Los cronocrímenes (a.k.a. Timecrimes – 2007)
Regisseur, schrijver en bijrol-vertolker Nacho Vigalondo toont met Los cronocrímenes niet alleen dat een film over tijdreizen nog altijd een heerlijke mindfuck kan opleveren, maar ook dat je zo’n film, ondanks een laag budget, zeer effectief en ‘klein’ kunt vertellen. Nu moet ik toegeven dat ik ’t initieel slechts een erg leuk maar zeker goed uitgevoerd experiment in ‘plot-puzzelen’ vond, maar de film roept achteraf ook genoeg intrigerende gedachtespinsels op, en gezien de reacties op IMDb zou dat bij jou ook wel eens kunnen gebeuren. De film heeft niet de coolness van bv. Donnie Darko of de mysterieuze ongrijpbaarheid van Primer, maar is zeker bevredigend voor fans van ’t genre, misschien in kwaliteit wel vergelijkbaar met Triangle.
En daarom vraag ik me af: waarom is deze Spaanse film nooit in Nederland uitgebracht, nadat ie wel degelijk ooit op het Amsterdams Fantastisch Film Festival vertoond werd…?
Ik zal over het verhaal niet al teveel vertellen, want ik genoot er meer van doordat ik vooraf eigenlijk niets meer wist dan wat je op de poster ziet. Eén tip dan ook vooraf: kijk de trailer zeker niet! Dit is namelijk een aardig verneukeratieve poging van waarschijnlijk een onzekere distributeur die met goedkope oneliners jou naar deze film wil lokken, maar door die oneliners en de getoonde beelden wel een groot deel van de verrassing weghaalt.
No way out..?
Want verrassend is de film zeker wel. Nu heb ik door ’t woordje mindfuck ook al iets weggegeven, maar de titel zal je ook al doen vermoeden dat de film iets met misdadig gedrag en tijdreizen te maken heeft. De film begint echter redelijk rustig, met een wat klunzige Hector die thuis komt bij z’n lieftallige vrouw in ’n volgens mij nieuw huis, en als hij in de tuin onderuitgezakt de bossen om ‘m heen verkent met ’n verrekijker ziet hij plotseling een wel erg lekkere dame zichzelf uitkleden in ’t bos. De interesse is gewekt, hij struint ’t bos in en voordat hij ’t weet raakt hij verwikkeld in iets waar schijnbaar geen uitweg uit is. Of toch wel..? Nee, ja, toch weer wel…?
Ja, daar greep ’t verhaal me wel aardig, ten eerste omdat Vigalondo z’n verhaal minutieus in elkaar lijkt te hebben gezet, maar ook doordat je ziet dat Hector maar gevangen blijft in het mysterie. En ondanks dat het onthullen van dit mysterie af en toe wel wat simpel aanvoelde (met overigens een paar zaken die initieel ‘minder’ leken, maar later ineens wel ‘klopten’), daar zat ik op ’t einde toch met aardig wat vragen waarover het leuk fantaseren was, zeker met wapenbroeders op IMDb. En dat heeft er voor gezorgd dat ik eerlijk moet toegeven dat ik m’n eerste lichte ’teleurstelling’, dat het enkel een plot-puzzel was, nu niet meer voel.
Maar moet net zo goed toegeven dat ik nu vooral ook zin heb om Primer weer eens te kijken, of Donnie Darko…
Goed recensie. Persoonlijk vind ik deze film beter dan Triangle, alhoewel de films wel veel overeenkomsten hebben. Het is jammer dat er in dit genre zo weinig films gemaakt worden, wat het resultaat is bijna altijd wel vermakelijk.