The Grey (2012)

Dámn!, zo’n ‘publieksverdeler’ had ik niet verwacht van The Grey, de nieuwe film van Joe – Narc, The A-Team – Carnahan met Liam Neeson in de hoofdrol. Terwijl aan de ene kant iemand nogal erg hoorbaar wilde tonen hoe ongeloofwaardig hij alles vond en aan de andere kant iemand af en toe opsprong vanwege de spanning, zat ik me af te vragen of de film niet een paar veel diepere lagen had dan je bij een Carnahan/Neeson-film zou verwachten.
En wat heerlijk gedurfd om zoveel tijd te nemen en de film dan zó te eindigen…

Misschien moet ik allereerst melden dat de trailer – vaak door marketingmensen gemaakt, niet door de filmmaker zelf – je ook de verkeerde dingen laat verwachten. Waar je een stoere film over een 60-jarige man die gaat vechten met wolven verwacht, daar deed mijn interpretatie van de film me veel meer denken aan films als Wrecked of Identity. En na aardig wat zoekwerk kwam ik op IMDb ook iemand tegen die weer een andere interpretatie had dan ik, maar wel één die aardig wat overeenkomsten vertoonde. Daarvoor moest ik overigens wel door een shitload aan negatieve reacties, btw. Maar ik verwacht dat dat vooral frustratie is van mensen die (n.a.v. de trailer misschien wel terecht) pissig waren na het zien van de film…

Okay, Neeson speelt Ottway, een door een oliemaatschappij ingehuurde scherpschutter die in de koude wildernis van Alaska het personeel van de maatschappij moet beschermen tegen loslopend wild. Hoe realistisch zoiets is weet ik niet, maar het lijkt me geen geweldige baan. De wat uitleggerige voice-over aan ’t begin vond ik wat jammer, maar niet veel later leek die juist wel functioneel, dus die kritiek vergat ik snel.

Als de dienst van een deel van de mannen erop zit vliegen ze met een flinke groep terug naar de bewoonde wereld, maar onderweg gaat het mis. Na een geweldig heftig gefilmde vliegtuigcrash (deze staat bijna op dezelfde ‘hoogte’ als die crash in Knowing) bevinden zich uiteindelijk zeven overlevenden in de barre kou van Noord-Alaska. Niet veel later komen ze er al achter dat ze niet alleen zijn, en dat ze waarschijnlijk in het territorium van mean ass wolves terecht zijn gekomen. En dan begint hun strijd om te overleven. Toch..?

Nou, daar gaat het voor veel mainstream-kijkers volgens mij mis. Ze verwachten (nogmaals: die trailer) een man tegen wolf-gevecht, maar als je daarop gaat zitten wachten, dan kan ik de uiteindelijke frustratie wel begrijpen. En als je dus die andere laag niet voelt/ziet, dan ga je waarschijnlijk dingen zoeken die jouw frustratie rechtvaardigen. Zoals de af en toe wat té zichtbare CGI, of ’t feit dat de mannen het helemaal niet koud lijken te hebben (alhoewel ze wel écht in de Canadese sneeuw hebben gefilmd, btw).
Maar in mijn interpretatie, zeker gevoed door een bijna 70-ies achtige ‘rust’ in de manier van vertellen, ging het helemaal niet om het spektakel. Ik bedacht me al vrij snel dat er wel eens iets meer aan de hand kon zijn, want sliep Ottway niet tijdens de crash? En zou het misschien niet kunnen zijn dat we naar zijn purgatory/vagevuur aan ’t kijken waren? Dat wat we zagen misschien zijn ‘pad’ was om af te rekenen met z’n zonden/demonen/… voordat hij ‘door’ kon naar het hiernamaals? Want staarde hij ook niet even in de loop van z’n eigen geweer, voordat hij het vliegtuig in stapte? Heel even koppelde ik het aantal overlevenden van de crash ook nog aan die film van David Fincher met dezelfde naam, maar die uitleg liep vrij snel spaak.

Maar een film die mij zeker goed in spanning hield (de ijzige wind is écht ijzig, en die wolven vallen echt vrij onverwacht aan) en daarnaast ook nog eens de mogelijkheid geeft om (bevredigend) verder te denken dan de beelden die je op het scherm ziet, dat is een combinatie die je helaas niet al te vaak meer ziet. Niet dat The Grey één van de beste films van het jaar is, maar het toont wel dat niet iedereen in Hollywood is vergeten dat film meer kan zijn dan puur vermaak.

Naast een uitstekende Liam Neeson, die het verlies van z’n vrouw (bij een ski-ongeluk een paar jaar geleden) wel heeft móeten voelen tijdens de opnames van deze film, zien we ook nog Dermot – Young Guns – Mulroney, Frank – Warrior – Grillo en Dallas – 3:10 to Yuma, Lovely by Surprise – Roberts voorbijkomen. Daarnaast is de film geproduceerd door o.a. Tony en Ridley Scott.

IMDb: http://www.imdb.com/title/tt1601913