Man on a Ledge (2012)
Raar om het niet-irriteren tijdens een ‘puzzelfilm’ als iets positiefs te zien, maar ik heb me redelijk tot aardig vermaakt met Man on a Ledge. De film zal buiten een ‘best cinematographic use of a Victoria Secret-push up bra‘-award weinig winnen en in veel van de rollen hadden net iets betere acteurs de film wel naar een hoger plan getild, maar de film bood genoeg spanning en zelfs wat sensatie.
Daar moet ik wel bij zeggen dat een groot deel van de suspense op conto van m’n eigen hoogtevrees kan komen. Dat dan weer wel…
Nick Cassidy (Sam – Avatar – Worthington) is een voormalig politieagent die schijnbaar valselijk is beschuldigd van het stelen van een heeeeeele dure diamant. Tijdens de begrafenis van z’n vader lukt ’t ‘m echter om nogal spectaculair te ontsnappen van z’n bewakers, om niet veel later op het randje uit de titel te balanceren. Inderdaad: de film is een geduchte concurrent voor The Woman in Black tijdens de ‘minst-inspirerende-titel-van-het-jaar’-verkiezing. Je weet als ervaren kijker dat hij natuurlijk niet (direct) gaat springen, want dan zou de film wel een hele onverwachte en ‘onHollywoodse’ wending nemen, veel te vroeg in de film. Z’n actie is één grote nogal uitgebreide en uiteindelijk ook wel ongeloofwaardige afleidingsmanoeuvre voor iets dat z’n onschuld moet bewijzen.
Op zich een aardige premisse, en zoals ik al zei: de film irriteerde mij nergens tijdens het kijken. Dat is al wat, want vaak zie ik zulke gaten in de plot of logica (van ’t verhaal) dat ik me tijdens de film al afvraag waarom ik ‘m kijk. Hier kon ik met de soms wat belachelijke acties meegaan, en deels verbaasde me dat ook wel. En ik denk dat Man on a Ledge ook wel een film is die je kapot kunt maken door er al te scherp naar te kijken en over na te denken, want ik voel tijdens dit typen letterlijk m’n enthousiasme van gisteravond wat wegsijpelen.
Naast Sam Worthington, die wel iets minder ‘plat’ had mogen acteren, zien we een shitload of semi famous faces voorbijkomen. Elizabeth – Zack and Miri Make a Porno – Banks, Edward Burns, Anthony – The Hurt Locker – Mackie, Kyra Sedgwick en Jamie – Billy Elliot – Bell komen voorbij, terwijl de heerlijke Genesis Rodriguez reclame loopt voor bovenstaand lingeriemerk. Opvallend is de rol van de ervaren Ed Harris in een wat kleine rol als de bad guy. Z’n hoofd wordt vaak onder precies de juiste creepy hoek gefilmd, wat bijdraagt aan de valsheid van z’n karakter. Maar helaas raak ik daar ook ’t vrijwel enige ding dat me tijdens de film al tegenstond, en dat was hoe irritant sommige karakters in de film eruit zien/handelen, waardoor je vooraf al moet denken: “Oh, irriteert hij me nu vanwege z’n uiterlijk, of is hij zo neergezet omdat hij misschien andere bedoelingen heeft?”.
Nee, niet teveel over deze film nadenken. De manier waarop Nicks onschuld uiteindelijk bewezen moet worden is, als je er goed over nadenkt, waarschijnlijk belachelijk, maar ik was blij dat het me tijdens de film niet echt opviel, zoals dat bij bijvoorbeeld Colombiana wél ’t geval was. Ik vond ’t een vermakelijk tussendoortje. Ik had ‘m liever gezien met betere acteurs en gemaakt door ’n betere regisseur, maar dan zou ik ‘m hebben moeten vergelijken met Spike Lee’s Inside Man, en dan had Man on a Ledge met dit scenario inderdaad ook nooit ‘gewonnen’…