele mensheid en aarde meezeult. Oooooooooh, als dát de verklaring is, dan moet ik al het bovenstaande misschien wel herzien, want als alles zoveel dubbele betekenissen heeft: 😳😳
Haha, nee, tuurlijk is dat niet het geval…
Daarnaast was het overigens ook niet de aarde die Atlas op z’n schouders meezeulde, maar de ‘hemelse sferen’. Maar dat ze zoiets niet verder uitgezocht hebben (het duurde 11,6 seconden voordat ik dit zojuist ontdekte), dat maakt mijn verbazing dus nóg groter, dat deze film dus een hoger IMDb-punt krijgt dan de film die ik net hiervoor recenseerde (Arcadian).
Kijk deze niet, of zet ‘m af zodra je voelt dat ik hierboven ‘gelijk’ had, zodat Netflix ook weet dat ze met zo’n rotzooi de plank wel volledig mis slaan…

IMDb: https://www.imdb.com/title/tt14856980