Captain America: Brave New World (2025)
Nee, dit Marvel-pad lijkt nogal wat verkeerde afslagen genomen te hebben. Naast het erg slecht geschreven script (dat ook inhoudelijk voor vertrouwensproblemen zorgt), moet je je ook nog herinneren wat er in The Incredible Hulk in 2008 (!!!) gebeurde, want anders snap je waarschijnlijk niks van het verhaal. Ik dacht dat het kwam doordat ik die The Falcon and the Winter Soldier-serie niet gezien heb, en ik ook die bewust verwarring zaaiende What If..?-serie heb overgeslagen, maar ze lijken echt volledig de kluts kwijt te zijn daar. Of is het één grote test om alleen nog die mensen te vermaken, die onder een Marvel-dekbed slapen, nadat ze een schietgebedje hebben gedaan tot de god van de commercie..?
Lijkt me niet zo’n grote doelgroep, en ik weet één ding zeker: ik behoor daar zeker niet toe!
Het verhaal
Je moet je herinneren dat na het duel om Harlem, waarin de Hulk en de Abomination die halve NY’se wijk hebben verwoest, de nog door William Hurt gespeelde Thaddeus Ross kwaad bloed heeft gezet bij z’n dochter (Liv Tyler). Hurt is inmiddels overleden, dus voormalig oorlogsgeneraal Ross wordt nu gespeeld door Harrison Ford, en is aan het begin van de film verkozen tot president van de Verenigde Staten. Vijf maanden later krijgt Sam Wilson (Anthony Mackie), die nu Captain America is, opdracht om een vat adamantium terug te veroveren van bad guy Sidewinder (Giancarlo Esposito). Dat stofje schijnt nog beter te zijn dan vibranium (wat Black Panther nogal hielp), dus het is nogal gewild. En schijnbaar is adamantium te verkrijgen op één of ander apart eiland, dat ergens ooit (oh ja, in die mislukte Eternals) ineens uit de Indische Oceaan is omhooggekomen.
Tijdens een hoge top in het Witte Huis wil president Ross, in aanwezigheid van ‘alle’ wereldleiders, een verdrag tekenen waarin het delven van dat kostbare goedje netjes geregeld wordt, en niet één land ermee vandoor gaat. Ook Sam is aanwezig, samen met z’n nieuwe Falcon a.k.a. Joaquin Torres (Danny – Top Gun: Maverick – Ramirez) en oud-trainer (en voormalig Captain America????) Isaiah Bradley (Carl – Alias (tv), The Fall of the House of Usher (tv) – Lumbly). Plots grijpt Isaiah echter een pistool van iemand, en probeert hij de president te vermoorden. En hij is niet de enige schutter.
Veel consternatie later is de moordaanslag mislukt, hebben we ontdekt dat er ook nog een voormalig Black Widow (Shira Haas) rondom de president hangt, en staat het verdrag op losse schroeven. Sam weet allang dat Isaiah nooit zo’n aanslag zóu plegen (ook al is hij schijnbaar decennialang opgesloten door de Amerikaanse overheid), en wij als kijkers weten ook allang dat er iets van mind control heeft plaatsgevonden. Langzaam komen we erachter wie het meester-‘brein’ achter deze strapatsen is, en valt ons ook steeds meer op dat Ross wel erg vaak naar dat pillendoosje in z’n broekzak grijpt. Oh oh, er gaat toch niet ook nog iets met hem gebeuren hè..??
“Pfffffffffff“
Ja, ik verwacht dat jij dat ook enkele keren dacht bij het lezen van bovenstaande. En dan heb ik nog veel achterwege gelaten, want qua plot moet je dus echt een Marvel-studie op Nerd University gevolgd hebben. Een deel van het exposé hebben ze opgelost door een soort dialoog-jump-cuts, waarin belangrijke scènes worden naverteld met teksten als “Goed dat je dat en dat en dat en zo gedaan hebt!“, maar dat is zeker niet het slechtste aan het scenario. Nu verwacht ik dat de scenarioschrijvers zelf ook veelvuldig de kluts kwijt moeten zijn geweest, want als je inderdaad terug moet naar een film uit 2008, en ook Eternals vaker hebt moeten kijken dan één keer, dan benijd ik je zeker niet. Terwijl ik echt nog altijd wel de droom heb om ooit zelf een fantastisch verfilmbaar scenario te schrijven. Maar ik denk oprecht wel dat ik zou passen voor een film als deze…
En dan heb ik het probleem van het slechte schrijven nog eens niet benoemd (al voel ik door bovenstaande nu bijna medelijden met de scenaristen): als je in een film, waarin karakters elkaar bedriegen en te slim af moeten/willen zijn, nogal wat onlogische karakterkeuzes verwerkt, dan weet je als kijker dus op gegeven moment niet meer of iemand/iets gewoon slecht geschreven is, of dat het een über-slimme move van de bad guy is. Zeker als die bad guy ook nog iemand is die alles en iedereen zeker één stap voor is…
Cast & crew
Als ik zeg dat die bad guy wordt gespeeld door Tim Blake Nelson – toch een karakteracteur in geweldige films als O Brother, Where Art Thou, Donnie Brasco, The Thin Red Line, Syriana, The Good Girl en The Ballad of Buster Scruggs – dan weten eerdergenoemde Marvel-aanbidders waarschijnlijk alweer genoeg. Verder doet Ford ‘gewoon’ zijn ding, maar ik vond hem zoveel beter passen en fijner aanwezig als aging psychotherapeut in de serie Shrinking (die ik pas vorige maand ontdekte). Verder zijn dit natuurlijk niet de films waarin acteurs excelleren, en het enige dat ik wat opvallend vond, was dat Liv Tyler voor één shot schijnbaar langsgekomen is.
Captain America: Brave New World is geregisseerd door Julius Onah, die veel ervaring opdeed met kortfilms (en een videoclip voor Avicii), en inmiddels vier speelfilms heeft geregisseerd, waarvan er één boven de 6 scoort op IMDb. Dat is Luce uit 2019, met Naomi Watts, Octavia Spencer en Kelvin Harrison Jr.. Die heb ik nooit gezien, maar gezien Onahs eigen Afrikaanse afkomst, kan ik me voorstellen dat dát een verhaal is waarbij hij wel iets van gepassioneerde urgentie voelde. In tegenstelling tot het overduidelijke ‘werk’ dat hij voor Marvel heeft uitgevoerd hier. Net zoals z’n medescenaristen Rob – The Princess and the Frog – Edwards, Malcolm – The Falcon and the Winter Soldier (tv), de Fresh Prince-ripoff Bel-Air (tv) – Spellman, Dalan – The Falcon and the Winter Soldier (tv), Iron Sky 2 – Musson en Peter – The Longest Week – Glanz waarschijnlijk niet al teveel voldoening uit hun werk hebben gehaald, maar mogelijk wel uit hun paycheck? En serieus, ik hoopte door die opsomming wat andere, en mogelijk betere films te kunnen taggen om deze recensie qua SEO wat omhoog te vijzelen (werken veel interne links nog altijd positief daarin?), maar ten eerste zit daar dus weinig soeps tussen…
Final credits
Ten tweede wil ik me naar jou verontschuldigen voor dit ietwat commerciële uitstapje mijnerzijds, maar hopelijk vergeef je me dat wel, als ik jou met deze recensie heb doen voorkomen dat je bijna twee uur in deze film hebt gestoken. Want echt, zonder mensen die daar boodschappen doen te willen beledigen, Captain America: Brave New World voelt wel beetje aan als de Lidl (of zelfs ViaPlay) versie van Avengers.
Ik denk dat Marvel mij inmiddels kwijt is als fan, helaas…