The Big Year (2011)
Met zo’n cast zal deze film zeker een aardig publiek trekken, maar met al te hoge verwachtingen kan deze film ook goed tegenvallen. Voor mij kwam de film vrij verrassend langs, dus ik had eigenlijk geen verwachtingen. En daarom vond ik ’t een best vermakelijk tussendoortje over iets waarvan ik nooit had gedacht dat Hollywood ooit een film zou maken: vogelspotten…
In de film wordt er vrij moeilijk gedaan over de term “bird watching”. De echte enthousiastelingen willen dat je ’t “birding” noemt. Inderdaad: ik heb weinig met vogelspotten, dus deze hele discussie kon me ook gestolen worden. Ik vond ’t veel leuker te voelen hoe Jack Black, Steve Martin en Owen Wilson zich zichtbaar vermaakten met hun samenwerking; voor hen was het waarschijnlijk ook een fijn tussendoortje. Vergezeld van een opmerkelijke hoeveelheid namen in bijrollen, als Anjelica Huston, Brian Dennehy, Dianne Wiest, Tim Blake Nelson, Rashida Jones, Rosamund Pike, Kevin Pollak en Jim Parsons.
“Bescheiden” en “zoet” zijn de bijvoeglijk naamwoorden die ’t meest van toepassing zijn op de film. Iets té bescheiden om echt succesvol te worden, ben ik ook bang. Daarnaast verwacht ik dat er nogal wat mensen teleurgesteld zullen raken als ze op de grote namen af komen. Het zoete aan de film volgt uit de afwikkeling van de meeste verhaallijntjes, want dat maakt wel behoorlijk duidelijk dat regisseur David – The Devil Wears Prada – Frankel nergens tegen haren in wilde strijken. Wat meer scherpte en venijn had de film geen kwaad gedaan, denk ik…
Okay, kort nog iets over ’t verhaal. Owen Wilson speelt Kenny Bostick, wereldrecordhouder vogels spotten in één jaar. Daarmee voel je direct ook al de titelverklaring aankomen, want de drie hoofdrolspelers nemen een zogenaamd ‘big year’ om een jaar in het teken van het vogelspotten te steken. Het schijnt echt te bestaan, maar je weet inmiddels hoe groot m’n interesse daarin is ;).
Steve Martin speelt een zo goed als gepensioneerde Wall Street-hotshot die wat overdreven gestimuleerd wordt in z’n vogelliefde door z’n lieftallige vrouw. Dit overigens in tegenstelling tot Bosticks vrouw, die liever een volgende stap in hun relatie zet en kinderen wil. Maar daar heeft Bostick geen tijd voor, zijnde de beste vogelspotter ter wereld. En dat vogelspotten en relaties niet altijd goed samengaan ondervond Brad (Jack Black) al vóór het verhaal van de film begon, want hij is als gescheiden 36-jarige een bekend Black-personage (maar dan gelukkig wat ingehouden): een wat sukkelige computerprogrammeur die maar niet echt serieus wil worden, volgens de maatstaven van de oudere generatie althans…
Weet je; The Big Year is veel meer een feelgood movie dan een komedie. De film verloopt soepeltjes en rustig, en langzaam wordt ’t voor de mannen duidelijk waar hun prioriteiten écht liggen. Daarin kabbelt de film lekker voort, en doet ie eigenlijk niks fout, behalve dat het genre “komedie” nergens écht waargemaakt wordt. Het is meer een dramedy, met overigens wel geweldige natuurshots van alles wat de Amerikaanse natuur te bieden heeft (en dat dat gruwelijk divers is heb ik gelukkig aan den lijve ondervonden).
Daarnaast denk ik dat Family Guy’s Peter Griffin vanwege Brads ringtone zwaar fan van deze film zal zijn, maar is er nog geen Nederlandse releasedatum bekend. Ik verwacht ook geen grootse bioscooprelease, en misschien is dat maar goed ook. Ik denk dat ie ’t beste tot z’n recht komt als je ‘m ’n keer toevallig in de videotheek tegenkomt en dan zonder hoge verwachtingen meeneemt en thuis op de bank kijkt…