Godzilla X Kong: The New Empire (2024)
Commercieel gezien is het beste aan een verbruiksproduct dat je het na verbruik eigenlijk direct weer vergeet, zodat je hopelijk weer sneller zin krijgt om weer te gaan verbruiken. Nou, aan het eerste deel van die stelling voldoet dit massaproduct met gemak. En over het tweede deel ben ik (net) niet zo negatief als je mogelijk denkt, want Godzilla X Kong: The New Empire is zeker ook makkelijk behapbare quatsch, waar ze zo nog tientallen nieuwe varianten van kunnen maken. Waardoor je deze dus ook net zo goed kunt overslaan hoor, zoals ik met de vorige, Godzilla vs. Kong volgens mij ook gedaan heb. Al zegt deze twijfel – of ik die überhaupt wel gezien heb – natuurlijk ook genoeg over hoe betrokken ik me voel bij deze franchise. Dus vergeleken met Godzilla Minus One is deze film gewoon best slecht in z’n opzichtige commercialiteit, al deed één uitspraak van Bryan Tyree Henry mij bijna alles vergeten.
Bijna…
Het verhaal
Openend in ‘Hollow Earth’, zien we hoe de oude Kong daar behoorlijk eenzaam rondstruint. Hij is de apex predator van het gebied, iets dat hij toont met technologische vondsten die me wat aan Roadrunner deden denken. Maar hij is dus op zoek naar iets van ‘familie’. Iets waar de jonge Iwi Jia (Kaylee Hottle) op het normale aardoppervlak ook mee worstelt. Ze kan namelijk wel communiceren via gebarentaal met Kong en surrogaat-mama Doctor Andrews (Rebecca – Vicky, Cristina, Barcelona, The Town – Hall), maar die is veel te druk met het runnen van ’titanen-managementbureau’ Monarch, dat super neoliberaal de macht heeft ‘gekregen’ (?) over al het onderzoek dat met die holle aarde te maken heeft.
Ondertussen lijkt Godzilla – die onze aardoppervlakte ‘bewaakt’ – iets aan te voelen komen, want hij/zij is behoorlijk druk om zoveel mogelijk nucleaire (en andere) energie tot zich te nemen. Ergens komt namelijk een noodoproep vandaan, die niet alleen Jia waarneemt, maar die ook door Godzilla is waargenomen. En dat zet onze ‘band of brothers & sisters‘ aan tot het vormen van L.O.T.R.-achtige queeste naar de binnenkant van onze planeet, waar ze niet één of twee verrassingen tegenkomen, maar wel drie…
Lukt het onze helden om de wereld wederom te redden – Brian Tyree Henry’s Bernie is ook weer van de partij – ondanks dat ze natuurlijk geen enkele match zijn voor al die titanen die nogal rücksichtslos zowel Honolulu als Rome als weet ik welke andere grote stad volledig verwoesten..?
Standaard queeste-formule
Ja, daar moest ik wel diverse keren aan denken, in hoe makkelijk wij als mensheid schijnbaar over al die verwoesting van een grotere macht heen schijnen te stappen. In het Marvel Cinematic Universe heeft die aanval op New York echt een plek in de geschiedenis gekregen, maar hier wordt alles gewoon terloops en keihard platgegooid zonder enige ‘napraat’. Nu past dat dan wel weer bij die originele allesvernietigende potentie in de originele Gojira-films (nu neem ik Godzilla Minus One als mijn referentie om dat te claimen ;)), maar doordat de rest van deze film(franchise) zo opzichtig standaard ‘Hollywood queeste’ is, werkt die ‘disconnect‘ die daarvoor nodig is toch niet. De subtiele balans waar een écht dramatisch-menselijk laagje voor kan zorgen ontbreekt hier eigenlijk volledig, waardoor alles dus als standaard werk aanvoelt. Dus mét een groepje avonturiers met daarin een paar mensen waarvan je op voorhand al weet dat die het niet zal overleven, een luidruchtige gast met z’n hart echt wel op de goede plek, een grappige sidekick (die dan ook wel een geweldige “Oh my (of was het “Dear”?) Mulder and Scully!!” mag slaken) en een kindje om onze aandacht nóg steviger vast te houden. Maar mogelijk wordt dit allemaal wel het makkelijkste getoond in die scène waarin Doctor Andrews gelukkig precies op het juiste moment een geschiedenisles over de Iwi op tv aanzet, zodat mensen die het vorige deel gemist hebben (zoals ik), even handig bijgepraat worden. Totaal onlogisch dat Andrews dat op dat moment van haar leven/dag/drukte op zou zetten, maar wel handig voor ons…
Cast & crew
En die luiheid is ook wel doorgetrokken in de casting. Dan Stevens, bij menigeen bekend uit de tv-serie Legion, wordt hier beetje als een Star Lord (uit Guardians) neergezet, maar dan met een wannabe-Sharlto (District 9, The A-Team) Copley-accent met ook een letterlijke verwijzing naar Ace Ventura: a.k.a. bij elkaar geraapt als ware het door ChatGPT ‘bedacht’. Hall lijkt best wat overgekwalificeerd hier, maar dat is in zulke films wel vaker het geval. Ze doet met haar moederinstinct-rol wat ze kan, maar veel ‘vlees’ zit er ook niet aan verder. Hottle’s Kindchenschema werkt als een aardige malle, en daar zullen ze zich bij de casting-afdeling ook wel wat schouderklopjes voor geven. Van Brian Tyree Henry (zouden “Brian Tyree” z’n voornamen zijn, of alleen “Brian”?) ben ik al ‘fan’ sinds de tv-serie Atlanta (waar ook The Book of Clarence‘ LaKeith S. mee doorbrak), maar hij toont de laatste jaren dat hij allang fans heeft bij grote Hollywood-studio’s. Zo zat hij ook al in Bullet Train, Eternals en (met z’n stem in) Spider-Man: Across the Spider-Verse. Verder viel mij niets echt op qua casting, maar dat zal bij zo’n film niet zo’n hele grote verrassing zijn…
Regisseur Adam Wingard maakte eerder dus ook Godzilla vs. Kong, maar z’n achtergrond is in horror. Ik herinner me A Horrible Way to Die nog uit de videotheek, maar ook You’re Next en V.H.S. waren mij niet onbekend. Jammer dat hij een volledig overbodige Blair Witch–remake heeft gemaakt in 2015. Maar toch kreeg hij toen dus de macht om die eerdere ‘ontmoeting’ tussen Kong en Godzilla al te regisseren. Maar ergens voelt dat toch alsof hij zich gewoon heel goed heeft binnengewerkt in een studio. Net zoals de keuze voor het schrijversteam ook een beetje aanvoelt als the usual suspects qua ervaring: Terry Rossio schreef ooit mee aan de eerste Shrek, maar ook veel eerder al aan de Aladdin-comic en een aantal Pirates of the C.-films. Simon Barrett lijkt Wingards lifetime-collaborator te zijn, want hij werkte volgens mij aan zo goed als al Wingards eerdere films mee als scenarist. Jeremy Slater lijkt toegevoegd om de franchise-serie-potentie verder te versterken, als je kijkt naar z’n recente werk voor series als Moon Knight, The Umbrella Company en The Exorcist (waar dus schijnbaar ook een serie over is gemaakt?).
Final credits
Niet zo verwonderlijk dus dat ik als één van m’n eerste aantekeningen op z’n Brabants schreef: “Wanne kwats, zo kunnen ze gewoon nog honderden films maken!“. En dat is ook zeker waar, waarbij het mij dus cynisch maakt dat datgene dat sommige CEO’s in Hollywood als 100% positief zien, voor serieuzere filmliefhebbers (waar ik jou ook onder schaar :)) voor 95% toch wel negatief is.
“Maar dan blijft er 5% over Filmofiel!“, hoor ik je nu denken. Inderdaad… Die vrij ‘standaard verleidingstechnieken’ werken bij mij ook echt wel hoor. En aan spektakel geen gebrek..!
Maar hoe meer je ziet, of hoe bewuster je films beoordeelt, dus te opzichtiger die technieken worden. En bij Godzilla X Kong: The New Empire worden deze af en toe zelfs helemaal niet verhuld…