Hodejegerne (a.k.a. Headhunters – 2011)

Wat deze film in de line up tijdens het PAC-festival afgelopen zondag deed weet ik niet. Ik heb iets ontzettend interessants gemist of mogelijk denkt men dat elke niet Engels- of Nederlandstalige film in het arthouse-circuit hoort. Headhunters is namelijk een aangename boekverfilming die het moet hebben van wat zwarte humor, maar vooral van een flink aantal twists.
En dus is dit eigenlijk een leuke puzzelfilm, maar ik heb het gevoel dat er één zo’n grote fout in het verhaal zit dat als je die ziet, je de puzzel nooit meer bevredigend op kunt lossen. Ook al hoop ik dat ik ’t mis heb.

Maar ik zal niet teveel zeiken. De film bevat namelijk genoeg spanning en sensatie om een groot publiek te pleasen. Het verhaal gaat namelijk over headhunter Roger Brown, die tijdens z’n gesprekken met eventuele kandidaten stiekem ook tracht te achterhalen of ze leuke kunstwerken hebben hangen in hun huis. Tijdens een volgend ingepland gesprek zorgt hij dan dat het kunstwerk vervangen wordt door een aardige kopie, waarna hij het schilderij op de zwarte markt verpatst. Best een leuk gegeven, zeker omdat Roger nogal gewiekst te werk moet gaan om de kandidaten informatie te ontfutselen.

Roger is, zeker in de eerste helft van de film, een nogal irritant personage. Dat is deels een compliment aan acteur Aksel Hennie, maar deels ook een eerlijke constatering (lees: belediging). Maar laat ik positief blijven. Roger is namelijk nogal onzeker over z’n lengte en reputatie, en doet er dan ook alles aan om z’n dure huis en schijnbare trophy wife tevreden te houden. En daarvoor is geld nodig, wat dus z’n motivatie is om de kunstroven te plegen.

Op een gegeven moment komt hij in contact met Clas Greve (gespeeld door ’n acteur die Game of Thrones-fans zullen herkennen), die niet alleen de perfecte kandidaat lijkt voor een baan waar Roger iemand voor zoekt, maar ook nog eens in het bezit schijnt te zijn van een échte Rubens. Rogers interesse is meer dan gewekt en niet veel later heeft hij ’t schilderij te pakken. Maar dan komt hij erachter dat Clas z’n militaire achtergrond niet is vergeten. Roger op de vlucht, Clas gruwelijk lomp achter ‘m aan. Dat levert een paar heftige en best vette scènes op (vooral het auto-ongeluk maakt indruk), en het is al snel duidelijk dat er meer achter schuilgaat dan enkel het terughalen van het schilderij.

In de afwikkeling van het verhaal lijkt echter een kneiter van een fout te zitten. Ik kan het hier natuurlijk moeilijk letterlijk uit gaan leggen, maar op IMDb lijkt het ook nog niemand op te zijn gevallen. Mogelijk heb ik het daarom mis en is de film wel een kloppende puzzel, maar ik ben toch wat bang dat er in de vertaling van het boek naar het filmscenario niet alleen een paar dingen niet zo goed zijn uitgewerkt, maar dat men één ding ook gewoon lijkt te zijn vergeten.

En ik zeg het niet vaak, maar nu ben ik blij dat de rechten ook al aan een Amerikaanse maatschappij zijn verkocht. Waarschijnlijk levert het een best geweldige film op als bv. David Fincher de Amerikaanse versie zou verfilmen. Maar ik denk dat hij na de Millennium-trilogie ook wel weer iets anders wil.

Nee, ik vind een formulefilm als deze niet ineens beter omdat ie niet uit Hollywood komt. Natuurlijk kan ik me voorstellen dat Noren trots zijn dat ze een best knappe Hollywood-achtige thriller hebben weten te maken, maar ik weet zeker dat een serieuze en ervaren Hollywood-regisseur dit boek beter kan verfilmen.
Ach, het is een leuk tussendoortje, maar zeker ook de minste van de films die ik tijdens ’t PAC-festival zag.

IMDb: http://www.imdb.com/title/tt1614989