Am I OK? (2022)
Zo’n zelfreflecterende vraag als titel van een film trekt mijn aandacht sowieso wel, al bleek Am I OK? vooral een BFF-coming-out/of-age-comedy van zeker één opvallende regisseur: stand-up comedian Tig Notaro. Samen met Stephanie – In a World… – Allynne vertelt ze een verhaal over hartsvriendinnen, waarvan er één (Sonoya – Devs (tv), Ex Machina, Annihilation – Mizuno) plotsklaps besluit haar carrière voort te zetten in een ander land, terwijl de ander (Dakota – Madame Web, Fifty Shades – Johnson) en nog grotere ‘verrassing’ in petto heeft, en zich tussentijds ook nog de titel afvraagt…
Het verhaal
Lucy (Johnson) is eigenlijk schilder maar verdient haar geld met echt totaal niks doen bij een massagesalon, terwijl haar beste vriendin Jane (Mizuno) steeds meer carrière maakt bij het reclamebureau van Stu (Sean – Will & Grace (tv) – Hayes). ’s Avonds zijn ze veelvuldig in het uitgaansleven van Los Angeles te vinden, waar ze het over zo’n beetje alles hebben. Eén van de onderwerpen is Lucy’s moeite met daten, terwijl Jane’s vriend Danny (Jermaine – Sorry to Bother You, Coming 2 America – Fowler) bijna te perfect lijkt. Ondanks hun hechte vriendschap lijken ze ook wel iets teveel met zichzelf bezig, waardoor het niet als grote verrassing komt als de van oorsprong Britse Jane graag ingaat op een promotie op haar werk: het opzetten van een branche van het bureau in Londen.
Zeker als de vriendinnen – volledig volgens de formule van dit soort ‘buddy-films’ (is daar geen vrouwelijke variant van?) – wat gebrouilleerd raken na een kleine ruzie die ontaardt in het over-en-weer-schreeuwen van kleine pijnpuntjes die ineens supergroot lijken (herkenbaar voor velen, verwacht ik). Ondertussen heeft Lucy aangegeven dat ze twijfelt of ze niet gewoon lesbisch is, waarin Jane haar ook aardig (en ongevraagd?) pusht.
Gelukkig heeft Lucy een behoorlijk touchy collega-masseuse in de vorm van Brittany (Kiersey – Monarch: Legacy of Monsters (tv), Dope – Clemons), en zij neemt Jane’s rol wel erg graag over. Niet veel later heeft Lucy ontdekt dat haar homoseksuele vermoedens meer dan waar blijken, maar heeft Jane haar vertrek naar Londen inmiddels vervroegd. Maar maar maar, die dames moeten het toch nog wel goedmaken vóórdat ze emigreert..?
Fijne formulefilm
Ja, waar je die laatste zin soms cynisch mag/moet lezen op deze site, voel ik dat cynisme hier niet zo. Am I OK? is ook helemaal geen pretentieuze film, maar voelt ergens ook als soort vriendenprojectje dat zichzelf ook nooit echt serieus neemt (al is het onderwerp voor de makers dat volgens mij zeker wél!). Daarbij zijn de dialogen tussen de dames heerlijk direct en scherp, zoals je van een komedie-talent als Notaro wel mag verwachten (ze acteert overigens zelf ook wel eens). En dat levert dus een fijn maar voor mij ook makkelijk vergeetbaar tussendoortje op. Al verwacht ik dat velen hier ook best wel van zullen genieten. Terwijl het mij de kans geeft de loftrompet van zolder te halen, omdat één van de hoofdrolspelers een paar jaar geleden de hoofdrol speelde in misschien wel de beste en/of interessante tv-serie die ik de laatste tien jaar gezien heb…
Cast & crew
Een kortharige Mizuno was namelijk Lily in Alex Garlands Devs..!!! Daar was ze behoorlijk ‘ontdaan’ van haar schoonheid, juist doordat ze daar een nogal nerderige rol speelt, maar deze Japans-Britse actrice was – voordat ze ging acteren – dus ook balletdanseres en model. Iets dat leuk is voor het oppervlakkige genieten van deze Filmofiel, maar laat ik wat serieuzer blijven. Ze speelt haar rol namelijk wel met voldoende mysterie en een ‘screen presence potential‘ die Garland dus al veel eerder is opgevallen. Ze speelde namelijk eerder android/robot Kyoko in het über-interessante Ex Machina, volgens mij ‘iets onherkenbaars’ in Annihilation, de hoofdrol dus in het fantastische Devs, maar ook de politiestem in Men en recentelijk Anya in Civil War. Hoor ik daar het woord “muze” voorbijkomen..?
Fijn trouwens om Johnson weer in een gewoon bovengemiddeld goede film te zien na die verschrikkelijk mislukte Marvel-film (Madame Web). Nu weet ik niet hoe de queer-gemeenschap naar haar rol zal kijken, maar in mijn beleving (als cis-gender heteroseksuele man) was haar ‘switch’ best wat simpel. Mogelijke redenen: de makers hebben hier iets te makkelijk over gedacht, óf ik maak (zoals gewoonlijk) zaken véél groter dan nodig, en beoordeel hier iets met die insteek, terwijl het voor sommigen misschien wel juist geloofwaardig is, dat ze zo zonder al te veel drama zo’n grootse switch maakt? En daarom vind ik het ook wat lastig om Johnsons rol überhaupt te beoordelen…
Vanuit de makerskant kan ik me voorstellen dat Notaro wel wat van haar eigen leven in het verhaal heeft gestopt. Waarbij ik dus meer neig naar die tweede reden hierboven, aangezien deze oorspronkelijk “Mathilda Notaro” hetende dame zelf queer (lesbisch) is, en dus véél beter dit verhaal kan vertellen dan dat ik het waarschijnlijk kan beoordelen. Waarbij je haar kenmerkende deadpan comedy-stijl wel terug kunt horen in de dialogen tussen Jane en Lucy. Oooooooooh, en ik kom er NU dus ook pas achter dat mede-regisseur Stephanie Allynne al bijna tien jaar Notaro’s vrouw is, in real life. Dus ja Filmofiel, hoe gewoon je mond inzake beoordelen hoe ‘goed’ Lucy’s uit de kast komen in deze film wordt neergezet, want daar hebben de makers duizend keer meer verstand van dan jij..!
Final credits
Okay, en nu gewoon kort nog even terug naar de film, want ik denk dat velen deze kleine ‘slice-of-life-PLUS’-film wel kunnen waarderen. Misschien puur als leuk scherp tussendoortje dat je ook zo weer mag vergeten, maar mogelijk dat het voor sommigen ook wel wat kan helpen inzake hun eigen al dan niet uit-de-kast-komen. Al vind ik dat de potentie van de interessante titelvraag nooit volledig ingewilligd wordt, want zo’n vraag roept (bij mij althans) toch heel wat meer diepgravende diepgang op dan wat de film uiteindelijk biedt, if you ask me…
Aan de andere kant: de scherpe dialogen, de ontwapenende Johnson en de lekker mysterieuze Jane (die misschien ook wel de perfecte vriendin speelt voor iemand die een schop onder de billen nodig heeft, ook al zit daar ook wat pusherige projectie in..?) boden zeker genoeg om blij en ’tevreden’ te zijn dat ik de film gezien heb…