Extraterrestre (a.k.a. Extraterrestrial – 2011)
Na het zien van Los cronocrímenes was ik erg benieuwd naar Nacho Vigalondo’s nieuwste film, en m’n verbazing was dan ook groot dat z’n nieuwste als science-fiction drama-komedie werd aangekondigd. Nu weet ik dat films wel vaker fout worden vermarkt, maar iedereen die van Extraterrestre ’n vette science-fiction film met een alien invasion verwacht moet deze film niet kijken. Maar ben je op zoek naar ’n opmerkelijke mix van genres met ’n beetje ’n mublecore-gevoel, die vooral gaat over menselijke relaties, jaloezie en uit de hand gelopen leugentjes-om-bestwil, dan is deze knap geregisseerde film een flinke aanrader. Ondanks dat het niet de beste films zijn die ik dit jaar gezien heb, weet ik wel zeker dat Vigalondo een regisseur is die de arthouse-liefhebber in de gaten zal willen houden…
Het verhaal
Als Julio na een avond gruwelijk hard stappen wakker wordt in het vreemde bed van Julia kan hij zich amper herinneren of ze die nacht ervoor seks hebben gehad. Julia vraagt ‘m dan ook vrij snel doch vriendelijk te vertrekken, maar dan komen ze erachter dat niet alleen de telefoons het niet meer doen, ook het internet en de TV ligt eruit. Als de straten ook nog uitgestorven blijken ontdekken ze dat er wel iets heel bizars boven hun woonplaats Madrid hangt: een grote vliegende schotel..!
Omdat ze schijnbaar door de complete evacuatie van de stad heen hebben geslapen besluiten ze om samen te blijven, maar niet veel later blijkt dat Julia’s opdringerige buurman ook niet is vertrokken. Als even later Julia’s (ex-?)vriend Carlos ook nog op komt dagen voel je al dat die UFO daar in de lucht niet Julia’s grootste probleem is. En dan ontspint zich een leuke karakterstudie, die in feite weinig met die buitenaardse wezens te maken heeft, maar veel meer met de deels hierdoor aangewakkerde paranoia en de voelbare aantrekkingskracht tussen Julio en Julia.
Niet ver in de film moest ik al aan Monsters denken, die roadtrip-drama over ’n buitenaardse invasie van vooral Mexico die eigenlijk ook niet over die monsters ging, maar over de relatie tussen de twee hoofdrolspelers. Maar zeker doordat Vigalondo ook in Los cronocrímenes niet voor het makkelijke spektakel ging wist ik eigenlijk al dat ik dat bij deze film ook niet moest verwachten, en daardoor kon ik des te harder genieten van wederom ’n film die qua verhaal behoorlijk klein is van opzet, maar ook gaat over mensen die steeds verder in hun eigen gecreëerde problemen terechtkomen.
Drie- of vierhoeksverhouding
De ontstane driehoeksverhouding tussen Julia, Carlos en Julio is sowieso al interessant om te zien, eens te meer omdat ze het appartement amper uit kunnen/durven. Dan wordt dit nog extra nijpend als buurman Angél z’n overduidelijke obsessie voor Julia in de strijd gooit, gecombineerd met z’n al dan niet aanwezige kennis van Julia’s overspel. In combinatie met die almaar aanwezige UFO zorgt dit ervoor dat Vigalondo wederom ’n risicovolle film heeft durven te maken, en dat waardeer ik ten zeerste. Hij is helemaal niet bezig met makkelijk scoren (in tegenstelling tot degenen die de trailer (en onderstaande poster) gemaakt hebben), maar hij wil ’n zeer klein verhaal vertellen over menselijke relaties, jaloezie, leugentjes-om-bestwil die steeds ‘monsterlijke’ vormen aannemen, liefde, loslaten, et cetera. En mogelijk moet je die UFO dus wel zien als metafoor voor ’n onvermijdelijke donkere wolk boven hun relatie(s)..?
Doordat zo’n 85% van de film zich in Julia’s appartement afspeelt is subtiele (spel)regie nóg belangrijker, en hierin zie je dat Vigalondo wat stappen gezet heeft ten opzichte van z’n vorige film. Daarnaast weet hij wederom een aantal genres op vernuftige, of in elk geval verfrissende manier te combineren. Ik heb bewust science-fiction niet als genre getagt hieronder (in tegenstelling tot bv. IMDb), want het is een drama met wat komische elementen. Als ’t een Amerikaanse film was geweest had ie waarschijnlijk in ’t genre gehoord waar ook de broertjes Duplass (Cyrus, The Puffy Chair, Jeff, Who Lives at Home) in ‘passen’.
Weet je, al m’n letters hierboven ten spijt, ik denk dat ik mogelijk ook had kunnen volstaan met het tonen van onderstaande korte film van Vigalondo. Kijk die even, en als je die al aardig interessant en/of leuk vindt, dan weet ik zeker dat jij ook van Extraterrestre zult genieten.