Mission: Impossible – Ghost Protocol (2011)

Yes, Mission: Impossible – Ghost Protocol zorgde er gisteren voor, dat toen ik na afloop nogal onhandig op de fiets aan het bellen was en daardoor onderuit of over de kop ging (ik weet het niet zeker meer), ik binnen een seconde m’n telefoon weer opgeraapt had en alweer op m’n fiets zat alsof er niets gebeurd was. Een beetje hetzelfde gevoel als wat ik ooit na The Karate Kid en ook na The Expendables had: adrenaline..!
En dan vergeef ik ze het enorm slechte acteerwerk van Paula Patton wel.

Okay, natuurlijk moet je je niet al te veel rationele dingen afvragen bij een film die het woord “onmogelijk” in de titel heeft. Zoals hoe ze bv. aan al dat geld komen om die gadgets (en die geweldig futuristische BMW i8, die in 2014 op de markt komt en 1 op 40 gaat rijden!) te kunnen betalen nadat het IMF (nee, hier is het een afkorting voor “Impossible Missions Force”) is ontbonden omdat Ethan (Tom Cruise) beschuldigd wordt van ’t opblazen van een deel van ’t Kremlin. Fijn overigens dat Poetin Hollywood aan het helpen is om oude Koude Oorloggevoelens weer ‘actueler’ te maken, want dat geeft de film wat extra realisme.

Ja, Mission: Impossible – Ghost Protocol is één grote blockbuster-of-a-movie, met echt geweldige actiescènes, waarvan er één bijna te veel werd voor iemand met hoogtevrees als ik. Damn o damn, wat een hoog gebouw is de Burj Khalifa in Dubai. En waarom moet hij daar dan aan de buitenkant tegen de ruiten omhoog klimmen? En dan weer naar beneden, todat hij erachter komt dat het koord waar hij aan hangt wat te kort is? Pffffffffff, ik krijg weer kippenvel as ik eraan terugdenk…
En ’t meest bewonderenswaardige aan de acteur Tom Cruise is mogelijk dat hij al z’n stunts in deze film zelf gedaan heeft! Kijk de film en geloof me niet. Ik heb net een nogal slecht YouTube-filmpje gekeken met daarop één van de stunts op dat hoogste gebouw van de wereld (828m hoog!), en dat trok ik weer bijna niet…

Het verhaal in deel 4 van deze franchise gaat overigens van Boedapest naar Rusland en dan via Dubai naar Mumbai en dan ook nog vrij snel naar San Francisco. Tom Cruise wordt ditmaal vergezeld door Simon – Shaun of the Dead – Pegg, Jeremy – The Hurt Locker – Renner en eerdergenoemde Paula – Precious – Patton. Simon Pegg speelt z’n rol van sullige high-tech gast wederom met verve, en gelukkig wordt hij goed gedoseerd. Jeremy Renners rol is interessant, maar had wel iets meer backstory verdiend. En dan even over de gruwelijk appetijtelijke maar o zo slecht acterende Patton. In Precious speelde ze de rol van lerares, en de scène waarin ze “I love you” tegen Precious zegt is waarschijnlijk ook het enige mindere aan die film. Ik was die scène alweer vergeten (omdat die film overall zo goed was), maar nu ik haar in deze film heb zien ‘acteren’ herinnerde ik me dat weer.
In een film waarin complotten en vooral persoonsverwisselingen een belangrijke rol in het verhaal hebben, moet je als acteur dus ook kunnen spelen dat je acteert. Maar als je primaire acteren dan niet adequaat is, dan roept dat niet alleen twijfels op over de loyaliteit van het personage, maar ook vragen over eventuele dubbele agenda’s, wat best in een verhaal als dat van deze film zou passen. Maar hier blijkt het dus gewoon echt slecht acteren, en dat maakt haar personage vrijwel continu irritant om naar te kijken. En dat is zeker jammer…

Maar naast dit minpunt (plus de ongeloofwaardigheid van wat ik in de tweede alinea noemde) heb ik me dus wel ontzettend vermaakt. Ik zag ‘m ook nog in een IMAX-zaal, wat die hoogtevrees enkel verergerde natuurlijk. De slechteriken worden trouwens verrassend gespeeld door Michael – Millennium – Nyqvist en Léa Seydoux, die je mogelijk kent als boekenverkoopster in Woody Allens Midnight in Paris.
Credits voor de hoge entertainmentwaarde gaan naar regisseur Brad Bird, die eerder de Pixar-films Ratatouille en The Incredibles maakte. En vooral die laatste past qua actie en spektakel best goed naast dit vierde deel van de M:I-franchise…

IMDb: http://www.imdb.com/title/tt1229238