Dredd 3D (2012)
Allereerst: ik ken de originele 2000 AD comic van Judge Dredd niet, dus of dit één van de betere comic-verfilmingen aller tijden is (zoals ik ergens las) weet ik niet. Misschien moeten fans van de comic dan ook niet verder lezen en deze film gewoon zo snel mogelijk gaan kijken…
Voor mij was de enige referentie echter de “I am the law“-Sylvester Stallone B-film uit 1995, waar toen net zo hard om gelachen werd als dat men de actie stoer vond. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het über-geweld in deze Dredd 3D best heerlijk vond, maar had binnen ’n halve seconde ook al door dat ik niet kritisch moest zijn inzake plot, logica e.d., want ben je dat wel, dan is dit gewoon ’n slechte film. En al levert dat gebruik van die highspeed camera’s een paar visueel prachtige scènes op, ik vraag me echt af wanneer ze nou eens stoppen met het maken van 3D-films. Ik had serieus zwaar geïrriteerde ogen na afloop van de film (ik voel het nu ’n halve dag later nog), de ondertiteling was wat dubbel en buiten één of twee scènes om voegde het ook helemaal niks toe…
Verhaal?
Met de comics in herinnering is ’n verhaal mogelijk minder belangrijk, omdat je dat wel invult met wat je uit de strips kent. Als je die comics echter niet kent, dan verlang jij waarschijnlijk ook wel naar iets meer achtergronden. Natuurlijk is ’n karakter als Dredd (Karl – The Bourne Supremacy, Red – Urban) ook uitermate geschikt om mysterieus te laten, de film hint wel af en toe naar iets meer. Zeker in de scène met groentje Anderson (de altijd fijne Olivia – New York, I Love You, The Wacked – Thirlby) lijken ze iets meer te willen onthullen, maar mogelijk wordt er al aan sequels gedacht. En ook deze Anderson lijkt ’n stuk interessanter dan hoe ze hier neergezet wordt…
Maar inderdaad: mogelijk moet je bij zo’n film niet al te kritisch zijn. Want ben je dat wel, dan zie je verhaaltechnisch helaas wel erg makkelijke oplossingen. Zo was ik halverwege echt benieuwd hoe ze Dredd erachter zouden laten komen dat de opgetrommelde back-up judges corrupt waren, maar de gekozen oplossing hiervoor stelde me gruwelijk teleur. Zeker als je weet dat het scenario geschreven is door Alex Garland, die eerder vooral veel samenwerkte met Danny Boyle (bij Sunshine, 28 Days Later en The Beach) en vorig jaar aan ’t prachtig subtiele Never Let Me Go werkte. Als ik die film terug haal, dan krijg ik het gevoel dat hij zich bij die film zó in heeft moeten houden, dat hij z’n ‘subtiliteitsfrustratie’ er in z’n werk voor Dredd 3D keihard uit kon gooien, want als er iets niet bestaat in de wereld van de judges, dan is het inderdaad subtiliteit…
Dystopie
Okay, kort wél iets over het verhaal dan. Dredd moet ’n groentje beoordelen en de eerste misdaad die ze op moeten gaan lossen is de dood van drie junkies in Peach Trees, één van de mega-wooncomplexen in Mega City 1, de enige bewoonbare plek in de Verenigde Staten in een niet zo rooskleurige toekomst. Met 850 miljoen inwoners op elkaar gepropt in één megastad natuurlijk ’n broeinest van geweld, en de enigen die er iets aan kunnen doen zijn de eerdergenoemde judges: jury, beul en rechter in één (deze rare volgorde wordt in de film gehanteerd, waar “judge, jury, executioner” natuurlijk veel beter had geklonken…). Op de plaats delicht mogen deze judges direct een inschatting van de situatie maken en overtreders ofwel meenemen naar de gevangenis, of ter plekke executeren. Natuurlijk trekt dit aardig wat sadisten aan, maar ook hier wordt enkel naar gehint.
SLO-MO
Helaas voor Dredd en Anderson wordt Peach Trees gerund door Ma-Ma (Lena – Game of Thrones – Headey), topcrimineel én producent van SLO-MO, een drug waardoor de tijd ineens op 1% van de snelheid voorbij lijkt te gaan, waardoor alles er véél mooier uit ziet. En ik moet zeggen: door gebruik te maken van Phantom Flex highspeed camera’s, die 4000 beelden per seconden schiet, levert dat bij het afspelen op 25 frames per seconde dus zeer indrukwekkende super slow-motion op, wat je wel degelijk ook echt ’t gevoel geeft naar ’n stripboek te kijken. Ook ziet het snoeiharde geweld er daarom ‘prachtig’ uit, en dat is waarschijnlijk het grootste pluspunt van deze film. Maar voor niet-fans is dat dus enkel ’n technisch snufje, waar ze nogal kwistig mee zijn…
Om niet alleen maar te zeuren: de dystopische sfeer wordt wel erg goed neergezet, want ik kan die nu wederom aardig terughalen. En ergens snap ik ’t wel dat fans van de comic blij zijn, want het voelt inderdaad aan als ’n toekomstbeeld, maar dan uitgewerkt op ’n oudere computer. ‘Nostalgisch futuristisch’, kan dat? Als je weet dat de film grotendeels in Zuid Afrika is opgenomen is het overigens niet raar om aan District 9 te denken, maar waar ik eigenlijk vaker aan dacht was The Raid: Redemption, ook zo’n snoeiharde film zonder écht plot, maar die vond ik een stuk vetter vanwege de keiharde hand-to-hand combat.
Nee, ik denk dat ik deze film snel ben vergeten, buiten dat het de druppel is die m’n ‘3D-haat-emmer’ deed overlopen. Toch verwacht ik dat er wel ’n doelgroep voor de film zal zijn, die dus deels bestaat uit fans van de 2000 AD comic, maar ook uit mensen die zin hebben in plotloze actie. En die onverwachte 7,8 op IMDb toont dat deze groep ’n stuk groter is dan ik had verwacht…