Kill (2023)
Het enige dat de intensiteit van de snoeiharde actie in deze Indiase megahit overtreft, is de dramatische intensiteit van zowel de good als de bad guys bij het verliezen van een metgezel. En aangezien er zo’n 50-60 mensen lijken te sterven in de megavette gevechten in een voornamelijk rijdende trein, biedt Kill dus nogal wat bloed én tranen.
En ik moet toegeven: ik ben zulk groots drama in dit soort actie-rollercoasters niet echt gewend, maar het werkte ook bij mij als een malle. Zo goed zelfs, dat Kill zeker wel een vermelding gaat krijgen als ik aan het eind van het jaar wat ‘best of’-lijstjes ga opstellen, verwacht ik…
Het verhaal
Onze protagonist is kapitein Amrit Rathod (Laksya/Laksh Lalwani), die aan het begin van de film met z’n grofgebekte broer Viresh (Abhishek Chauhan) terugkomt van een trainingsmissie. Dagenlang z’n telefoon niet kunnen gebruiken schrikken ze nogal als Amrits object of affection Tulika (Tanya Maniktala) tig appjes en voice-mails heeft achtergelaten. Tulika’s machtige vader, industrieel Baldeo Singh Thakur (Harsh Chhaya), heeft namelijk een geschikte huwelijkspartner voor z’n oudste dochter gevonden, en Tulika is dus zo goed als verloofd als Amrit ten tonele verschijnt. Al zien we aan alles in hun ontmoeting dat hún liefde de enige ware voor beiden is, dus het huwelijk dat papa wil zal – als het aan hen ligt – nooit gaan plaatsvinden.
Even later appt Tulika dat ze de trein naar Dehli nemen, en dat ze elkaar daar weer zullen treffen. Amrit en Viresh besluiten echter dezelfde trein te nemen, terwijl wij in een parallelle verhaallijn al hebben gezien hoe een aantal verdachte sujetten, onder leiding van de charismatische Fani (Raghav Juyal), de trein ook opgestapt zijn.
En waar Amrit en Tulika nog aan het smoezelen zijn om (nog) maar niet ontdekt te worden door papa, zien we hoe Fani en consorten de passagiers beginnen te beroven. Eerst nog vrij efficiënt, maar als Amrit, Viresh en vooral ook Tulika’s vader betrokken raken, begint de spreekwoordelijke poep snoeihard tegen de ventilator te klappen. En volgens mij verscheen toen ook pas de “KILL”-titel, want eigenlijk moet dan nog al het échte geweld en drama beginnen.
Zet je schrap
Ja, als westerling zonder echte kennis van Indiase cinema (buiten Bollywood dan, maar daar heeft Kill echt NIKS mee te maken) moest ik bij al dat lompe geweld zeker een paar keer aan de snoeiharde actie ‘blood & gore‘ van S. Craig Zahler denken, die me ooit achterover blies met Bone Tomahawk. Maar het is Zahlers Vince Vaughn-film waar ik vaker aan moest denken. Deels vanwege de thematiek, maar vooral ook hoe daarin ook volledig tot pulp geslagen schedels te zien zijn. Want ja: Kill is niet voor tere zieltjes. Maar net als bij Brawl in Cell Block 99 is al dat geweld van onze hoofdpersoon ook echt wel functioneel (en begrijpelijk). Daarnaast doet de setting wel denken aan een film als Snowpiercer (die zich ook volledig op een trein afspeelt) of Bullet Train, maar qua gevechten is het eerder die beruchte gang-scène uit de originele Oldboy. Zeker ook omdat er nogal creatief gevochten wordt met echt alles wat voorhanden is. En gelukkig zijn er bijna geen pistolen of geweren voorhanden, want dan was het knokken een stuk sneller voorbij geweest.
En net voordat je denkt “Damn, hoeveel cooler kan deze film nog worden?”, komt er natuurlijk een verplichte ‘snijwonden-en-buikspieren-voor-de-spiegel-bekijken-want-wonden-moeten-verzorgd-worden’-scène voorbij. Gelukkig heeft Amrit nét op tijd z’n arm verbonden, want de volgende aanval komt er alweer aan..!
Cast & crew
Heb sterk het gevoel dat de drie hoofdrolspelers mega-populair zijn in India, en hun (schoon)vaders en ooms in de film dat ook ooit waren. Nu heb ik daar weinig onderzoek naar gedaan, maar de twee interviews die ik met Lakshya en Juyal zag, tonen wel een zelfverzekerd charisma dat je bij debuterend acteurs weinig ziet. Hell, Lakshya heeft zichzelf zelfs een Prince-achtige éénwoordartiestennaam aangemeten. Als je zijn IMDb-oeuvre kijkt, dan valt op dat hij vooral erg actief is geweest in tv-series Porus en Pardes Mein Hai Mera Dil, maar lijkt z’n doorbraak gemaakt te hebben in MTV Warrior High. Juyal wordt ook behoorlijk gecredit vanwege z’n danskwaliteiten en -films, en mogelijk dat hij dat choreografisch wel heeft kunnen inzetten. Zoals je merkt: ik ben aardig wat aan het ‘gokken’, want heel veel meer weet ik niet. Wat wel duidelijk is, is dat de vele gevechten zeker een goede choreograaf doen vermoeden, en mogelijk was Juyal dat zelf wel (deels)? Overigens dacht ik Tanya Maniktala ergens van te herkennen, maar niks op haar oeuvre doet ook maar één belletje rinkelen verder. Misschien is ze wel gecast vanwege haar internationale schoonheidsappeal, en was mijn “Huh, ken ik haar ergens van?” wel de perfect gewenste reactie voor de studio…?
Want ja, er zit ogenschijnlijk een nogal grote studio achter deze film, want overal wordt genoemd hoe deze film van Dharma Productions is (in IMDb-teksten die overigens 100% zeker door ChatGPT zijn geschreven; wat een standaard-‘perfectie’). Dus in hoeverre regisseur Nikhil Nagesh Bhat echt de ‘baas’ was, dat weet ik niet. Al wil ik niets afdoen aan z’n actiechoreografie, gecombineerd dus met het zeer opvallend tonen van de emotionele pijn van zo’n beetje alle karakters in de film. Waardoor je je als kijker mogelijk wel onbewust gaat afvragen: “Waarom moet ik überhaupt voor Amrit c.s. zijn, want die anderen hebben net zoveel pijn en lijken ook voor hen juiste motieven te hebben?”
Final credits
Maar uiteindelijk doden Amrit c.s. enkel ‘bandieten’, terwijl Fani geen onderscheid maakt tussen een vechtende tegenstander of een onschuldige passant. En ja, ik ga zeker niet verklappen wie er allemaal wel niet dood gaan, maar dat ook jij verrast zult worden, dat verwacht ik zeker.
Nu heb ik zojuist even de trailer bekeken, en die lijkt bijna iets teveel te verklappen. Wel zitten er stoere liner quotes in als “A Dazzling Display of Brawler Mayhem!“, en inderdaad, de S. Craig Zahler-film die het vaakste in m’n ‘vergelijkingshoofd’ voorbij kwam, had inderdaad ook “Brawl” in de titel…
Want wát een emotionele brawl was dít..!