The Expendables 2 (2012)

Waar ik in deel 1 nog heerlijk makkelijk mee kon gaan in het gruwelijke geweld, de ontzettend foute oneliners en die 80-ies actiefilm-nostalgie, daar had ik daar bij deel 2 wel aardig wat moeite mee. Natuurlijk is het weer goed genieten van alle testosteronscènes, maar The Expendables 2 bevat ’n stuk minder zelfspot dan het eerste deel, of mogelijk voelt dat zo omdat het een herhaling van de zelfspot uit het eerste deel was en was het wat lastig om net zulke ‘goede’ grappen te verzinnen.
En ’t uit handen geven van de regie door Stallone werkt ook niet echt positief, if you ask me…

Nu moet ik toegeven dat ik door het heerlijk vermakelijke en politiek compleet incorrecte eerste deel mogelijk wat hogere verwachtingen had dan goed voor me waren. Want natuurlijk wordt er weer keihard geschoten, worden de bad guys echt weer heerlijk ongeloofwaardig slecht neergezet, moet je niet nadenken over politieke of diplomatieke gevolgen, en ga zo maar door. Ik moest zeker wederom aan Commando denken, toch wel de eerste film uit m’n tienerjeugd die bij me opkomt als ik aan foute 80-ies actiefilms denk.

Iets met juiste ingrediënten, maar niet de juiste kok..?
Maar dit tweede deel voelde dus ’n stuk gefabriceerder aan. De film bevat alle coole oneliners die je maar kunt verzinnen – Willis en Schwarzenegger discussiëren tijdens ’n vuurgevecht zelfs over ’t veelvuldige gebruik van “I’ll be back” en “I’m back“, dat door Schwarzie met (te)veel plezier wordt gebezigd – bevat ook de grove moord op één van de teamgenoten om daarmee ’n sterke motivatie neer te zetten en een onverwacht vrouwpersoon, laat de karakters meerdere keren zeggen dat ze misschien toch te oud worden voor dit soort films, maar het voelde voor mij teveel als herhaling van zetten en plichtmatig. En dat is toch vooral de ‘schuld’ van regisseur Simon West, die ooit geweldig debuteerde met Con Air, maar daarna eigenlijk alleen maar is ‘afgegleden’. Daarnaast voelde ik bij de actiescènes minder awe dan in deel 1, als in: het was nét wat minder cool, net wat minder heftig en volgens mij ook wat korter allemaal. Hoe vet zou het reeds genoemde derde deel worden als ze daar Prachya Pinkaew, regisseur van Ong-Bak en Tom jum goong, voor konden strikken? Of zou de ouderdom van een aantal acteurs (Harrison Ford en Clint Eastwood worden genoemd) dan toch té zichtbaar worden…? ;)

Verhaal?
Over het verhaal hoef ik natuurlijk niets te vertellen, want daar draait ’t niet om. Het staat ook helemaal in ’t teken van de actie, en zoals in meer foute 80-ies actiefilms maakt logica dan niet altijd uit. Nee, niet nadenken over ’t gewicht van plutonium en ’t vliegtuigje waarmee Jean-Claude Van Damme ’t wil vervoeren, ook niet nadenken waarom de vrouwen in ’n Albanees dorpje door drie woorden Sly en z’n team ineens wel vertrouwen, en ga zo maar door. Dus op dat vlak wil ik absoluut niet al te kritisch zijn. Maar waarom bijvoorbeeld de CGI er in ’n paar scènes veel te goedkoop uit ziet, dat vond ik wel jammer. En dat ze de bloedzakken uit Rambo geleend hebben, waardoor er ongelooflijk veel bloedspetters door ’t beeld vliegen (of zou dat ook CGI zijn geweest?), dat leidde ook wel wat af.
Maar al deze zaken vielen me enkel op doordat ik door West niet zo goed in het verhaal en de actie werd getrokken als dat dat Stallone wel lukte in het eerste deel. Het trachten trekken van ’n traan was bijna lachwekkend, waar dat in ’t eerste deel net terloops genoeg gedaan werd om niet in de weg te zitten…

Nog meer oneliners
Het leuke aan de film, en de reden dat deze toch ook wel ’n groot publiek zal bekoren, zit ‘m natuurlijk in al die oneliners, de één nog fouter dan de ander. Er wordt ook veel geleend uit eerdere films van die shitload aan acteurs die voorbij komen, waaronder naast Stallone, Schwarzenegger en Willis ook (wederom) Jason Statham, Dolph Lundgren, Jet Li, Randy Couture en Terry Crews. Nieuw in deze zijn Liam – The Hunger Games – Hemsworth (inderdaad: ’t broertje van Thor), Chuck – legende – Norris, onze eerdergenoemde gespierde vriend uit Brussel en de mij volledig onbekende Chinese dame met dikke lippen Nan Yu.

Geheel passend bij z’n steeds mythischer wordende imago is Norris’ aanwezigheid wel de vetste vernieuwing in dit tweede deel, maar zoals je gemerkt hebt ben ik met de andere ‘vernieuwingen’ (of juist het gebrek daaraan) helaas niet zo tevreden. Jammer…

IMDb: http://www.imdb.com/title/tt1764651