Mijn top 15 films van 2024
Traditiegetrouw zag ik gisteravond een film die onderstaande lijst in de war had kunnen gooien. Maar ik laat Robert Eggers’ nieuwste graag nog wat verder ‘indalen’ (m’n recensie volgt ook volgend jaar pas ;)), dus die zie je hieronder niet al te duidelijk terug in mijn top 15 van 2024. Omdat het zo’n opvallend goed horrorjaar was, gaf dat me ook een soort van excuus om ‘al die films’ (m.u.v. Demi Moore’s comeback-topper) op één horrorplek te gooien…
2024 recap
Geen SXSW afgelopen jaar, dus heb geen vette wereldpremières met aanwezige sterren aanschouwd dit jaar. Wel zag ik in februari in New York een meer dan opvallend goede film, en kwam dit jaar wél een film uit waarvan ik de makers zag op dat geweldige festival in Austin, Texas vorig jaar. Wat overigens niet de enige reden is dat deze film – met een pré-Killers of the Flower Moon-Lily Gladstone – ook in onderstaand lijstje verschijnt.
Ook bevat onderstaande lijst een paar films die voor m’n gevoel eigenlijk bij 2023 hoorde, maar die ik wel pas dit jaar zag. Daarnaast is m’n top 1-film van afgelopen jaar niet alleen een über-persoonlijke favoriet (ik zag de screener al zeker drie keer!), maar ook een film die eigenlijk pas over een paar weken uit zou komen, maar volgens Pathé Thuis wél al te zien is…
Okay, genoeg getyp, hier volgt Filmofiels persoonlijke top 15 van beste films die ik afgelopen jaar zag:
- Saturday Night
Inmiddels dus al 3,5 keer gezien, deze film over de anderhalf uur vóór de allereerste Saturday Night (Live)-aflevering in oktober 1975. Too incrowd voor velen (zeker voor één van de vrienden waarmee ik ‘m keek (dat was die 0,5x)), maar voor mij de perfecte reden waarom ik óók fan ben van New York City. Iets dat door Gabriel LaBelle’s Lorne Michaels perfect wordt verwoord als Willem Dafoe’s karakter hem het vuur toch wel voorbij z’n schenen legt. - The Zone of Interest
Voor m’n gevoel een 2023-film, maar gezien de urgentie van het onderwerp ook één van de indrukwekkendste films in járen. De herinnering aan de sound design geeft serieus nog altijd kippenvel. - The Substance
“Barbie if it was made by one of the Cronenbergs“, zou de oneliner zijn als ik ‘m Engelssprekende vrienden zou moeten aanraden. En een aanrader is deze vlijmscherpe aanklacht tegen hoe ‘Hollywood’ (en/of ‘de wereld’) vrouwen behandelt..! - Anora
Sean Baker blijft maar raak schieten, nu met een heerlijke ride met de vrijgevochten, verliefde en stoere Ani die niks moet hebben van opgelegde regeltjes, familiehiërarchieën of onzekere henchmen, toch..? - All of Us Strangers
Paul Mescals beste film dit jaar (m’n hoofd probeert Gladiator II echt hard te vergeten), over realiteit-overtroevende liefde, ongegeneerd ‘vrij’. - Poor Things
Ik vond deze Lanthimos-film zo geweldig, dat ik zijn laatste (Kinds of Kindness) nog altijd wat vermijd, want ik wil m’n herinnering aan Emma Stone’s dansende ‘Frankensteintje’ nog even top of mind houden, als ik aan die gekke Yorgos’ heerlijk feministische malakkias denk… - How to Have Sex
De film die zelfs mij ‘vadergevoelens’ liet voelen, want ik wilde Mia McKenna-Bruce’ Tara graag beschermen of zo? Goed grijs over hoe consent ingewikkeld is, zeker als je ook nog een onzekere (post-)puber bent. - Joker: Folie à Deux
Het is dat ik vooraf al veel negatieve reacties had gehoord, anders was m’n verbazing na afloop nóg groter geweest. Of was dat tegendraadse ook de reden dat ik Todd Phillips’ eigengereide vervolg op z’n mega-succes juist vet vond? Beetje vergelijkbaar met wat David Lynch met Twin Peaks: The Return deed; ‘onze’ (simpele, commerciële) verwachtingen op de hak nemen. - Fancy Dance
Na regisseur Erica Tremblay’s talk op SXSW 2023 wist ik dat ik haar film – met ene Lily Gladstone, nog voordat Scorsese haar ontdekte? – móest zien. Aan het eind begreep ik wat Tremblay in Austin bedoelde, met hoe we té gewend zijn aan Hollywood-drama (dat verdacht veel overeenkomt met hoe mannen problemen op denken te moeten lossen). - American Fiction
Voor m’n gevoel een beetje onder de radar gebleven, maar deze film raakte me een stuk harder dan ik verwachtte (of hoopte). En dat kwam niet alleen door Wrights en Browns acteerskills… - Emilia Pérez
Nóg een musical in m’n top 15, maar net als bij Joker 2 herinner ik me de zangpartijen veel minder dan de film zelf. Hoe je een ongeloofwaardig-klinkend verhaal niet alleen geloofwaardig, maar ook nog prachtig meeslepend krijgt. - The Monk and the Gun
Mogelijk de opvallendste film in dit lijstje (alhoewel die bevers hieronder ook meestrijden), maar ik zag deze Bhutaanse film – met verdomd scherpe, maar ook subtiele kritiek op onze westerse levenswijze – in een hippe bioscoop in New York en was vooral blij hoe intelligente Amerikanen wel door hadden dat niet iedereen onze westerse ‘superioriteitsgedachten’ deelt. - Hundreds of Beavers
By far de goedkoopste productie in dit lijstje, maar mede daardoor mogelijk ook de meest creatieve, schattige en leuke film van het jaar? - Megalopolis
Mogelijk nog verguisder dan Joker: Folie à Deux, maar ik ging bijna te goed mee in Coppola’s koortsdromerige, megalomaan-persoonlijke visie op ‘alles’ (ja, deze film zal zich waarschijnlijk blijven ‘bewegen’ in mijn hoofd/beleving). - HORROR
Okay, dit is m’n 2024 ‘horrorhoopje’, want met Nosferatu, Dream Scenario, Longlegs, Talk to Me, Late Night with the Devil, Strange Darling, I Saw the TV Glow en It’s What’s Inside zag ik wel erg veel geweldigs, en dat uit een genre dat ik ooit zeker een decennium heb vermeden omdat ik enge films niet trok…