Trolljegeren (a.k.a. Troll Hunter – 2010)
De reden dat ik deze film zaterdagavond keek was dat ik er best wat aardige dingen over had gehoord en die 7,1 op IMDb. Een 7,1 voor een film over een stel studenten die per toeval op een trollenjager in de Noorse bergbossen stuit, resulterend in een found footage-film (denk Cloverfield, The Blair Witch Project), met 1st-person camera en alles. Jammer dat ze af en toe toch breken met de illusie dat het écht gevonden materiaal was door onder andere passeershots van de auto waar ze in zitten te tonen, want daarmee halen ze de geloofwaardigheid wat onderuit.
Hey wacht, geef ik nu ‘onbewust’ een groot compliment, door de geloofwaardigheid van een film over trollen af te wegen op basis van technische zaken, in plaats van op basis van de inhoud..? Normaliter ga je bij een film over trollen niet zeuren over geloofwaardigheid, want de hoeveelheid ongeloof die je moet willen suspenden is sowieso al erg groot. En de documentaire-stijl van de film helpt daar bij, want de drie studenten zijn initieel zelf natuurlijk ook nogal sceptisch. Maar daarvoor moet ik eerst iets meer over ’t verhaal vertellen.
De studenten maken voor school een video-opdracht. Ze hebben gehoord over een stroper die wilde beren aan het afschieten is, maar dat is een taak van de officiële beerschieters van de regering, dus deze Hans lijkt een interessant onderzoeksonderwerp. Hans is echter niet zo happig op pottenkijkers, en het duurt dan ook zeker een half uur voordat hij de kids wel toelaat. Daarvoor hebben ze ‘m wel al gevolgd tot in de onherbergzaamste gebieden van Noorwegen en moesten ze al op de vlucht voor een trol met hondsdolheid, maar toch.
“Say what?“, hoor ik je denken. En inderdaad: ze worden, na een overigens behoorlijk lange intro, ineens achterna gezeten door een hondsdolle trol. Eén van de studenten wordt zelfs gebeten of gekrabt, maar in zijn ongeloof blijft hij volhouden dat het een beer was.
Nadat Hans wat is ontdooit blijkt hij echter een vriendelijke ex-marinier met nogal wat aanmerkingen op z’n baas en het beleid dat de Noorse regering voert inzake de trollen. Hans moet namelijk zorgen dat de trollen in de voor hen bestemde gebieden blijven, en als ze dan Duitse toeristen en vee gaan opeten, dan wordt het lastig om het bestaan van de trollen te blijven ontkennen. Hans is echter een wat gefrustreerde maar hardwerkende ambtenaar, dus de film van de studenten lijkt hem een goede manier om de zaak eens te laten escaleren. En gelukkig maar, want anders was het een vrij korte film geworden…
Het leuke aan de film is dat je voelt dat er veel passie in de film is gestoken. Daarnaast is de film bij vlagen ook écht spannend, en werkt de documentaire-stijl buiten die enkele momenten om eigenlijk best goed. Na een initiële schrik van een driekoppige trol kreeg ik daarna wel zin om verder met ze op reis te gaan en nog andere trollen te gaan zoeken, tot uiteindelijk natuurlijk de Jotnar tevoorschijn komt: een trol van zo’n 30 meter hoog..!
De film eindigt nogal abrupt en ergens is het ook jammer dat ze voor het ‘gevonden materiaal’-principe hebben gekozen, want daardoor weet je dat er een wat abrupt einde moet gaan komen. Ze hadden het ook op een andere manier kunnen doen, en dan had ik het helemaal niet over Cloverfield of Paranormal Activity hoeven te hebben. Want Trolljegeren bevat genoeg authenticiteit, donkere Scandinavische humor en bevredigende special fx die van deze film een bescheiden hit op diverse (fantastische) filmfestivals heeft gemaakt.
Ik heb me ook vrij kostelijk vermaakt, ondanks dat ik weinig meevoelde met de karakters (buiten Hans om dan). De trollen zien er uit zoals je verwacht, maar dan GRUWELIJK groot, het bloed vliegt af en toe letterlijk bijna door de camera heen, en het feit dat trollen christenen kunnen ruiken zorgt niet alleen voor leuke spanning, het geeft ook aan waar de originele trolverhalen vandaan komen: uit de Noorse ‘heidense’ folklore. En een belangrijke vraag die in de film wordt gesteld: als ze christenen kunnen ruiken, hoe zit dat dan met moslima’s? ;)